No widzisz, a u mnie taka zmiana
To w sumie ta moja Candlelight taka herbaciana

. Ale to właśnie tej barwy najbardziej wyczekuję wczesną wiosną. Zachwycam się mniszkami w zielonej trawie, kwitnącą forsycją, pospolitymi stokrotkami.

Jak ciepły odcień to Anda poleciła mi hansestandt rostock kupiłam i już w pierwszym sezonie zrobiła furrorę kwitła skubana do mrozów i pomimo pryskającego na nią spryskiwacza zero plamistości

Albo jeszcze Bernstein albo Goldelse. Też twardzielki.

To dobry kierunek. Rozwijasz się ogrodowo. Bo tak sobie myślę, że to nie chodzi o przeniesienie do ogrodu kolorów, które mamy w domu i garderobie. Raczej o to, żeby wykorzystać subtelności całej palety. To, że kolory mogą się dopełniać, kontrastować, podbijać wzajemnie.
Z tą Twoją różą to akurat świetny przykład takiej zabawy kolorem.
Rabata sama w sobie jest śliczna, kompletna i subtelna. Wszystko ze sobą na niej współgra, a dodanie kilku herbacianych plamek podbiło wyrazistość reszty. Kiedy one zniknęły (te plamki), oku czegoś brakuje. Okazało się, że może być jeszcze lepiej.
Czasem warto wyjść poza szablon, takie nasze rytualne wybory. Choćby nawet miało się to skończyć zgrzytem.
We wnętrzach, garderobie i czym tam jeszcze, nie znoszę ostrego żółtego koloru. Ale to właśnie tej barwy najbardziej wyczekuję wczesną wiosną. Zachwycam się mniszkami w zielonej trawie, kwitnącą forsycją, pospolitymi stokrotkami. Spadek genetyczny po praprzodkach? Nie mam pojęcia skąd to wyczekiwanie i tęsknota. Jest, więc są w ogrodzie forsycje i żółte miniaturowe narcyzy.Przekwitają i tęsknota mija.

No, wreszcie znalazłam kogoś , kto zachwyca się( podobnie jak ja) mnniszkami( zamiast je tępić) , forsycjami, żonkilami. Bardzo lubię żółty, to przecież kolor słońcaZauważyłam ,że jest sporo osób, które mają awersję akurat do żółtego.