Był plan na podłubanie w ogródku, ale wziął w łeb, bo popadało u nas. Krótko trochę, ale intensywnie. A w błocie chce mi się babrać.

Mężowi tłumaczę, że tak się właśnie robi. Sadzi się, a potem przesadza. Najlepiej od razu
W błocie też nie lubię - błoto mam potem wszędzie, na roślinach, na ścieżce, o sobie nie wspominając

Uśmiałam się z zawieszenia narzędzi. Tu się wiele dzieje, Lucy, brawo! Oj tak, los ogrodnika jest już taki, że rośliny zmieniają objętość, gęstość, wysokość, kierunek, a my za zmianami musimy podążać. Oraz nowe koncepcje, które są zawsze lepsze od poprzednich. Sprawa jasna
Bardzo bogaty masz ogród i fajnie było zobaczyć jesienne obrazki! Dzięki za te fotki!

Moje działania ogrodowe wyglądają ostatnio monotonnie raczej. Układam sobie kawałek przyszłej ścieżki. Następnie oceniam, co muszę zabrać z trasy jej przebiegu. Następnie szukam miejsca na to wszystko. Potem szykuję miejsca. Potem wykopuję, wykopuję i podlewam.

Dziś w ten sposób przesadziłam:
3 buksy,
4 róże (tu dochodzi jeszcze przycinanie),
1 liliowca,
1 irysa,
kilka kęp bodziszków,
1 epimedium (ale podzieliłam na 6 sadzonek, ciekawe,czy tak można, tzn czy przeżyje),
3 sadzonki brunnery (nie mam pojęcia, skąd się owe wzięły na tej rabacie, ale skoro już je odkryłam, to wykorzystałam),
1 floksa,
1 krwiściąga,
1 piwonię - nawet znalazłam nazwę - Coquette.

Wywaliłam:
2 wielkie kępy ostrogowca - z żalem, ale tak duże sztuki przy palowym korzeniu nie rokują przy przesadzaniu,
mnóstwo lnicy - sieje się potwornie wszędzie,
białe fiołki - z powodów jak wyżej.

Jutro na moim szlaku:
Spirit of Freedom,
piwonia bez nazwy,
powojnik Błękitny Anioł - trzeci raz go będę przesadzać i znowu o parę centymetrów, mam nadzieję, że nie strzeli focha,
Munstead Wood,
Sharifa Asma,
kolejne siewki brunnery (naprawdę są one dla mnie zagadką),
liliowiec nn.
Nie wiem, co jeszcze odkryję w trakcie wykopalisk.

Nie monotonnie tylko pracowicie jak nie wiem co To brunery mogą się rozmnażać z nasionek?

tulucy napisał(a)

Moje działania ogrodowe wyglądają ostatnio monotonnie raczej. Układam sobie kawałek przyszłej ścieżki. Następnie oceniam, co muszę zabrać z trasy jej przebiegu. Następnie szukam miejsca na to wszystko. Potem szykuję miejsca. Potem wykopuję, wykopuję i podlewam.
(...)
Nie wiem, co jeszcze odkryję w trakcie wykopalisk.

Praca żmudna, na efekty trzeba czekać do wiosny. Człek się narobi, a niewiele widać. Skąd ja to znam.

Bożena, tak, brunnery się ładnie sieją. O ile nie zetnie się za wcześnie kwiatostanów

Gruszka_na_wierzbie napisał(a)

Praca żmudna, na efekty trzeba czekać do wiosny. Człek się narobi, a niewiele widać. Skąd ja to znam.

Haniu, żebyż jeszcze te efekty były zadowalające.

Chociaż mam wrażenie, że działam z nieco większym wyczuciem niż wcześniej.

Lista długa. Jest się przy czym napracować. Życzę tych wymarzonych efektów, bo wtedy praca o wiele przyjemniejszą się staje.

Wszystko mnie boli jak czytam o Twoich przesadzajkach Ale stwierdzam, że skoro dałaś radę to nie jesteś w najgorszej formie Oby tak dalej, kciuki trzymam za formę i fizyczną i psychiczną

Ja dziś przesadziłam kilka maleńkich ułudek, wyrwałam i posadziłam trzy kępki rogownicy w nowym miejscu, zapakowałam do gruntu 50 mini cebulek puszkiniowych i 40 ciut większych tulipanowych - i padłam
Więc wielki szacun dla Cię