tulucy napisał(a)

Cięcie na igiełkę odpada. Zaczynam myśleć o jarząbach i świdośliwach. Po lewej stronie od tego muru mam Olę i jarząba. Po prawej Nigrę i Hollywood.

Jakiś wąskokolumnowy jarząbek by tam pasował.

Lucy, powoli zaczynam Ci współczuć tego tamaryszka (i sobie samej też) :-/
A ja go jako taki piękny krzew kojarzę, obsypany na wiosnę różowymi miniperełkami....

Magara napisał(a)

Lucy, powoli zaczynam Ci współczuć tego tamaryszka (i sobie samej też) :-/
A ja go jako taki piękny krzew kojarzę, obsypany na wiosnę różowymi miniperełkami....

Ja też. U nas kilka jest na osiedlu, nawet nasz ulubiony sąsiad od host ma jeden.


Mój szczepiony raczej nie jest, ale ma dość długi gładki pieniek i potem mały Wiecheć. Jutro go naprawdę dokładnie obejrzę.

Siedzę sobie na Nowym Mieście, lipy pachną oszałamiająco. Byłoby mi błogo, gdyby nie fakt, że dzieć mi się poci na egzaminie.

Trzymam kciuki za dziecia (chociaż teraz już pewnie po).

Moim zdaniem tamaryszek ma swój urok(także duże egzemplarze), ale jako soliter i do tego odpowiednio prowadzony. Rozwichrzenie + lekkość staje się wtedy atutem. Na rabatach raczej wprowadzi chaos - o takie bogate rabaty jak u Ciebie Łucjo mi chodzi, bo w minimalistycznych nasadzeniach może się dobrze komponować.

Cóż, dzieć się spocił i nie wypocił. W sierpniu będzie się pocił pewnie jeszcze bardziej. Szlag mnie trafia. Żeby on był tępy jakiś, to bym to jakoś lżej może zniosła. A z drugiej strony, to mu daliśmy ciała jako rodzice. Więc szlag mnie trafia podwójny.

O kurde... .
Ale...tak sobie myślę, że nauczyciel też się nie spisał pozwalając by dzieciak nie miał ani jednej oceny... Przecież dzieć chodził do szkoły?

Współczuję obecnego stresu, ale ...za parę lat będzie z tego tylko zabawna anegdotka rodzinna.
Wpędziłam kiedyś nieświadomie własne dziecię w nerwicę szkolną. Niby się nie czepiałam o stopnie, ale on jakoś podświadomie chciał sprostać. Wracał do domu z powiększonymi węzłami i podwyższoną temperaturą. Pół roku zajęło nam znalezienie wyjaśnienia. Odpuściliśmy wszelkie rozmowy rodzinne na tematy edukacyjne i problem zdrowotny sam się rozwiązał. Pacholę odzyskało spokój. Wyniki spadły, bo skupił się na tym, co lubi, ale odzyskał radość życia. Marginesem społecznym nie został. Żyje szczęśliwie.

Ja go o stopnie teraz nie cisnęłam nawet. Żeby tylko zaliczyć. No ale nie wyszło. Zdarza się w najlepszej rodzinie. Wojtek zanim wylądował w gipsie, to pytał tej nauczycielki, czy może przyjść zaliczyć sprawdziany. Ale ona się nie zgodziła. Powiedziała, że skoro on nie chodził, to ona nie będzie robić mu sprawdzianów. To w maju było. A on już wtedy miał tę zindywidualizowaną ścieżkę kształcenia z matematyki. Czyli nie musiał na lekcje chodzić nawet. Zresztą jakoś ostatnio to jak Wojtek chodził do szkoły, to akurat pani nie przychodziła. Ale nieważne, młody nie zaliczył teraz, zaliczy później. Da radę, pomożemy mu i my, i korepetycje. I terapia na pewno też, a zaczyna już niebawem.

A na czym polega ta zindywidualizowana ścieżka z matematyki? Nie spotkałam się z takim bytem.