Nie ma ogrodzenia, granicą naturalną są rowy melioracyjne wypełnione zwykle wodą (nawet teraz w czasie tej uporczywej także na tych terenach suszy, była woda na dnie, obszar ten to moor - bagno, torfowisko), obsadzone z rzadka wierzbami, leszczyną, jesionami i 2 magnoliami. Żywopłoty są jakby wewnętrzne, potrzebne, by wydzielić, może równo (zwłaszcza w ogrodzie angielskim) wykroić przestrzeń dla "prawdziwego" ogrodu. Za tymi żywopłotami jest zostawiona wolna przestrzeń. Drzewa w układzie całych ciągów miały chyba za zadanie osłaniać przed wietrznymi prądami. Ich układ na polach nie był wzdłuż miedz, a właśnie w poprzek. Stąd przydomowe drzewo sąsiada i drzewo kolejnego sąsiada tworzyły naturalne przedłużenie. Ale te drzewa nie były sadzone przy domach, by nie zabierały światła ogrodom warzywnym albo ogródkom frontowym. Są odgrodzeniem pól i pastwisk od terenu ogrodu przydomowego.

Co do kontroli naturalności i eksplozji.

Kwiaty na roślinach są pozostawiane do wczesnej wiosny - "szarość, brązy i czernie to kolory naszego grudniowego ogrodu. Zostawiamy byliny na zimę, pożądając tej zmienności w ogrodzie, akceptujemy ich przekwitanie i obumieranie."
W ten sposób gwarantowany jest wysiew roślin. W lutym przystępuje się do prac na rabacie, uprząta to, co zalega i ścina byliny. W kwietniu rozpoczyna się pielenie chwastów. Wymaga się tutaj dużej znajomości roślin, wiedzy jak wyglądają wschody poszczególnych gatunków, żeby można było odróżnić te pożądane od niepożądanych. Najlepiej już na etapie pierwszych liści odróżniać i selekcjonować rośliny. Albrecht mówi, że to najbardziej wymagająca i najtrudniejsza czynność w ich ogrodowaniu. Pokazuje to w 2.14 min. filmu "Zufaelligkeit - Randomness".

Mimo takiej kontroli i selekcji na rabacie pozostaje nadal wrażenie naturalności. Powstało nawet takie określenie w Holandii "kreatywne pielenie". Gleba po takiej czynności, w oczekiwaniu na rozrost roślin, pozostaje miejscami odkryta i poddatna na atak kolejnych samosiewów. Unikając tego, ściółkują ją warstwą 2-3- centymetrową zleżałego kompostu.

Aniu, nie zmykaj, wzbogać mnie o przepis na gospodarcze wykorzystanie bzu czarnego (katar).

Wiem że pytasz, myślałam że Cię wyciągnę na rozważania.
Chyba nikt nie odpowiedział to ja swoje wrażenie w tej kwestii wypowiem.
Pewnie mi łatwiej bo widziałam i właściwie nad tym się najbardziej zastanawiałam.

To był kontrast z jednej strony uporządkowane jeżówki w morzu białej kocimiętki co sprawiało wrażenie chłodu /pod drzewami/ a po drugiej stronie żółcie - takie ciepło.
Teraz dopiero jak myślę o tym to sobie przypominam że w tym chłodzie byłam krótko - szybko przeszłam a rozkoszowałam się druga stroną bardziej różnorodną, zwiewną nie tak elegancką, swobodną. Lepiej się tam czułam.

Nie wiem jaki był zamysł na ten kontrast i czy dla nich to też kontrast i o to chodziło - jak patrzyłam na jeżówki to się zastanawiałam co ile odmładzają .

Odbiór zależy od tego jacy jesteśmy - dlatego lepiej się czułam w takiej przestrzeni zamkniętej przy wysokich bylinach /inny ogród szkółka/. Tutaj z kolei wspaniale było posiedzieć na ławce a najfajniej pod domem w tym sadzie.

Ewus, kiedy ty scinasz swoja lake kwietna? Moja jeszcze "stoi"

działa też przeciwmigrenowo.

A ja robię taki sok inaczej, moje chłopaki uwielbiają ja mniej bo on ma specyficzny zapach i smak.
Zbieram owoce jak już wszystkie są czarne( to ważne )
Biorę garnek, durszlak i pokrywkę. Ważne by ściśle do siebie przylegały te naczynia.
Na dno garnka odrobinę( z pół szklanki) wody, nakładam durszlak i wkładam do niego dobrze wypłukane z wszelakich owadów( uwielbiają w nich siedzieć) owoce, na równo z brzegiem i dociskam , przykryć pokrywką (szczelnie)
Na wolnym ogniu zagotować wodę w garnku i utrzymywać na bardzo wolnym pyrkaniu. Sok z owoców ścieka do garnka. Co jakiś czas należy owoce( jak już nie kapią) wymienić na świeże nie wymieniając wody w garnku bo tam już mamy sok. Ewentualnie jak go już dużo to zlewamy do innego garnka, a całą procedure zaczynamy ze świeżym materiałem.

Jak już mamy cały sok w jednym garnku zlany, to w zależności od jego ilości, dosypuje cukru, 1 lub 2 kg, zagotowuję z sokiem i wlewam wrzący do słoików.
Jak wystygnie i zaciągnie wieczka wynoszę do piwnicy.

Potwierdzam przy chorobie jest rewelacyjny. Napotny, przeciw gorączkowy, podnosi odporność

Raz pokusiłam się i dodałam czarnego bzu do wina( nie dużo), kolor był przepiękny, w smaku bukiet ciekawy. Tylko nie wiedziałam czy wolno co z trucizna czy w fermentacji też się pozbywamy czy nie. No ale wino wypite i żyjemy więc chyba tak

Ewo z tym plewieniem to maja dużo racji ...trudno znaleźć wykwalifikowanego plewiacza

(...)