Martka napisał(a)

Ta rabata jest przepiękna Będzie smacznie, raz w życiu robiłam kiełbasy wg przepisu mojej Mamy, a sąsiad zajął się wędzeniem. Jest to dużo pracy, choć smak nie do podrobienia. Pogoda u nas bardzo wietrzna i chłodna, weź tu się człowieku dorwij do ogrodu... a bywało już tak zachęcająco tego roku

Robienie kiełbas jest trochę pracochłonne, ale sporo pracy ułatwiają nowoczesne urządzenia. Dla mnie odkryciem była elektryczna maszynka do mięsa z sitkami o różnej średnicy i szarpakiem. Wędzenie mięs, w porównaniu z robieniem kiełbas, idzie migusiem. Wstępna obróbka to około godziny, a po tygodniu 4 godzinny nadzór nad temperatura w wędzarni. Ustawiam ją sobie w pobliżu okna kuchennego, tak że nie muszę czuwać na dworze. Potem jeszcze godzinne gotowanie lub pieczenie i gotowe.
Moim guru kulinarnym i ogrodniczym był Tato. Stracił w wieku 10 lat rodziców w Powstaniu Warszawskim i potem samodzielnie zdobywał różne umiejętności. Kolekcjonował książki i czasopisma ogrodniczo-kulinarne. Pamiętał jak uczył mojego 8-letniego syna przyrządzania golonki duszonej w piwie. A ja starałam się prowadzić kuchnię dietetyczną.

Haniu, moja pachysandra nie jest na słońcu, rośnie pod sosnami już trzeci sezon. Sucho ma, to fakt, chociaż podlewamy. Dostaje też skorupki jajek. Igły wygrabiam. Tak więc niby nie ma co kaprysić a jednak coś jest nie w porządku.
Twoja jest przepiękna. Zdrowa i niezwykle gęsta

Moja pachysandra też nie wygląda najlepiej. Ma wilgotnej podłoże i półcień, wiec wszystko co teoretycznie lubi.

Hania, piekna runianka, czemu ja jej wczesniej nie zauwazylam? osobiscie uwielbiam. w nowym ogrodzie rowniez planuje chociaz czesciowo zadarnila mi juz miejscowki dzika konwalijka dwulistna. ale ona zanika na zime a runianki sa zielone

Ona chyba lubi glinę. Druga ewentualność jest taka, że glina bardzo długo trzyma wilgoć i runianka nie ma okresu posuchy.

TAR napisał(a)

Hania, piekna runianka, czemu ja jej wczesniej nie zauwazylam? osobiscie uwielbiam. w nowym ogrodzie rowniez planuje chociaz czesciowo zadarnila mi juz miejscowki dzika konwalijka dwulistna. ale ona zanika na zime a runianki sa zielone

Mam ją w wielu miejscach. Najszybciej rozrosła się na tej rabacie podokiennej.



Powsadzałam też ją na rondzie w okolicach tujowego stożka. Tu była patelnia i początkowo kiepsko się rozrastała. W drugim roku ruszyła z kopyta i teraz już ją muszę kontrolować.



Posłużyła mi też do uzupełniania pustych miejsc na garażowej, ale to nie był najlepszy pomysł. Rośnie tam ciemiernik i przebiśniegi, a ona ma tendencję do ich zarastania.

Zwykle o tej porze miałam już ogarnięty ogród. Jak nic, rozleniwiłam się.
Czekam z dokończeniem ogrodowych porządków na bardziej sprzyjającą aurę.
A tymczasem roślinki rosną w swoim rytmie.
Stokrotki (lepiej) i bratki (ciut gorzej) poradziły sobie z opadami śniegu i przymrozkami. Niczym ich nie okrywałam.





Oberwała magnolia Stellata, ale taka to już uroda magnolii. Ich kwitnienie to coroczna loteria.



Śnieg nie zaburzył kwitnienia puszkiniom. W tym roku kwitną wyjątkowo okazale. Może dlatego, że jesienią dostały kompostu.

Kilka lat temu biadoliłam, że wyginęły mi miodunki. Gdzieś w czeluściach ogrodu znalazłam ich szczątki. Przesadziłam w nowe miejsce, a one postanowiły się odwdzięczyć. Ładnie przyrastają.





Zapowiedź tulipanowego kwiecia mam i ja.



Serduszka okazałe starają się dorównać swojej nazwie.



Do kwitnienia zbiera się turzyca pagórkowata



i mahonia.

Krokusy już przekwitły. Ich miejsce zajęły bezłodygowe pierwiosnki. W momencie zakładania ogrodu używałam ich jako wypełniaczy i teraz pojawiają się w różnych dziwnych miejscach. Kształt rabat ulegał różnym korektom.

Na froncie tworzą udany duet z czerwonolistnymi berberysami.





Na studziennej urozmaicają czas oczekiwania na rozrost traw.



Są rozrzucone to tu, to tam. Zdobią ogród w pierwszych tygodniach wiosny, a potem dyskretnie ustępują miejsca innym roślinom.



Na tym zdjęciu widać też wykorzystaną do ściółkowania "wyczeskę" z wertykulacji. Używałam jej w mniej eksponowanych miejscach.

Z każdym dniem prześwity ogrodowe są coraz mniejsze. Na kolejnych krzaczkach pojawiają się listki.







Kalina angielska zapowiada obfite kwitnienie.



Naprzeciw mnie trwa budowa. Widoki budowlane nie należą do estetycznych. Dobrze, że choć w połowie mam je zakryte. Drugą część zakryją dopiero klonowe i grabowe listki.