U nas była babcia w domu, więc było inaczej. To głównie ona ogarniała domowe obowiązki jedzeniowe, mama pozostałe.

Ale kiedyś to wszytko było inaczej, a jakoś ludzie byli mniej zagonieni mimo braku naszych obecnych ułatwień. Odkurzacz to był luksus, bo pamiętam jeszcze jego brak i (sorki Kasie) Kaśkę do odkurzania.
A teraz roomba, zmywarka, suszarka do prania, termomixy i inne takie... i człowiek zmęczony nie wiem, skąd to się bierze i czemu tak się dzieje.

Powtarzając słowa mojej koleżanki kobieta powinna pracować (zawodowo) od" jak się wyśpi" do " jak się zmęczy" i wtedy miałaby czas na dom, dzieci i własne pasje. A tak musimy wszystko w biegu i doby Nam nie starcza.

od" jak się wyśpi" do " jak się zmęczy"

genialne, wyhaftuję to sobie na sztandarze

Dziewczyny, dzisiaj jestem w biurze, więc nie potowarzyszę Wam czynnie w tej dyskusji, ale dyskutujcie sobie do woli


od" jak się wyśpi" do " jak się zmęczy" złota myśl


Lucy i ja mam dokładnie takie same przemyślenia i też zadaję sobie to pytanie, jak to się dzieje? Im więcej ułatwień tym mniej czasu dla siebie.

Dziewczyny, bo mnie się wydaje, że kiedyś po prostu nie było pojęcia "czasu dla siebie". Zwłaszcza w przypadku kobiet. Czasami wręcz w książkach zdarzało mi się wyłapać takie mimochodem rzucone stwierdzenia typu "kobieta nie powinna siedzieć bezczynnie" (więc nawet jak usiadła, to brała się za haftowanie czy cerowanie) albo "praca kobiety nie kończy się nigdy".

To raz.

Dwa: kiedyś nie było pojęcia "pasji", czy "rozwijania się". Była robota do zrobienia i dzieci do oporządzenia. Hobby można sobie było mieć za młodu. Potem przychodziła dorosłość i ktoś, kto by poświęcał czas na jakieś 'dekupaże', kursy tańca, czy fitnessy, byłby uważany po prostu za osobę niepoważną.

A trzy - nie było tylu rozrywek, które zostały wymyślone właśnie po to, żeby zajmować czas: telewizji streamingowych, interentu.

Więc, moim zdaniem, my teraz nie dlatego jesteśmy takie zmęczone i zaganiane, bo mamy tyle zajęć, tylko dlatego, że ciągle mamy poczucie, że powinnyśmy być gdzieś indziej, robić coś innego i czym prędzej powinnyśmy skończyć jedno zajęcie i zabrać się za inne.

A, i jeszcze czwarte wymyśliłam: zmieniły się także oczekiwania. Kiedyś dzieci miały być tylko oprane i najedzone. Rozrywkę miały sobie zapewnić same. Nie trzeba ich było wozić po zajęciach dodatkowych, do kolegów chodziły same, i nie było kulkolandii czy placów zabaw, na których trzeba było z nimi siedzieć

Ja jeszcze dodam - kiedyś nie było pojęcia "nadgodziny"... moja mama pracowała od 7.30 do 15.30, o 16 zawsze była już w domu bo i do pracy nie miała daleko.

Za to były kolejki w sklepach

mrokasia napisał(a)

Ja jeszcze dodam - kiedyś nie było pojęcia "nadgodziny"... moja mama pracowała od 7.30 do 15.30, o 16 zawsze była już w domu bo i do pracy nie miała daleko.

ekhm, w sumie ja pracuję tak samo.
budżetówka....

Nadal nie pojmuję - bo u nas oraz wszystkich znajomych bardzo często byli goście, nie tylko z okazji imienin, urodzin, urodzin dzieci i czego tam jeszcze, ale też ot tak, bez zapowiedzi. Więc rozrywki były A na imprezy tyle różności szykowanych - teraz mało komu się chce i ma czas na takie imprezy, pomimo zmywarek, pralek, mikserów, blenderów. A i uszyć czasem trzeba było samemu, sweter wydziergać, skarpety zacerować.
Jak, pytam jak te kobiety to robiły?

Czytam sobie tak od wczoraj co piszecie i taka konkluzja mi się rodzi.....tempo życia się zmieniło i ...... priorytety. A i jeszcze pracę i szkołę często do domu zabieramy ze sobą. Dawniej tego nie było w takiej ilości. Teraz ilość zajęć dodatkowych dla dzieci powoduje, że nie ma nas w domu od świtu do nocy, a jeszcze zadania domowe trzeba z dzieckiem odrobić, kiedyś przyszło ze szkoły( samo!!!)( samo też do niej chodziło nikt nie woził - moja mama miała do szkoły 5 km) odrobiło lekcje i w pole rodzicom pomóc. Teraz to rodzice pomagają dzieciom bo takie przecież zmęczone( tymi dodatkowymi zajęciami)A wtedy w polu pracowali razem, byli ze sobą, rozmawiali, śmiali się. Teraz jak już wracamy do domów po tych wszystkich zajęciach to matka nie wie w co ręce włożyć, ojciec albo jeszcze pracuje, albo tv czy kompa włącza, dzieci w internetach. Mało ze sobą jesteśmy tak prawdziwie. Obecne czasy epidemii i przymusowego siedzenia razem obnażyły prawdę o aktualnym modelu rodziny
Dawniej nikt się nie przejmował, że dziecku nie pokazał tego czy tamtego, nie był z nim za granicą( często własnej wsi)Świat lokalnie był mniejszy, nikt ze zwykłych ludzi nie podróżował na inne kontynenty
Teraz Świat się skurczył i skurczył się czas. Nie wstajemy i nie chodzimy spać z kurami.....bo elektryczność( na wygody trzeba zarobić) i tak się to koło zacieśnia wokół nas coraz bardziej i bardziej. Aż nagle uświadamiamy sobie, że jesteśmy starzy, a życie przeciekło nam przez palce. A mamy je przecież tylko jedno i już się nie wróci. Więc może najwyższy czas wyhamować w tym życiu.......
Tak do przemyślenia zostawiam, a ponieważ otarłam się pare lat temu o śmierć to wiem co mówię. Niczego ze sobą na drugą stronę nie zabierzemy....nawet majtek
Życzę Wam więcej życia w życiu