Weronika jedno tylko ale..... czemu mój syn, który według Ciebie nie zachowuje się poprawnie społecznie powinien chodzić do psychologa w momencie gdy niepoprawnie społecznie zachowania wynosi od dzieci przebywających w przedszkolu? Wydaje mi się, że powinnam szukać źródła problemu a nie szukać problemu w moim synu.
Ja także jestem wymagająca i stanowcza wobec mojego syna i czasem sobie myślę, że mnie znienawidzi ale tak nie jest. Wiem, i zresztą Kuba przy każdej nadarzającej się okazji mi to potwierdza, że kocha mnie bardzo. My także mamy wprowadzone zasady, których się trzymamy, tablice z nagrodami i kary za "wykroczenia".

Ewo ja nie jestem przeciwna psychologom. Mam z nimi do czynienia i wiem jak wygląda ich praca. Po prostu uważam, że obciąża się mojego Kubę za grzechy grupy a z tym pogodzić się nie mogę.


Dziękuję Wam wszystkim za wypowiedzi, rady i sugestię. Myślę sobie, że chyba czas jednak zakończyć tą dyskusję i wrócić do tematów ogrodowych

Dlatego Gosiu, że problemem Kuby jest właśnie to, że przejmuje złe zachowania. Grzechy grupy grzechami grupy, ale mały człowiek musi się uczyć kierować własnym rozumem i zasadami, których się uczy w domu, żeby umiał to potem jako nastolatek, kiedy zetknie się ze znacznie silniejszą presją grupy, niż w przedszkolu, i ze znacznie gorszymi przykładami. Przecież zawsze się z jakimiś złymi zachowaniami zetknie, w każdym przedszkolu i potem w każdej szkole, takie jest życie. I w tym psycholog może mógłby Wam pomóc.
Wszystkie inne dzieci w grupie też się z tym złym przykładem, który jest w przedszkolu, stykają, ale może go nie przejmują, skoro piszesz, że Panie tylko Tobie zwracają uwagę. A może też przejmują i warto z innymi rodzicami pogadać? Pewnie,że by było lepiej gdyby tego złego przykładu nie było, gdyby panie może lepiej z dziećmi pracowały, bo przedszkolanki baaardzo różne bywają, czasem świetne, a czasem to raczej zawód powinny zmienić, bo się nie nadają do pracy z dziećmi.
A poza tym jeśli to początek przedszkola, to może Kuba dopiero szuka swojego miejsca w grupie, gdzie nie jest już najważniejszy tak jak w rodzinie, i walczy w taki sposób o pozycję?
Ja nie wątpię, że przykro jest słuchać pretensji od pań i wiem, że każdy rodzic ma całkiem naturalny odruch, żeby bronić swojego dziecka. Nie jesteśmy też jako rodzice obiektywni. I dlatego czasem dobrze jest poprosić o pomoc kogoś z zewnątrz, kto doradzi jak postępować, żeby Kubie pomóc właściwie się zachowywać, mimo różnych okoliczności. A jak panie przedszkolanki nie są OK, to może lepszy by był psycholog,pedagog, czy ktoś tam jeszcze inny..Współczuję Ci też pań z pretensjami, bo jako wykształcone pedagogicznie powinny umieć zaproponować rozwiązania, a nie wyłącznie wymagać od Ciebie, żebyś "coś z tym zrobiła"..
Widziałam na przykładzie I klasy mojego najstarszego syna ile może zrobić dobry pedagog, któremu trafi się trudne dziecko (mieliśmy takiego chłopca, który dokuczał, przeklinał, nie umiał usiedzieć na lekcji, itd, ale wychowawczyni włożyła naprawdę mnóstwo pracy w jego rozwój i bardzo pomagała rodzicom)

To już nie piszę nic więcej, bo nie chcesz, przepraszam, jeśli za mocno się wtrąciłam. Powodzenia i najlepsze życzenia urodzinowe dla Kuby i rocznicowe dla Was.

Witam Królewca łopaty

I podziwiam..... bardzo podziwiam

Sto lat dla Kubusia

Gosiu ja nie oceniam że Kuba zachowuje się niepoprawnie społecznie ( mówisz, że panie zgłaszają uwagi a ja? przecież go nie znam... ), wręcz mówię, że z tego co piszesz zachowuje się typowo dziecięco po prostu. Pisząc "...pomóc Kubie dobrze funkcjonować w przedszkolu, żeby zachowywał się społecznie poprawnie ale i miał poczucie własnej wartości" chodziło mi po prostu o dobre,udane przebywanie wśród rówieśników czyli trening społeczny jaki wpisany jest w sedno przedszkola. Chyba tego się ma tam uczyć, jak każde inne dziecko... Nie sugeruję pójścia do psychologa, napisałam że pedagog może mógłby jakoś dopomóc ocenić sytuację i podpowiedzieć jak ułożyć relacje z paniami może najbardziej, żeby mały nie stał się obiektem ciągłych uwag - . I to nie Kubie podpowiedzieć tylko Was może jakoś wesprzeć. Nie twierdzę, że trzeba dziecko zmienić, bo z głośnego zachowania się po prostu wyrasta. Innych dzieci w przedszkolu też nie zmienisz przecież nawet jak bluzgają. Reasumując, może nie ma co się bardzo przejmować, wierzyć najbardziej w swoje dziecko, nie dać go skrzywdzić i przypatrywać się sytuacji tak czujnie i uważnie jak to właśnie robisz : )
Już się nie wtrącam sory, że w ogóle się odezwałam.

Rocznicowych przyjemności z całą sympatią życzę

Boze ten temat juz troche moim zdaniem doszedł zadaleko to jest moje zdanie dzecko jak dziecko moim zdaniem Gosia poradzi sobie sama jest super wykształcona kobieta i mysle ze musi sobie samazadac pytania czy poczebuje psychologa czy ma opieprzac panią wychowawczynie teraz jest ciezko o dobre i wolne miejsce w przedszkole Wiec mysle ze rozmowa z dzieckiem i znauczycielem powinno wystarczyć

Wy tu rozmyślacie, a Gosia przecież obchodzi teraz rocznicę ślubu i urodziny Kuby - dajcie jej poimprezować w spokoju

Pozdrawiam I życzę duuużo miłości na kolejne lata

Gosiu samych szczęśliwych chwil na kolejne Wasze wpólne lata życzę
Wiesz że piąta rocznica to drewniana? nawet tak ogrodniczo się złożyło

Wszystkiego najlepszego Gosiu i Pawełku

Gosiu mój kwiatuszek dla Was,Wszystkiego dobrego.