Zamówiłam też najnowszą książkę Danusi. Jest aktualnie w obniżonej cenie.

Jak pierwsze wrażenia po przejrzeniu zawartości?

Rewelacja! Kończę dopiero pierwszy rozdział, ale już widzę, że bardzo mi się przyda ta wiedza. Wszystko jest tłumaczone bardzo dokładnie i szczegółowo. Dzięki za podpowiedź.

Też mam tę książkę - pochłonęłam w jeden nocny dyżur w pracy

Dzień dobry
Przyszłam się przywitać
Wątek przeczytałam cały
Masz co obrabiać, kawał działki.
Najbardziej podoba mi się dąb, kot i sowa
Reszta oczywiście też

An_na napisał(a)

Dzień dobry
Przyszłam się przywitać
Wątek przeczytałam cały
Masz co obrabiać, kawał działki.
Najbardziej podoba mi się dąb, kot i sowa
Reszta oczywiście też

Witaj Aniu.
Dziękuję za odwiedziny. Dąb jest też moim ulubionym drzewem w ogrodzie. Wprowadza element dostojeństwa.

Angelika95 napisał(a)

Też mam tę książkę - pochłonęłam w jeden nocny dyżur w pracy

A robiłaś już siatkę kwadratów? Mam wrażenie, że ta technika będzie dla mnie przełomowa...

Zapomniałam wspomnieć, że oprócz kota jest jeszcze pies.

Tu jest świeżo po myciu. Stopień kudłatości jest dostosowany do aktualnych warunków atmosferycznych, czyli ujemnych temperatur (w porze ciepłej jest strzyżona na krótko).
Pies jest suczką, wabi się Dasza i oczywiście też ma swoją historię. Moja córka znalazła jej zdjęcie na stronie internetowej lubelskiego schroniska. Zdjęcie było delikatnie rzecz ujmując niekorzystne. Zwłaszcza biorąc pod uwagę fotogeniczność Daszki. Wyglądała jak siedem nieszczęść, a ja od razu wiedziałam, że to ta jedyna. Kiedy zabrałyśmy ją ze schroniska to była kilkumiesiecznym szczeniakiem z traumą. Był to pies odebrany poprzedniemu właścicielowi z powodu zaniedbań. Po 6 latach obecności w naszym domu nadal jest bardzo strachliwa, najbardziej boi się hałasu (burza, sylwestrowe fajerwerki czy nawet uliczne odgłosy są dla niej trudne do zniesienia). Z tego powodu bardzo nie lubi wychodzić na spacery w mieście. Tymczasem na wsi pies zmienia się nie do poznania. Tutaj w ciszy i na ogrodzonej posesji czuje się bezpiecznie i widać, że jest szczęśliwa. Myślę, że nasz ogród to też spełnione psie marzenie o poczuciu bezpieczeństwa. Na razie Daszka znowu mieszka w mieście z moją córką, która studiuje (bo w zasadzie to jej pies). Ale nie ma wątpliwości, że uwielbia wycieczki na wieś.

O kurczę, mam bardzo podobnego rumburaka, też skubiemy ją z tego pierza raz w roku Szacun za serduszko okazane temu małemu skarbowi! Wiem, jak trudno uzdrowić psie traumy, nasza druga psiczka też jest ze schroniska, otworzyła się bardzo po tym prawie już roku spędzonym u nas, ale jest w niej jeszcze sporo lęków, też boi się głośniejszych odgłosów, czasem nawet wystarczy, że wejdziemy do domu w innej czapce czy kurtce, od razu się cofa zanim załapie, że to my.

Dasza słodziak. Dobrze że do Was trafiła