Betka napisał(a)

Dzisiaj troszkę pograbiłam. Nie miałam dużo czasu ale troszkę zrobiłam. Co proponujecie na ten trójkąt? moje wstępne plany to takie małe wrzosowisko z ławeczką (małą)

Też uważam, że wrzosowisko tu nie pasuje. Przede wszystkim wrzosy wymagają więcej słońca (a tam są drzewa liściaste dające cień) i suchszej gleby - nie nad strumykiem, bo może być za mokro. Wrzosy wyglądają ładnie w otoczeniu drzew i krzewów iglastych, czasem niedużych brzóz, w tym miejscu mi się "gryzą".
Co tam widzę? Derenie Ivory halo,, trawy, dużo funkii, krzewuszka Monet "Verweig", tawulec pogięty "Crispa", tawula van Houttea "Pink ice", bez czarny "Pulverulenta", jaśminowiec wonny "Variegatus", po pniu drzew może się wspinac trzmielina "Silver Queen".
Najfajniejszą wg mnie kompozycją może być połączenie derenia Ivory halo + trawa miskant "Morning light" + funkie o bialo obrzeżonych liściach, wiosną łany przebiśniegów, białych szafirków, białych tulipanów. może też być parzydło blekolistne, po pniach wspina się trzmielina Silver Queen, dołem ścieli się barwinek "Gertrude Jekyll" lub fiołek motylkowaty "Albiflora", tiarella Wherryego, tawułka Irrlicht, jasnota plamista "White Nancy", może gdzieś kępa hortensji bukietowej - oczywiście biało kwitnącej - czyli wszystko w bieli i srebrze.
Uff, to chyba narazie tyle. Dobrałam Ci rośliny, które nadają się do świetlistego cienia, powinny się tam "uchować". Myślę, że coś z tego wybierzesz dla siebie. Pozdrawiam

Jestem w Anglii, nie mam możliwości w tym momencie na dokładne przyjrzenie się przemianom

Danuś koniecznie musisz zajrzeć do Betki! Narobili sie jak nie wiem ale zmiany super

Witam !
W moim ogrodzie jest rów melioracyjny, którym czasem płynie więcej, czasem mniej wody.
Początkowo był to po prostu rów zarośnięty chwastami. Odkąd zdecydowałam się zagospodarować jego brzegi, nazywam go strumykiem - o wiele ładniej to brzmi !
Co prawda widziałam,że Betka świetnie sobie poradziła ze swoim rowem, ale może i moje doświadczenia komuś się przydadzą.
Tak to wyglądało...Ta część rowu była dość płaska.



W 2006 r. zaczęły się prace - brzegi oczyszczono i wyrównano. Na tym etapie skorzystałam z pomocy fachowców, bałam się,że sama nie poradzę sobie z "pracami inżynieryjnymi" - tarasy i umocnienie brzegów (dom jest 3 metry od wody) oraz wykonanie fontanienki.



Wykorzystałam podkłady kolejowe, ułożone nieregularnie, aby linia brzegowa była nieco złamana.
Wzmacniały też niewielkie tarasy na różnych poziomach. Wykończenie stanowiły głazy i kamienie.



Zauważacie na pewno czarną włókninę - odradzam jej stosowanie ! Przerasta korzeniami i utrudnia prace pielęgnacyjne oraz wszelkie zmiany. Usunięcie jej po kilku latach to koszmar!
Bardzo żałuję,że ją położyłam. Teraz w większości już ją wydarłam.



Na tym zdjęciu widać żwir. Wydawało się to być fajnym i naturalnym uzupełnieniem. Niestety, nie sprawdziło się zupełnie!
Ładnie wyglądało to przez pierwsze lato. A potem , jak kopciuszek, wybierałam niezliczone igły z rosnących nad wodą sosen, i listeczki i inne drobiażdżki. W kucki na stromym miejscami zboczu, możecie się domyślić, co mruczałam pod nosem...



