witaj Izo, dodaje do ulubionych Twój wątek baaardzo lubię starą cegłę...idę czytać dalej

Jak tu wchodzę to wiecznie mi się gęba śmieje

Ja też czytam. Proszę o jeszcze. Ostatnio tak się śmiałam przy Chmielewskiej właśnie.

Konstancja30 napisał(a)

Justynko ... białe szaleństwo ... tak ten drobiazg się rozrasta







Arcobaleno tak ściana wyglądała w pierwszym roku po zasadzeniu winobluszczu

Pięknie wyglądają te surfinie.

Konstancjo miałam NIGDY nie kupowac jednorocznych...
ale chyba poleco po biale surfinie jesli one TAK wygladaja!!!! przecudne!!!
ale podlewalas je jakims florovitem czy czyms zeby TAK rosny???

historia z M, clematisami itd super

No i mamy swoją prywatną, ogrodowiskową Chmielewską w osobie Konstancji
z tym kiepskim zmysłem orientacji nie zgiń nam na długo, bo kto nas będzie rozśmieszał do łez

A Chmielewska ponad pokoleniowa ! Ja już ją czytałam będąc młodą dziewczyną a teraz już jestem babcia
Śmiech przy jej powieściach zastępował aerobik i wszelaką gimnastykę, bo śmiałam się całym ciałem.
A co do wpadek transportowych, to ostatnio zrobiłam niezły numer. Wracając ze szpitala po całodniowych badaniach byłam już tak skołowana i umordowana, że wsiadłam do autobusu i z braku miejsc siedzących oparłam się o słupek i czekałam kiedy wreszcie ruszy, a ja zacznę zbliżać się do ukochanego domku. Autobus długo stał jednak na przystanku otwierając i zamykając drzwi na przemian (co mnie wkurzało mimo braku sił).
Aż wreszcie zobaczyłam wzrok kierowcy, który wyszedł ze swojej kabiny i usłyszałam słowa skierowane do mnie: Jak pani nie przestanie się opierać o przycisk OTWIERANIE DRZWI PRZEZ PASAŻERA, to nigdy nie ruszymy ...

dziś wróciłam już ze szpitala taksówką

pozdrawiam

a następnym razem postaram sie już odezwać w temaciegródek

No i proszę, Konstancaaj zaczęła, a teraz leci kolejna uśmiana historia pokolenie Chmielewskiej jest zawsze

Konstancja30 napisał(a)

..(..) gorzej zerkam a ten facet śmieje się już wprost do mnie i to całą gębą że tak powiem ... kilka osób jakby też ale nie wprost ... hmmm ... na rondzie sprawa stała się jasna ... wysiadłam i wsiadłam do tego samego autobusiku ... no cóż pozostało wysiąść z taką godnością na jaką w tej sytuacji mogłam sobie pozwolić ... i dziś może dla odmiany spać jak należy ...

podczytuję już od dawna, ale ta opowieść mnie powaliła z nóg aż się popłakałam

Śliczny taras. I super perspektywy na zagospodarowanie pod ceglana ścianą. Będę śledzić.