Graby, no tak.
Asiu, mam podobnie do Ciebie. Też z daleka od miasta, też dowozy. Żeby dzieciom zapewnić rozrywkę i towarzystwo muszę pakować do samochodu i przemieszczać się. Wokol nie ma dzieci, z którymi mogłyby się pobawic. I dlatego pisałam u siebie, że nie lubię mojej działki. Miałam momenty kryzysowe. Postanowilam jednak dać temu miejscu ostatnią szansę- uczynić go ładnym. Chcę je polubić. I myślę, że jak ja je polubię, to polubią i poczują się w nim dobrze moje dzieci. Mam nadzieję, że tak się stanie. W życiu dokonuje się różnych wyborów, pewnych rzeczy nie jesteśmy w stanie przewidzieć. Doskonale rozumiem Twoje rozterki.
Ściskam Asiu:*

Kilka fotek.

Asiu, wiązówki nie znałam, myślałam że to to samo co tawułka, a tu zaskoczenie. Bardzo ładne liście. Bodziszek też ma bardzo ciekawe liście. Czytałam, że bodziszki dobrze sobie radzą na glebie gliniastej. U mnie wszystkie rosną. Na początku lipca posadziłam bodziszka Espresso i po miesiącu wreszcie bardzo ładnie się zabrał do roboty, ma bardzo ładne listki.
Oraz: Asiu, u Ciebie to już jest na czym oko zawiesić. Naprawdę nie marudź, że nie ogarnięte na 100%. Teraz często jestem w moim starym mieszkaniu ze względu na remonty, zastanawiam się, jak inaczej wtedy żyłam, gdy nie było domu i ogrodu, ciszy i przestrzeni. Biegałam po mieście, pracowałam jak szalona, to były inne czasy, ale teraz nie wyobrażam sobie do nich powrotu. Jeśli ogarnie Cię wkurzenie, pomyśl o mieście. Dojazdy niestety dobijają, coś za coś. Faza niesamodzielności dzieci mija jednak szybciej niż by się zdawało.

To u mnie bardzo podobnie! Takie same mam czasem „gdybania” odnośnie łatwiejszej działki, mniejszego domu itp. Ale ostatnio z kolei zaczęłam się przyglądać jak ludzie mają zorganizowaną przestrzeń wokół domów. Czy to tu dookoła mnie, czy w trasie jak gdzieś jedziemy. Zorganizowane, przemyślane ogrody to naprawdę niewielki procent! To co masz to już bardzo dużo. Z czasem powoli wszystko przyjdzie. Tak trochę jest, że całe życie na coś nie możemy się doczekać. Chyba trzeba się nauczyć doceniać tu i teraz, nawet jeżeli to niełatwe początki Trzeba praktykować ogrodniczy mindfulness

Runianka wygląda bardzo ładnie. Bardzo mi się podoba ta roślinka. Podjęłm kilka prób, ale niestety nie udało mi się jej widocznie zapewnić odpowiednich warunków

Graby, no tak.
Asiu, mam podobnie do Ciebie. Też z daleka od miasta, też dowozy. Żeby dzieciom zapewnić rozrywkę i towarzystwo muszę pakować do samochodu i przemieszczać się. Wokol nie ma dzieci, z którymi mogłyby się pobawic. I dlatego pisałam u siebie, że nie lubię mojej działki. Miałam momenty kryzysowe. Postanowilam jednak dać temu miejscu ostatnią szansę- uczynić go ładnym. Chcę je polubić. I myślę, że jak ja je polubię, to polubią i poczują się w nim dobrze moje dzieci. Mam nadzieję, że tak się stanie. W życiu dokonuje się różnych wyborów, pewnych rzeczy nie jesteśmy w stanie przewidzieć. Doskonale rozumiem Twoje rozterki.
Ściskam Asiu:*

Chyba Nas jest więcejdowozy do szkoły, do logopedy, na zajęcia - koledzy z klasy miastowi, w okolicy dzieci brak do zabawy - niby do miasta nie jest daleko bo 15 kilometrów - ale wyjazd to już wyprawa.
Niestety są plusy i minusy - jak zawsze. Z perspektywy czasu wolałabym mieszkać bliżej miasta.

Ta rabata już super wygląda
Obejrzałam zdjęcia porównawcze i widać jak wszystko się pięknie rozrosło.
Platan dobrze się u Ciebie czuje. Lubię jego korę i liście

basiu, u nas podobnie. twój syn jest chyba w podobnym wieku jak moja córcia. Do miasta też niby niedaleko ale autobusy nie jeżdżą stąd więc sama nie pojedzie.
Mniejsza działka bliżej miasta z lepszym dojazdem i infrastrukturą byłaby idealna No ale kto to wiedział jak zaczynał się budować