Dotarłam do końca, choć przyznam się bez bicia, że rozważania na tematy warzywnicze, to tak po łebkach. Jakoś nie przepadam. W zeszłym roku spróbowałam uprawy pomidorów koktajlowych na balkonie z własnego siewu. Po pierwsze prawie umarzły jak zapomniałam o nich jednej nocy, a po drugie po urlopie to już nie było czego ratować. Ale trzy sztuki posadzone na działce dawały smaczny dodatek do śniadania i kolacji. Tak, że zamierzam i w tym roku spróbować. I jeszcze cukinię posadzić.
Resztę przeczytałam z zainteresowaniem. Podziwiam tempo z jakim działacie. Nawet wcześniej podczytywałam was jak rozważaliście pomysł założenia łąki kwietnej. Ciekawa jestem czy udał Ci się wysiew krwiściąga? Będę siała w tym roku i wszelkie wskazówki bardzo mile widziane.

Aguś, serdeczności przesyłam. Magia Świąt i ten blask jest w nas i od nas.
Raz jest gorzej z ta magią a raz lepiej. Ale trzeba być dla siebie i cieszyć się jak dziecko ... .

Aguś trzymaj się cieplutko i dbaj o siebie
Podziwiam za planowanie na każdy miesiąc - ja robię tygodniówki a i tak czasami nie odhaczam wszystkiego. Przy porządkach świątecznych znalazłam "zagubioną" listę z listopada....Oj przeszło trochę na wiosnę...choc zastanawiam sie czy nie wykorzystać tej styczniowej wiosny do prac ogrodowych...jedynie to, że jest tak mokro mnie odstrasza....

Aguś, życzę zdrówka i realizacji wszystkich planów ogrodniczych

Halo, halo, puk, puk.

Aga, gdzie miałaś ranking pomidorów zapisany? Wypada coś zrobić ogrodowego i rozeznać się w temacie owoców.

Wendy79 napisał(a)

Kilka zdjęć ( co prawda na szybko robionych telefonem) sprzed Szpitala na Fieldorfa we Wrocławiu. Fajnie jest widzieć takie zadbane nasadzenia (widoczny powrót śnieguliczki, dużo cisów, bukszpanów i traw), chciałoby się więcej. Serce ogrodnika nie przejdzie obojętnie. Z chęcią zobaczyłabym je w innej porze roku, może nie koniecznie podczas wizyty w szpitalu

Szkoda, że Kraków tak się nie stara

Wspomnienie...
Rok 2017 był dla mnie smutnym rokiem prywatnie. Pożegnałam/żegnam dwie bliskie mi osoby, z którymi łączyła mnie też pasja ogrodnicza.
Moja babcia zawsze będzie mi się kojarzyć z zapachem pewnych kwiatów, w sezonie na kuchennym stole zawsze stały bukiety floksów, astrów i goździków brodatych.Najlepsze na świecie maliny i śliwki, osładzające letnie wakacje. Najpyszniejsza na świecie surówka z czerwonej kapusty, bo tak, kapusta na ogrodzie zawsze musiała być.
Tydzień temu, nagle, niespodziewanie odszedł mój wujek, szalony ogrodnik, fascynat, eksperymentator. Już nie zobaczę 300 sadzonek pomidorów, a potem niemal całej plantacji pod chmurką. Kilka odmian truskawek, bo każdą trzeba popróbować,piękny sad, ogromny ogród warzywny. Zawsze dzielił się wszystkim: sadzonkami, plonami, dobrym słowem.
Wykrusza się powoli mój prywatny zasób doświadczonych, rodzinnych ogrodników. Zostało ich już tylko troje.Z mojego pokolenia, tylko ja kontynuuję tą pasję grzebania w ziemi.
Na ten rok życzę sobie i Wam przede wszystkim bliskości, radości i spokoju.

Bardzo smutne i bolesne wieści.


Trudno się godzić z takim losem ale nie mamy innego wyjścia jak uśmiechnąć się do wspomnień i cieszyć się że miało się to szczęście znać takie osoby.

A wiesz jak babcia robiła tą surówkę z kapusty - no wiem podana inaczej smakuje.
Podziel się może to ciekawy przepis będzie.

tulam i pozdrawiam

mira napisał(a)

Bardzo smutne i bolesne wieści.


Trudno się godzić z takim losem ale nie mamy innego wyjścia jak uśmiechnąć się do wspomnień i cieszyć się że miało się to szczęście znać takie osoby.

A wiesz jak babcia robiła tą surówkę z kapusty - no wiem podana inaczej smakuje.
Podziel się może to ciekawy przepis będzie.

tulam i pozdrawiam

Godzę się z upływającym czasem i nieuchronnością losu. Trochę gorzej radzę sobie z bólem w oczach najbliższych, ich rozpaczą. Chciałoby się wziąć trochę na swoje bary, ale tak to już jest, że każdy swój "garb" niesie...Wszystko jeszcze świeże, czas ulgę przyniesie...

Niestety nie znam babcinego przepisu, robię taką surówkę, ale nadal nie odnajduję w niej tego smaku. Zbyt często popadałam w grzech nieuważności, dopiero teraz, im jestem starsza, bardziej dostrzegam pewne rzeczy.

A tym czasem niepokojący styczeń 2018 w ogrodzie...