Pojawiły się pierwsze roślinki. Male i oczywiście obsadziłam tylko część brzegów, bo , jak to zwykle bywa, skończyła się kasa.
Od tamtej pory dosadziłam mnóstwo innych roślin, ale wiele z tamtych zostało i są teraz bardzo dorodne.

Chciałam, żeby słychać było plusk wody (w pobliżu jest taras). Fachowcy zrobili więc małą fontanienkę. Między ustawionymi głazami ukryty jest wypływ wody, która pluszcze na kamieniach.



Tak to wyglądało na początku. Głazy wyglądały zbyt dramatycznie, jak na mój gust, ale z czasem rośliny się rozrosły i kamienie przestały dominować, zmieniły się proporcje.



Co do oczekiwanego dźwięku, wyszło bardzo dobrze. Efekt jest bardzo przyjemny, ale ponieważ to rów melioracyjny - woda niesie muł i różne brudy. Więc pompa (zanurzona w wiadrze, zakopanym w dnie rowu pod mostkiem) się zamula. I trzeba ją czyścić , z różną częstotliwością. Piszę o tym, bo trzeba się z tym liczyć, ale ja nie żałuję, uważam ,że warto.



Tu akurat fontanna nie jest włączona

Od tamtej pory minęło 7 lat. Rośliny są bujne, niektóre zostały wymienione (bo marzły, bo brzydkie). Były powodzie i inne trudne sytuacje. Wymieniłam mostek. Są zresztą dwa, kompletnie różne, pokażę przy innej okazji.
W zależności od pory roku rabaty nad strumykiem zmieniają wygląd, ale z pewnością jest on charakterystycznym elementem ogrodu i jego ozdobą. Wiosną - kaczeńce, latem - hosty, jesienią suche kwiaty języczek...
Jeśli macie taki rów u siebie - warto nadać mu nowe oblicze!

Witaj Tamaryszku Bardzo się cieszę że że pokazałaś zdjęcia swojego strumyka - są piękne
A może założyłabyś własny wątek wtedy można by podziwiać Twój piękny ogród !!! Ja na pewno bym go odwiedzała !!!!!

Betko, kiedyś już proponowałam To Tamaryszkowi i jak na razie nic. Może jednak się skusi na swój wątek, bo ogród ma spektakularny. U ciebie Betko też wspaniałe zmiany. Pozdrawiam

Strumień jest przepiękny, po prostu przepiękny, jak w Anglii

Dziękuję wszystkim za pochwały! Ogród to prawie moje "trzecie dziecko", więc każde dobre słowo to balsam dla duszy. A pochwała z ust profesjonalistki jest szczególnie cenna.
Prowadzenie własnego wątku wymaga sporo czasu i na razie nie mogę sobie na to pozwolić, ale postaram się być aktywna inaczej.
Naturalnie, wszyscy wiemy, że zawsze pokazuje się ładne zdjęcia, wiec wiadomo, że mam jeszcze wiele do zrobienia nad strumykiem. Np. zagospodarowanie miejsca, w którym woda wpływa do ogrodu. Wiosną chcę tam posadzić paprocie i hosty.



Czasem taki strumyk bywa kłopotliwy, np. co jakiś czas poziom wody bardzo się podnosi. Wszystkie rośliny na dole są zalane.










Tu pod wodą znalazł się nisko położony , kamienny mostek.

Jesienią i wiosną woda niesie z pól duże ilości mułu i brudów, a wszystko to osadza się na dnie i na moich brzegach. Praktycznie co roku przeprowadzać trzeba akcję : Wielkie Czyszczenie Strumyka. To dosyć ciężka robota - ja czyszczę (tzn. płuczę rośliny i kamienie i wybieram muł z dna), a panowie wynoszą kilkadziesiąt wiader tego świństwa na kompost. Nie ukrywam, że pod koniec tej akcji nie mogę się już rozprostować...






Żeby zakończyć bardziej optymistycznie - zrobiłam małe, kamienne progi, żeby także w innych częściach ogrodu słychać było szum wody.