Pszczółko,zapewne spotkanie będzie interesujące.Głupio się przyznawać,ale żadnej książki Pana Wilka nie czytałam.Muszę to nadrobić.

Ech, szkoda, że ja mam tak daleko do Ziemi Kłodzkiej....
A bardzo lubię te okolice Kiedyś pokazałam mojemu M. te zakątki - był zachwycony

Bogdziu, rozjuszony kozioł sarny (zwany potocznie jeleniem) to niefajne spotkanie, zwłaszcza we wrześniu na rykowisku.

Witaj Pszczółko, widzę, że w całej Polsce można kupić rośliny od tego samego producenta, tylko sklepy narzucają różne marże. Wydaje mi się, że u mnie trochę taniej. Ja też oczywiście skusiłam się na parę roślin, czekam także na zamówione w zimie na Allegro. U mnie wszystkie zimozielone przemarzły, więc nastawiam się na byliny.
Piękną łąkę pokazałaś z tym boćkiem. U nas też takie kiedyś były - kolorowe, pachnące. Pamiętam, jak włóczyłam się z babcią po łąkach, robiłyśmy wianki i kapelusze ze słomy. To ona uczyła mnie nazw polnych roślin. Dzisiaj takich łąk nie ma, rosną jedynie trawy i nawłoć, gdzieniegdzie mak i rumianek. Nie ma roślin miododajnych, dlatego mamy mało miodu.
Będę kibicować Twoim poczynaniom w ogrodzie i ciekawa jestem efektu końcowego. Pozdrawiam

Aldono, jak miło Cię widzieć! Już nie ma takich łąk... - są. Będą. Nawłoć też miododajna, choć strasznie inwazyjny obcy gatunek. A miodzio z niej pyszne.

Ja właśnie niewiele kupuję. Bardzo niewiele, rozważnie, spokojnie itd. Bo nie mam przygotowanego podłoża. Na tym głównie się skupiam ostatnio. Przez internet nie kupuję roślin, bo nie byłabym w stanie ogarnąć tych zakupów - nadarzyła się okazja na zakup różaneczników w szkółce. I to wszystko. Może trawy do mnie zawitają? Acha, raz kupiłam róże. Ale to ich debiut po zimie. Bo zawsze kochałam róże tylko nie wiedziałam, jakie uprawiać i trafiały mi się szlachetne, wymagające, wielkokwiatowe.

Najważniejsze to bez oprysków i z "wieloróżnorodnością".

Ja już idę spać ale Ty Też

Ależ tu ciekawie było.....
Gdyby nie późna pora....trochę bym tu się opisała....
Po górach lubię chodzić, ale jakoś nigdy nie miałam zapędów do dokonywania osiągnieć typu naj, naj, naj.... jak już coś się udało, to przez przypadek..... ale propozycja włóczęgi z przewodnikiem Pszczółką....jest nie do pogardzenia.. .....

O Panu Wilku pierwszy raz słyszałam ...... ciekawy człowiek i żwawy chłop ...... grubo po pięćdziesiatce został ojcem...ten zapis na końcu jest najlepszy....

Ja też nie mam przygotowanego terenu pod moje zakupy..... i aż boję sie myślec kiedy to wszytko przygotuję.... ale teraz trenuję pracujące nocki....... może się da. W dzień ogród, w nocy praca..... na szczęscie mogę sobie na to pozwolić .......

I koniec pisania, bo .......

A w Górach Sowich byłam kiedyś na zimowisku

Pszczelarnia napisał(a)

Bogdziu, rozjuszony kozioł sarny (zwany potocznie jeleniem) to niefajne spotkanie, zwłaszcza we wrześniu na rykowisku.

Kozioł sarny to zupełnie co innego niż jeleń. Sarny sa drobniejsze i płochliwe. Ich samce to koziołki i tez sa płochliwe, a Ty myslisz nie o sarnach tylko o jeleniach.Jeleń to inny gatunek niż sarna i tu masz rację samce jeleni sa groźne.

Ja też byłam w Kotlinie Kłodzkiej , piekna ziemia, niezwykłe krajobrazy i ten Szczeliniec.