Haniu, bardzo fajnie, że to napisałaś. Twoje słowa dodają mi otuchy . Bo dają nadzieję, że wreszcie doczekam się ogrodu, na który będę spoglądać i w którym będę pracować z przyjemnością.

Haniu bardzo cenię sobie Twoje przemyślenia i pod wszystkim, co napisałaś podpisuję się w ciemno. Niektóre zdania jakbym sama napisała. Mam podobne odczucia i spostrzeżenia i wiesz co, bardzo się cieszę, że to wszystko napisałaś i nie żałuję moich wywalonych świerków, tuj i krzewuszek

Ja tez cieszę się z Twojego Haniu opisu wędrówek roślinnych
Muszę go głośno i wyraźnie przeczytać w domu, może mniej będę słyszała: znowu?
Jestem na etapie pierwszym, wywalam jałowce

Kasiu, bo na forum uwaga skupia się głównie na tworzeniu i podziwianiu efektów nowych nasadzeń. O błędach i pomyłkach, o zmianie koncepcji, pisze się trochę skromniej. Bardzo lubię ten moment podczas lektury niektórych wątków, kiedy u autora zauważam, że "dojrzał ogrodniczo", że zakończył etap odtwarzania, naśladowania, kupowania impulsywnego, a zaczyna się kreacja, zadawanie pytań o to, jakiej rośliny się potrzebuje, żeby uzyskać pożądany efekt. I wtedy w ogrodzie pojawia się spójność.

a.

Magda, na froncie nie ma ani jednej rabaty, w której nie byłoby zmiany. Początkowo pomiędzy rodkami rosła hortensja. Po roku wyleciała i zastąpił ją trzeci rodek. Na półkolistej odmówił współpracy klon Grossera, później tatarski. Dopiero trzeci eksperyment się udał. Grab się zaaklimatyzował. Czerwonolistne berberysy rosły za blisko trawy i nie chciały się wybarwiać. Tatarakowi było za słonecznie. Z drugiej strony musiałam wycinać świerka kłującego, bo przeraził mnie jego docelowy rozmiar (sadziłam 30 cm gałązkę, a wycinałam ponad 4 metrowego potwora). Wyzbyłam się wiązu Wredei,jabłoni Ryoality, migdałka, dwóch żółtolistnych tuj, zmieniałam miejscówkę 2 -metrowej kalinie i 3 m świerkom serbskim, wyzbywałam się 6 dorodnych krzewuszek. Wykasowałam bez koralowy, bo chorował, wycięłam dwa 4 metrowe oliwniki z przedpłocia, bo się płytko korzenią i po deszczach i wichurach pochyliło je o 45 stopni.Wykopałam różane potwory z potężnymi kolcami i płożące jałowce.
Wyznaczyłam sobie datę- po 5 latach istnienia ogrodu już mniej więcej można sobie wyobrazić, w która stronę to będzie szło i wtedy właśnie trzeba się wyzbyć sentymentów.

Przemyślę to przez noc nie wiem czy ja chcę spójność - jest maj - no chyba jestem majem odurzona

Jakie to bliskie mym rozterkom, mam jeszcze dość sentymentalne podejście do większości roślin i mało odwagi do zdecydowanych posunięć, ale powoli dojrzewam

Na początku ogrodniczkowania sentymenty i chciejstwa rzeczywiście mają spory wpływ na działania. Potem, przynajmniej u mnie tak było, do głosu zaczął dochodzić rozsądek. Świadomość, że doba nie jest z gumy, a zasoby energii nie są studnią bez dna, mocno się odcisnęły na moich wyborach.