Viola, nie wiem czy o taką czerwień Ci chodzi.


W razie czego mogę się podzielić.

I w temacie smarowania też widzę zdania podzielone
Haniu, takich tyci patyczków to nie smaruję, z samego lenistwa chociażby
Ale te o przekroju ok. centymetra (może nawet i pół) i większe to już tak, chyba dobrze?

Zuza, piękne te pysznogłówki One u Ciebie w pełnym słońcu? Jakoś mam zakodowane, że one w półcieniu powinny lepiej rosnąć, ale sama zaobserwowałam, że to chyba nie do końca tak...

antracyt napisał(a)

Viola, nie wiem czy o taką czerwień Ci chodzi.


W razie czego mogę się podzielić.

Chętnie wezmę. Jaka jest wysoka?

Magara, u mnie rosną w pełnym słońcu.

Viola, ona u mojej mamy dorasta do ok 1m, u mnie jest trochę niższa. Myślę, że to kwestia różnicy żyzności ziemi i wilgoci.

Dziękuję, Kochana

Magara napisał(a)

I w temacie smarowania też widzę zdania podzielone
Haniu, takich tyci patyczków to nie smaruję, z samego lenistwa chociażby
Ale te o przekroju ok. centymetra (może nawet i pół) i większe to już tak, chyba dobrze?

Gruba gałąź to taka, która ma powyżej 5 cm średnicy. Podczas wiosennego przycinania rzadko się takie ciacha.
Gdybym chciała smarować każdą cm rankę, to przy jednym drzewku pędzelkowałabym kilka godzin.
Za 15 lat, kiedy będziesz odmładzać swoje drzewka owocowe, to może nadejdzie pora na ucinanie takich wartych smarowania.
A tak na serio: Czasem, kiedy odmładza się stary, zdziczały sad, to wycina się takie stare, grube gałęzie. Wtedy warto zastosować Funaben.

Magda, tak jak podejrzewałam, zdjęć przedogródka w całości nie posiadam. Znalazłam tylko taki większy fragment z końca sierpnia, ale perspetrywa jest tak niekorzystna, że bukszpany znikają w zieleni Nie widać wyższych pięter.

Na wiosnę kwitnie tu epimedium, psiząb, zawilec grecki, niezapominajki i białe fiołki, potem tylko białe liliowce i zawilce. Reszta to różne odcienie zieleni.

Obok(z boku budynku) jest mini rabata nawiązującą bukszpanami i hostami do przedogródka. Równie, a może nawet bardziej bezproblemowa. To chyba jedyna skończona rabata u mnie. Nic nie chcę na niej zmieniać
W marcu (po zimowym układaniu bruku) musiałam wykopywać wszystkie rośliny(porządnie zadeptane) spod kilkudziesiecio centymetrowej warstwy ziemi i sadzić na nowo. Wcześniej, chyba w lutym udało mi się chwycić okres bez mrozu i przeniosłam tymczasowo kule bukszpanów do skrzyń warzywnych. Takie zamieszanie spowodowała nagła zmiana koncepcji ułożenia bruku.

Myślałam, że nie uratuję niczego z tej rabaty, ale o dziwo wszystko zaczęło budzić się do życia Zdjęcia kolejno z maja, czerwca

Pod koniec czerwca zaczynają kwitnąć liliowce i tak rabata wygląda do jesieni. Ostatnie zdjęcie jest z września.

Tą rabatę pielę tylko raz, wiosną. Potem chwasty nie mają szans

Rośliny mają ogromną siłę przeżycia także nie ma co siędziwić że ładnie przetrwały kopanie w korzeniach w tym sezonie snu zimowego.