Piękne przylaszczki, miałam, ale zanikły
Trawnik zwijany na noc, może ja też zacznę tak robić i moje staną się piękne
Będę sadzić obydwa gatunki krokusów
U mnie wrotycz rośnie tylko w jednym miejscu i, wbrew wszystkiemu, jest nędzny, zaledwie kilka kępek.
Może góry to nie jest jego ulubione miejsce?

gogo napisał(a)

Będę sadzić obydwa gatunki krokusów

Grażynko, dobry pomysł
I posadź koniecznie kwitnący w październiku/listopadzie prawdziwy szafran, czyli ‘Crocus sativus’. Ma on pachnące kwiaty w kolorze ciemnolawendowym i długimi, ciemnopomarańczowymi znamionami. Crocus Sativus nie jest zwykłym, kwitnącym jesienią krokusem – z jego znamion pozyskuje się najdroższą przyprawę świata: szafran.
Zobacz, moje listopadowe zdjęcia szafranu:
https://www.ogrodowisko.pl/watek/7930-ogrod-muszelki?page=148

Zapisałam podane przez Ciebie nazwy krokusów, dziękuję
Zdążę zrobić listę, bo sadzi się je dopiero w sierpniu.
I, może do jesiennego kompletu, zimowity, choć są drogie.

Nie mam zimowitów. Ale zmienię to, dobrze podpowiedziałaś

Posadzę je na rabacie fioletowej, która jest w moim ogródku w części gospodarczej.Teraz królują tam ciemnofioletowe krokusy. W niedzielę wypatrzyłam na niej pierwszy kwiat zawilca greckiego. Zaczynają kwitnąć: cebulice, szafirki i fioletowe hiacynty.

Ciekawa jestem, jak wygląda ogród po dzisiejszej nocy. U nas było -6 st.

Muszelka napisał(a)

Aniu, nie zawstydzaj ich, to niepedagogicznie!
Powiedz im, że jesteś zachwycona, że tak cudownie wychyliły z ziemi tycie zielone listki i ufasz, że zrobią wszystko, by lada dzień pokazać całemu światu swoją niezwykłą urodę Pękną z dumny i ruszą do przodu

Uśmiałam się do łez. Jak strzelę taką przemowę na pewno wezmą to sobie do serca (korzenia)

To sadzimy zimowity
Oj, tak zimno?, u mnie było +3. Codziennie patrzę na termometr, włóknina dalej leży za azaliami i hortensją ogrodową.

gogo napisał(a)

To sadzimy zimowity:

Fajnie, będziemy miały zimowity - Równopomyślane Kwiatki. Nazwę je Grażynki

Zimowity kojarzą mi się z Pieninami. W czasach studenckich wędrowaliśmy we wrześniu po Pieninach. Spaliśmy „po stodołach”, tam gdzie dobrzy ludzie zgodzili się na to. Często wraz z noclegiem dostawaliśmy pyszne śniadanie: mleko prosto od krowy, swojski chleb, do niego swojskie masło, jaja… mniammm. Odwdzięczaliśmy się im pomocą w pracach polowych.

Pamiętam dzień, gdy pomagaliśmy na łące przy ostatnich sianokosach (gdzieś pod Kacwinem). Wówczas pierwszy raz widziałam rosnące w naturze zimowity. Zachwyciły mnie! A gospodarz odrzucał je grabiami na kupkę do… spalenia!
Wyjaśnił, że są one silnie trujące m.in. dla bydła. Ponoć zwierzęta jedząc siano instynktownie omijają zimowity, ale jak to powiedział nasz gospodarz: „licho nie śpi, znajdzie się jakaś głupia krowa, zeżre i przez kwiatka padnie”.

gogo napisał(a)

Piękne przylaszczki, miałam, ale zanikły

Hmm... ciekawe dlaczego zanikły? Może ziemia im nie odpowiada?

U mnie rosną bezproblemowo. Właściwie nic przy nich nie robię. Tylko podziwiam Wiosną pojawiają się, cieszą oczy kwiatkami, pod koniec lata roślinki znikają, by kolejnej wiosny znowu się pojawić.

W tym roku obserwowałam (fotograficznie) jedną z kępek. Przez kolejne trzy dni robiłam im zdjęcia. Ostatnie, czwarte zdjęcie wykonałam po upływie siedmiu dni.

Kociamama napisał(a)

... wezmą to sobie do serca (korzenia)

Urocze te przylaszczki. Pręciki mają niczym brylanciki.