Natalia, bardzo ci zazdroszczę, że masz takich końskich sąsiadów za płotem - codzienny kontakt z końmi jest cudownym doświadczeniem i często też terapeutycznym I super, że uczysz dzieciaki szacunku i prawidłowego podejścia do zwierząt A sąsiad fajny bardzo, podziwiam takich ludzi

Te konie to spełnienie moich marzeń
Ja dopiero podczas studiów jeździłam konno w stadninach. Wcześniej były to kombinowane, wyżebrane przejażdżki. Trochę tego było, ale bezpieczne to nie było - konie przeważnie były kiepsko ujeżdżone, jeśli w ogóle. Techniki jazdy nigdy się nie nauczyłam, za to do perfekcji nauczyłam się nie spadać i opanowywać trudne konie. Ale taka jazda to żadna przyjemność nie jest, trzeba na każdym kroku uważać, zwłaszcza że jeździłam sama i jakby coś się stało to nikt by mnie nie znalazł. Cieszę się że żadno z moich dzieci nie odziedziczyło moich skłonności, bo świadoma niebezpieczeństw w życiu nie pozwoliłabym na takie przygody.
Weekend był wyjątkowo pracowity. Przygotowałam sobie grządkę w nowym warzywniaku, przekopałam cały ten teren i posiałam zimową marchew, dzieci wkopały dymkę ozimą. W miejscu dawnego warzywniaka założyłam kolejną rabatę, na której wrzuciłam wszystkie rozmnożone przeze mnie roślinki
Zrobiliśmy kolejne, kilka metrów żywopłotu bukszpanowego - poprzez rozrzedzenie już istniejącego. To była robaota, z której jestem szczególnie dumna - krzaki były już bardzo duże i gęsto posadzone. Jeszcze kawałek żywopłodu został do rozsadzenia, bo jest dziura, ale najgorsza robota zrobiona. Przesadziliśmy z setkę krzaków. Jeszcze ta dziura do zlikwidowania i z żywopłotem koniec. Cały będzie posadzony
Bardzo się cieszę z tego.
Mam nadzieję że u Was równie owocny weekend i równie słoneczny jak u mnie był.
Pozdrawiam

Faktycznie dużo pracy wykonałaś. Tydzień zapowiada się słoneczny, więc jeszcze sporo można zrobić na zewnatrz. ja też w sobotę i niedzielę troszeczkę poszalałm w moim ogródku. Rozsadziłam, za Twoją radą, rózaneczniki i dosadziłam im z przodu rabatki kilka host. Za rok może ta rabata nabierze jakiejś dojrzalszej formy. W tym tygodniu już obowiązkowo musze sie zabrać za wsadzanie cebul.
Nawiązując do tematu koni, to ja mam widok z okien na kucyki sąsiada. Tyle, że wyprowadza je bardzo rzadko i nieregularnie.
Życzę wielu sił do pracy.

O ty popracowałaś w warzywniku, a ja dopiero zamówiłam pana do orania działki. Warzywnik chyba dopiero powstanie na wiosnę.

Natalko, cieszę się się razem z Tobą, z wykonanej pracy, nie ma to jak praca w duecie, na dodatek z dziećmi, u mnie M też wynajął chłopków, do przekopania warzywnika, a po pracy, miał uśmiech i radość w oczach, że tak dobrze mu poszło, no ale nie na wszystko mamy czas i siły

Gosiu, to dopiero maleńka część warzywniaka. Tam było składowisko rzeczy różnych i potrzebnych. dodatkowa piaskownica z zapasem piachu na budowę. Posprzątaliśmy ten teren, wybraliśmy perz i skrzyp, przekopałam tylko część tego żeby zasiać warzywa. Reszta jeszcze nie ruszona, większość jeszcze jest trawnikiem. Czekamy na furmankę z obornikiem i będziemy walczyć.
Stary warzywniak, biedny jest teraz, zaniedbany. Na części zrobiłam rabatę, rośnie jeszcze tam sałata, a reszta straszy po zbiorach.
Ty jak możesz to też daj nawozu zanim przyjdzie pan do kopania. Zostaw na grubej skibie do wiosny, w tym roku lepiej nic nie robić. Niech ziemia przez zimę się rozluźni.
Aganiu, oj cieszy bardzo wykonana praca. Dzieciaki bardzo pomagały, zwłaszcza Ala. Całą dymkę posadziła, sporo tego było. Jak jakiś czas temu siałam sałatę, ona siała rzodkiewki, to nasionka kładła do ziemi pojedynczo, w równych odstępach
Antoś dbał byśmy mieli przerwy w robocie. Biedaczek potrzebuje teraz mnóstwo uwagi i czułości, od kiedy poszedł do przedszkola. Niby jest super, ale jak się o niego mniej dba, to później odreagowuje to w awanturach. A ja nie lubię jak dzieci krzyczą.

Hej Natalka A kiedy wrzucisz zdjęcia tak pracowitego weeknendu? Synkiem się nie martw. Mój jak w zeszłym roku poszedł do do przedszkola to okropnie nie mógł się wkręcić. Nawet nie to, że płakał (chociaż bywało, że rozstania były bolesne i to nie tylko na początku roku), ale ciągle wysłuchiwałam od Pani, że nie słucha, robi co chce, nie chce siedzieć w kółku i ogólnie żyje własnym życiem. Stwierdziła, że takiego Przypadku jeszcze nie miała i wysyłała mnie nawet do poradni psychologiczno-pedagogicznej. Na szczęście mam koleżanki psycholożki i terapeutki i jak im to opowiedziałam (a znają przecież mojego synka) to wyśmiały ten pomysł z poradnią. Powiedziały mi m.in, że przecież wiedzą jaki jest mój Młody i naprawdę nie mam się czym martwić, a poza tym co może powiedzieć taka Pani w poradni o dziecku, widząc go przez godzinę, bez możliwości obserwacji na tle grupy itd. Zresztą jest jedynakiem i wiadomo, że przez to też było Mu pewnie troszkę trudniej. Za to teraz biegnie dosłownie do sali po schodach zadowolony i nawet nie ogląda się na mnie A Pani nie ma już żadnych uwag A, że nie lubi malować.... uwielbia za to dodawanie, odejmowanie (to Jego ulubiona zabawa) i zna już większość literek

Puk puk. Pozdrowienia zostawiam

Nati, odezwij się, chyba z konia nie spadłaś, napisz czy wszystko w porządku buziole zostawiam

Właśnie Natalka, gdzieś Ty przepadła???