No ja też nie mam sumienia ruszać.
W rozchodnikach mam pełno liści z brzóz... a pod liśćmi co roku dziesiątki biedronek. Za wcześnie na ruszanie ich.
Poza tym... u mnie 3 stopnie Chyba bym zamarzła


Sylwia Ty nie zielona w ogrodniczkowaniu... rób tak jak zawsze robisz. Nie ma co patrzeć na tych wyrywnych

Dziewczyny - ja również czekam. U nas pogoda wcale, ale to wcale nie zachęca do pracy w ogrodzie. Poza tym ja ciągle wierzę, że zima wróci Ostatnimi laty wiosna była u nas późna i zimna, raczej w maju niż styczniu.
Do tej pory zajęłam się tylko jedną, niedużą rabatą wejściową - a to tylko ze względu na liście róży, które walały się po niej wszędzie. Posprzątałam te liście i obsypałam rabatkę kompostem. Na wejściu mam porządek . Reszta straszy różnymi formami badyli w różnych odcieniach brązu. A niech sobie straszy, ja skupiam wzrok na pąkach ciemierników, na zimozielonych paprociach, epimediach, bukszpanach, cisach, tymiankach, dużo tego. Traw mam niewiele - najpiękniejsze są rozplenice, które ciąć szkoda, bo to jest ich najlepszy czas, teraz, kiedy są prawie białe. Co roku odwlekam moment cięcia, żeby się na nie, właśnie takie, napatrzeć.

Tu nie chodzi o chęć mordowania pajączków czy biedronek, ale o uwzględnienie zakresu prac, który ma Sylwia. Działka jest bardzo duża. Wymaga nie tylko cięcia traw, bylin, ale również przycinki róż, krzewów i drzewek. Na głowie Sylwia ma nie tylko ogród, ale też wolierę, budowę i opiekę nad babcią. Wydaje mi się po prostu, że lepiej dla niej te prace zacząć niespiesznie, żeby potem nie odczuwać presji związanej ze spiętrzeniem się prac. U niej i tak nie wiadomo, gdzie włożyć ręce.
Różne czynniki decydują o tym, kiedy zaczyna się prace w ogrodzie.

Próbuję właśnie Sylwię wspierać spokojem

Delikatny mróz szkód nie narobi, no ale lepiej żeby był delikatny, jeszcze tylko trochę stycznia, a luty to już raczej srogiej zimy nie będzie, dni są coraz dłuższe, tego się trzymajmy