Tak czy siak nie chcę narzekać mimo stale narastających niewykonanych prac - a kurcze walić to ! cudnie jest !

piwonia za chwilkę się rozwinie, pozostałe piwonie nie zakwitną chyba są za nisko posadzone a te co miały pączki zatrzymały się im i są takie małe kuleczki i nie zakwitną nie wiem co to

Miro, z zachwytem oglądam twoje fotki - zarówno te z Twojego ogrodu, jak i z wyjazdów. Piszesz o uzupelnianiu rabat krzewami? Hmm, to chyba dobry kierunek, choć z dużymi krzewami też kłopot, bo trzeba je odpowiednio przycinać. Perowskia jest piękna, sadź ją, tylko pamiętaj, że ona późno odbija i wiosną są puste place (jak u mnie, hi).
Ściskam mocno

Zadziwiająco trafnie, jest to uniwersalny przekaz. Powinnam się jeszcze wiele od Twojej Swatowej nauczyć. Azalie pod magnolią zadziałały na moją wyobraźnię.

"Ogród mądrzej prowadzony" - chyba nie bardzo.
Do zobaczenia.

Miro, ja też z przyjemnością przeczytałam
Fajnie mieć kogoś takiego.. i najważniejsze to faktycznie czuć się dobrze we własnym ogrodzie

A, to nie do końca zrozumiałam na czym polega dążenie Doroty do perfekcji.
Sadziłam, że denerwują ja drobiazgi i ma wewnętrzny przymus do porządkowania na tip-top.
Dlatego lubię dłuższe teksty. Łatwiej uchwycić istotę problemu.
Teraz to w pełni Dorotę rozumiem. Choć moim zdaniem, uzyskanie efektu uporządkowania ogrodu to ogrom pracy, gdzieś tam w tle. Tam już nie dasz rady ukryć ostu czy mniszka za wyższą byliną. Wąsy trawy zgrzytają, a każdy opadły listek trzeba usuwać na bieżąco. Do takiego uporządkowania mi nie tęskno. Zdaję sobie sprawę, ile czasu, energii i specjalistycznych narzędzi trzeba mieć, aby osiągnąć taki efekt jak w ogrodzie Danusi, Oli-Leon, czy Madzenki. To wyższa szkoła jazdy, a przede wszystkim umiejętności selekcjonowania.

Azalie drugi rok z rzędu mi przemarzły i tez pewnie je wyciepię. Pierisy podmarzają tylko na końcówkach, w związku z czym nie kwitną, ale zimą wyglądają fajnie.
Ekologiczne uprawianie ogrodu jest niezwykle wyczerpujące. Od latania z konewką ręce wydłużyły mi się do kolan, a kolana zmiękły.

Czasem życie płata nam figle. Czujesz się panem swego losu a okazuje się, ze los z Ciebie drwi. Taka ciuciubabka nie potrwa długo, szybko orientujemy się na co wystarczy nam sił lub funduszy. Szczerze współczuję właścicielom wymuskanych ogrodów - wysoka poprzeczka na to " tip-top". Są piękne, dopieszczone, ale każda rysa życiowa jest w takich ogrodach widoczna lub wątek znika....
Swobodne ogrody są naszym odbiciem: naszego życia, rodzinnych kompromisów, własnych ułomności i naszych pasji, chwilowych uniesień, ulotnych zachwytów. To ubóstwiam - swobodę i wolność!

Przepraszam Miro za te filozoficzne wywody jakoś tak Hania mnie prowokuje już w kolejnym wątku....
Czytam co piszesz zawsze z dużym zaciekawieniem bo piszesz swobodnie i z wdziękiem. Na dodatek wiele się można od Ciebie nauczyć - dziękuję!
Że nie wspomnę o swobodzie w spacerowaniu po Twoim ogrodzie

No tak Filomeno, zgadzam się z Tobą... ale z Mirą i jej swatową też