Trzymam w rece prezent od Joli- wstązkę w gwiazdki z jej wierszem:

,,Dawniej pisali na papirusie
Ja dziś na wstązce zmieścic sie muszę,
bo dzień naszego spotkania
wart jest na wstązce pisania
...............................
..................................
....................................
......................................."
Nie myślałam że tak szybko nadejdzie czas rozstania.Żegnaj, żyj spokojnie w lepszym świecie.

Jak smutnie wieści dzisiaj....

Żegnaj Jolu..

czasami wystarczy chwila by kogoś polubić ... a nawet pokochać ...

by ulec urokowi Joli wystarczył ułamek sekundy ...

Jola była niesamowita ..., w każdym jej słowie była radość ... tę samą radość i energię miała w oczach ... nawet gdy przejechała kraj by zobaczyć ogród Ani ... tam Jolę poznałam ... usłyszałam wtedy od niej "powiedziałam sobie, ze tu przyjadę" i przyjechała ... jeżeli kiedyś w życiu pomyślę "nie dam rady" to przypomnę sobie naszą dzielną Jolę ... jej odwagę i siłę ... jej humor ... dowcip i umiejętność cieszenia się życiem ...

dziś mogę tylko powiedzieć jak bardzo mi przykro, że Joli już z nami nie ma ...

żegnaj Jolu

Te lampki zapaliłaś ... ja też zapalę .. powspominam... i będę sie uczyć od Ciebie jak z podniesioną głową znaleźć zawsze radość w sercu .. na przeciw losowi... spotkać takich ludzi jak Ty na swej drodze to też wielka radość. Cieszę się, że nasze drogi sie zeszły..

Pamiętaj Jola.... spotkamy się... obiecuję. To mówię ci ja - Mała Mi.

Z Jolą spotkałyśmy się tylko dwa razy, ale w moim sercu pozostanie na zawsze. Zbliżyła nas miłość do kwiatów. Jej uśmiech i optymizm rozgrzewał nasze serca. Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą.

Jola na spotkaniu w Rajskim , wrzesień 2011r.

Osobiście z Jolą się widziałam 4 razy.
Raz na spotkaniu u Ani Monteverde,


drugi raz u niej w Ogrodzie,taką rudbekię mi wykopała bez mrugnięcia

U Dawida razem uczyłyśmy się sztuki decupażu



i była tak miła,że i do mojego ogródka też zawitała.


I taką Jolę będę pamiętać,uśmiechniętą, przyjacielską,serdeczną.
Machamy do Ciebie!

30 stycznia tego roku Jola napisała do mnie:

"Ogrodowisko jest moją odskocznią psychiczną od stresów, zmartwień, bólu..."

Jolu, teraz w nowym ogrodzie nie ma bólu, jest spokój... wieczny.
Cieszę się, że miałam okazję Cię poznać. Żegnaj...

Nie poznałyśmy się w realu, ale często odwiedzałyśmy swoje wątki, bo bardzo się lubiłyśmy tak mi się wydaje.
Codzienne kartki z kalendarza będę pamiętać, i humor którego będzie brakować i optymizm i wsparcie - to można było pozyskać korespondując z Jolą,
no i bym zapomniała o kwiatkach też można było pogadać...

Nigdy Joli nie zapytałam co Jej jest a z wpisów wynikało, że ma jakiś problem.
Jak zobaczyłam na spotkaniu u Aniu byłam zdumiona jaką drogę pokonała aby móc się cieszyć z Wami i było mi żal, że nie wiedziałam i nie zaprosiłam Jej do siebie w drodze powrotnej.

9 lipca Jola napisała mi wiadomość na pw co Jej jest.
Od tej pory stale myślami byłam z Nią i wierzyłam, że wygra, widać musiało być inaczej.

W moich myślach zostaniesz na zawsze.

Jakie smutne wieści... Żegnaj Jolu...