Barbuli nie znam, na zdjęciach podoba mi się, fotergillę mam i zupełnie jej do tej pory nie szanowałam a i tak ładna bywa . Przeszkadza mi jej wrażliwość na pierwsze przymrozki - od razu gubi liście i nie zdążę się nacieszyć ich ognistą barwą. Z moich doświadczeń wymaga sporo wody. Dopiero w tym roku doczytałam, że lubi kwaśną glebę, wcześniej mi to umknęło. Dwa miesiące temu dopiero posadziłam ją jak należy i podlewam. Wygląda na zadowoloną. Czas pokaże co dalej

cześć Haniu przybylam od makusi gdzie napisałaś parę fajnych słów o swoim podejściu do zycia w 100% się z Tobą zgadzam a dom i ogród masz bardzo klimatyczny, cieply, przytulny...i zazdroszczę myślenia i tworzenia go jeszcze w trakcie budowy

Zrezygnuję chyba z tych woali bo musiałyby na czymś wisiec, a jakos jednak nie widzi mi się widok z tarasu na środek ogrodu z architekturą. To ma byc miejsce do wieczornych nasiadowek przy grillu.

Nie wiem, czy mam. Podziwiam u Ciebie podatność na "żelazne argumenty" fachowców od ogrodowych nasadzeń i konsekwencję w realizacji. U mnie jest dużo poczochrańców, przez co ogród zawsze będzie pozostawał w nieugładzeniu. Wciąż z tyłu głowy siedzi mi myśl, że muszę uwzględniać uwarunkowania zewnętrzne (szczere pola za miedzą). I chyba na dłuższą metę uporządkowania mnie męczą choć podziwiam je u innych.
Dla zabawy robiliśmy sobie kiedys badania nad dominująca półkulą mózgową. U mnie wyszła lewa (racjonalność, uporządkowanie, konkret). U eMka prawa (emocje, wrażliwość, talenta muzyczno-plastyczne). On ma w szafie koszule, koszulki i bluzy ułożone kolorami, na biurku wszystko posegregowane. U mnie jeden chaos. Trochę mnie to zdziwiło. Kiedy zapytałam go, skąd taka sprzeczność, odpowiedział:
Ja mam taki burdel w głowie, że by móc funkcjonować, muszę mieć uporządkowaną przestrzeń. Ty z tą swoją logicznością w największym burdelu się odnajdziesz.
Więc się odnajduję jakoś w tym ogrodzie.

No to jak nic ja mam "burdel w głowie"

Aniu, jam już trochę nadgryziona zębem czasu i chcąc cieszyć się ogrodem jeszcze w jako takim stanie psychiczno-fizycznym musiałam działać szybko. A co do podejścia życiowego: "życie to najlepszy nauczyciel"- jak mówi moje pacholę. Trochę się dowiedziałam, trochę w łeb i po łapkach dostałam i może już wiem, co w życiu ważne.
Jak to było: "Dla przeciwwagi wielu uciążliwości życia niebo ofiarowało człowiekowi trzy rzeczy: nadzieję, sen i śmiech."