Ewa, dobrze że się odezwałaś.
Mam nadzieję, że wszystko co najgorsze już za Wami.

Przypomniała mi się powódź w Opolu w 1997 r.

Straszna i bezprecedensowa tragedia w Waszych stronach. I pomyśleć że to tak blisko Ciebie było. Też mamy tam rodzinę ale na szczęście dalej i wyżej.

O rety . Mieliście dużo szczęścia ,że dom ocalał. Widziałam w telewizji ,co się działo. Obrazki zupełnie, jak po wojnie. Ja od ładnych paru lat cieszę się ,że nie mam w pobliżu żadnej rzeki ,widząc co się dzieje z pogodą. Mogę sobie tylko wyobrazić ten strach ludzi przed większym deszczem, którzy przeżyli już takie tragedie.

30m i szczęście w nieszczęściu.

Ewa,
Całe szczęście Ty i Twoi bliscy jesteście bezpieczni. Straszna tragedia- nasza Ziemia zaczyna się na nas mocno obrażać

Szczęście w nieszczęściu, dokładnie ujęła to Juzia. Nie potrafię sobie nawet wyobrazić tego, co można czuć w takiej sytuacji. Dużo siły i wiary. Myślami z Tobą:*

Szok, niedowierzanie i dramat Boże jak wiele nieszczęścia Ogromnie Wam wszystkim współczuję. Dobrze, że żyjecie i że tylko samochód na straty. Martwiłam się co u Was....
Masakra co się podziało, aż się popłakałam oglądając te filmiki

Ale jedno mnie uderzyło ....jak sprawnie idzie pomoc i organizacja wszystkiego.....to my przy Was w powijakach jesteśmy z organizacją wszelaką

Nawet sobie nie potrafię wyobrazić tego co przeżyliście
Tyle ludzi ucierpio... smutne to jest bardzo..

Ewa, masz rację, że trzeba się cieszyć z tego co się ma. Niestety często marudzimy na drobnostki, zapominając o ważnych rzeczach.
Trzymam kciuki, żeby już było lepiej.

Nareszcie. Myślami jesteśmy z Wami.
Pozdrawiam