asc napisał(a)

Mnie ogarnęła chwilowa nostalgia..ile bym dała żeby wiedzieć, że ktoś kiedyś dalej pociągnie moja miłość do ogrodu..... poprzedni właściele wreszcie mogą sobie siedzieć na chmurce z radością patrząc co sie dzieje w ich starym ogrodzie
Kot pierwsza klasa..... Wstydu Polsce nie zrobił.....

Ju tu obca jestem i mam swiadomosc, ze i dom jak i wszystko do okola zylo swoim zyciem zanim ja sie na tym swiecie zjawilam... tak chyba z szacunku do ludzi, ktorzy kiedys tu zyli inaczej nie umiem... wiec ratuje, dbam i dusze raduje gdy widze,ze sie udaje...

a co do kota to dzielny chlop ! bo swoj

Ile ten ogród widział ... A Ty pięknie dopisujesz się do jego historii
Napiszę coś nie bardzo popularnego - nie jestem kotomanką - ale Twój zaskarbił sobie miejsce w moim sercu

Betysiu, pewnie już zauważyłaś, że większość z nas umieściło się na Mapie Ogrodów Może i Ty zaznaczysz na tej mapie swoje miejsce ???

jotka napisał(a)

Ile ten ogród widział ... A Ty pięknie dopisujesz się do jego historii
Napiszę coś nie bardzo popularnego - nie jestem kotomanką - ale Twój zaskarbił sobie miejsce w moim sercu

Betysiu, pewnie już zauważyłaś, że większość z nas umieściło się na Mapie Ogrodów Może i Ty zaznaczysz na tej mapie swoje miejsce ???

dziekuje za takie slowa...oj, bede buczec jak nic !!!
a co do mapy to gdzie tego szukac i wlasciwie jaka mapa ????

Ok, juz znalzlam mape ... ale jak ja jestem daleko....na samym koncu, prawie do oceanu wpadam

No bo jesteś najdalsza Ogrodowiczka

Widzę, że są nowe zdjęcia ależ pięknie jestem zachwycona cały czas

Betysiu ... przede wszystkim chcę Ci powiedzieć, że bardzo podoba mi się Twój avatarek
Po drugie masz piękny dom i już wiem, że kolejne zdjęcia ogrodu będą coraz piękniejsze Porafisz podkręcać atmosferę ... tak czuję
Cudowna lawenda w kamiennych donicach ! Czekam na ciąg dalszy historii i zdjęć

Zajrzałam zaciekawiona tytułem...i wsiąkłam Cudowna historia Twojej przeprowadzki, walki o ogród, kociaka...chcę czytac jeszcze i jeszcze...i jako wścibska pseudo-dekoratorka i maniaczka wnętrz chcę zajrzeć przez turkusowe okiennice do środka i odkrywać skarby, których zapewne ogrom w domu Wybacz moje wścibstwo, ale wręcz mnie skręca na samą myśl co może kryć stary francuski dom

Ogród wygląda zjawiskowo, nie tylko dzięki egzotycznym dla nas drzewom, i krzewom, ale dzięki Waszym rękom i sercom, które dajecie temu zakątkowi na ziemi....będę stałą podczytywaczką na milion procent

Dzień Dobry! Chyba dobrze Cię rozumiem, bo ja od ponad 3 lat wzdycham do Polski z Holandii. Ładnie opisałaś ten stary ogród i historie Brutusa. Ja kiedyś w Warszawie miałam rudego kota, którego z kolei moja Mama znalazła w piwnicy. Też ledwo żył, a my wtedy miałyśmy psa i to owczarka niemieckiego. Na szczęście to była suka i jakoś dała się przekonać, że kot smaczny nie jest. I ten nasz Dżinks chodził potem z psem na spacery, a jak psa zabrakło to chodził sam i też czekał na sąsiadów, żeby mu drzwi otworzyli. Kochał tylko moją Mamę i jak kiedyś wyjechała do sanatorium to tego samego dnia zniknął i ja przez dwa tygodnie układałam sobie przemówienie na temat jego zniknięcia. Przywiozłam Mamę z dworca, zdążyłyśmy usiąść z herbatą w fotelach, wzięłam głębszy oddech, żeby zacząć historię zniknięcia kiedy swoim zwyczajem Rudy skoczył na klamkę i wydał przeraźliwy wrzask po drugiej stronie drzwi. Wrócił jak gdyby nigdy nic w 10 minut po powrocie Mamy. W takie historie to tylko ludzie, którzy kiedyś mieli kota mogą uwierzyć.
I mamy jeszcze coś wspólnego - ja też zamieszkałam w starym domu i właśnie staram się doprowadzić pobojowisko, które było kiedyś ogrodem do stanu używalności. No tylko to jest zupełnie inny klimat, inne jedzenie, inne słońce, tylko ludzie naokoło chyba równie obcy. Pozdrawiam z Holandii.

Witaj Betysiu

jako że miałam chwilową nieobecność na ogrodowisku ,dzisiaj trafiłam do Ciebie
I będę zagladać!
Pozdrawiam Cie bardzo serdecznie