Gosiu to niezły pasztet masz....nie macie w przedszkolu dyżuru psychologa dziecięcego bądź pedagoga może on coś poradzi na tą sytuację. Chociaż z tego co piszesz to problem jest z nauczycielkami...tak mi się wydaje bo jakaś dziwna ta współpraca z rodzicem...

Gosiu, a ty masz jakąś wiedze na temat z jakich domów są dzieci w grupie Kuby? No bo juz ustalilismy, że nie nauczył się krzyczeć spier... od mamy albo taty. Z telewizji? Czy może jest tam mały chłopczyk, imieniem powiedzmy Pawełek, który takie soczyste słownictwo ma na codzień w domu? I to zazwyczaj łatwo rozpoznać. Przyglądałas się tym dzieciom i ich rodzicom? Może byc tez tak (tak było na przykład w grupie mojej córki), że jest ziecko z tzw. dobrego domu, ale ewidentnie nadpobudliwe, z jakichs powodów odbiegające zachowaniem od rówiesników i nie dlatego, że ojciec pije i bije, a matka na niego wrzeszczy - po prostu zaburzenia psychiczne, które tez sie moga zdarzyc i sie je leczy - nawet w wieku przedszkolnym. I jeśli taki chłopiec ma wpływ na Kubę, to trzeba zareagować - nie będę wymądrzać się jak, bo to dość skomplikowana wiedza jednak. ALe ustalenie źródła takiego zachowania to jedyna szansa na zmianę.

że się wtrącę--uważam tak jak Dziewczyny, problem w nauczycielach, oni najchętniej pozbyli by się problemu, powinni postarać się jakoś Ci pomóc, w końcu mają przygotowanie, doświadczenie itp.
Gosiu , spokojnie, bez nerwów jutro spróbuj zagadać z wychowawczynią, na pewno wspólnie coś wymyślicie, bo w końcu tu chodzi o Kubę,

Gosiek jestem pewna że wspólnymi siłami dacie radę

Gosiu, dla mnie większym problemem w Twojej sytuacji byłoby nie zachowanie dziecka, ale fakt, że Panie najwyraźniej nie chcę z Tobą współpracować, a jeśli tak jest, to bardzo źle. Są różne sytuacje, ja ze swoją córką też przez dziwne rzeczy przechodziłam, ale miałam pewność, że dziecko nie wyniosło tego z domu, a to znaczyło, że przyniosło do domu z przedszkola i wtedy to ja zwracałam Paniom uwagę, żeby baczniej się przyglądały dzieciom w ich wzajemnych relacjach, bo moja Olga zaczyna używać wulgaryzmów kompletnie nie rozumiejąc oczywiście ich znaczenia. Na szczęście u mnie Panie się nie obraziły, tylko wzięły do siebie moje spostrzeżenie i znalazły problem wśród dzieci, bo taki rzeczywiście istniał. Był jeden chłopiec, który notorycznie przeklinał i na dodatek dokuczał innym dzieciom, gdy Panie były zajęte innymi. I pamiętam jak dziś, że gdy odkryto winowajcę takiej atmosfery i poproszono mamę na rozmowę, to jej reakcja była negująca. Taki kochany, grzeczny synuś, a wszyscy w koło się uwzięli. Po roku synuś był już taki grzeczny, że pluł na matkę, kopał ją i przeklinał nawet w obecności innych rodziców. Skończyło się na rozmowie z dyrektorką, która zaproponowała dwa rozwiązania: albo skorzystają z pomocy psychologa dziecięcego, którego zaprosiło przedszkole do pomocy, albo rodzice zostaną "poproszeni" o zabranie dziecka.

Musisz spróbować pogadać z dyrekcją, może poprosić o spotkanie z nauczycielkami, ale zdecydowanie rozwiązać tą sprawę i zwrócić im uwagę, że przecież takie zachowanie Twój Kuba może wynosić właśnie z przedszkola, a nie odwrotnie. Jeśli to mądrzy pedagodzy, to powinni pomóc, zastanowić się, a nie wyłącznie obwiniać Ciebie i dziecko. Mam szczerą nadzieję, że uda Ci się z korzyścią dla synka znaleźć rozwiązanie, najważniejsze żebyś się nie frustrowała, bo będzie tylko gorzej w relacjach między Tobą a Paniami.

Przepraszam, za rozpisanie, ale z doświadczenia wiem, jak to bywa.

Gosiu Megi bardzo dobrze radzi. To twoje dziecko i nie możesz odpuścić i pozwolić zrobić z Kuby kozła ofiarnego. W grupie mojej starszej córki też był kolega jak z opowieści Megi i rozwiązanie problemu było takie samo. Współpraca rodziców i nauczycieli z psychologiem albo zmiana przedszkola bo dochodziło już do tego że cała grupa była sterroryzowana przez jednego chłopca. Schemat był taki sam.Rodzice nie widzieli problemu w postępowaniu swego dziecka i dopiero po jakimś czasie zaczeli współpracować ale postępowanie wychowawczyń w tej całej sytuacji było nastawione na dobro wszystkich dzieci a nie na napiętnowanie dziecka z problemami.

Słuchajcie.... ja juz nie wiem sama. Megi napisała o mamie winowajcy.. ja sie czuje jak taka mama winowajcy... i nie wiem jak jest na prawdę.... czy Kuba jest prowodyrem czy nie.... wiem, że z domu takiego słownictwa nie wyniósł...

Dajmy juz spokój.... ja i tak od godziny ryczę więc nie ma co. Cos spróbuje zrobić, porozmawiać... ale to pewnie nic nie da a tylko pogorszy sprawę.

Kurcze Gosia trzymaj się...wiem jak takie sytuacje wysysają energię z człowieka

Pomyśl nad wizytą u pedagoga czy psychologa są takie poradnie rejonowe. Czasem dobrze jak ktoś z zewnątrz spojrzy na problem i poradzi. Wiem to z własnego doświadczenia.

Gosia, nie umiem nic doradzić, mój Grzesio był zawsze bity i spychany ze schodów, albo ze skały...o zgrozo, po latach się dowiedziałam że mógł zginąć. Pedagodzy??? Wygodnickie panie

Monika mnie wychowaczynie juz na początku roku przypomniały o tym, że mam sie zgłosic z Kuba do psychologa.... a ja powiedziałam, że tak oczywiście po czym wymysliłam sposób na rozwiązanie problemu i psycholog był zbędny. A teraz wyszedł problem przeklinania no i znowu mnie do psychologa wypychają... a ja nie będe ciągac dzieciaka do psychologa dlatego, że Pani ma problem....

Danuś już chyba wolałabym, żeby mój był taki popychany....

Spokojnie Gosia, nie zostawiaj tak tej sprawy bo rozgrzebana rana źle się goi. Jeśli Kuba na co dzień w domu zachowuje sie normalnie to naprawdę jest to sytuacja którą da się normalnie załatwić. Wiem, że taraz dla Ciebie to poważny problem ale wierz mi, to jest do załatwienia w przyjaznej atmosferze - naprawdę.