Trzeba mieć dużą wyobraźnię żeby zobaczyć coś ciekawego w takim zaniedbanym domu. Pewnie dużo pracy i pieniędzy was kosztował remont. Wykarczowanie wszystkich chaszczy, sprzątnięcie śmieci, walka z chwastami. Ogrom pracy.
Ciekawa jestem co was urzekło w tym miejscu. Już wiem, pewnie rzeczka?

Pciółko jaką Ty masz piękną duszę!!! Mów do mnie jeseeeezczeeee

piękną piękną nie przesadziłaś Myszorku, nie na darmo jest pszczelarką dom pięknie odnowiony

Mąż podczas pierwszego naszego spotkania z domem i ogrodem prawie się wycofywał, bo strumień za blisko, bo ktoś mieszka. Ja z miejscowym tubylcem (na zdjęciu) oglądałam dom z zewnątrz. Pamiętam kwitnące śnieżyce albo przebiśniegi, 2 rododendrony, wielkiego bukszpana i jakieś pnącze. Na drzewach kapliczki. Stodoła wciągnięta do strumienia prawie. Na oknach zawieszki ze szkła artystycznego i firanki z pajęczyn. Napis na tekturze "dom podłonczony do prądu" ale - miałam wrażenie, że nie było w ogóle przyłącza elektrycznego! Wiatr obijał się o potłuczone szyby okienne. Drewniane rynny odprowadzały wodę z eternitowego dachu.

niebo a ziemia, a jednak ta stara chałupka miała swój urok, jeżeli przyciągnęła Waszą uwagę, no i wyobraźnia pracowała zapewne

Zamieniliście Pszczółko ten rozgardiasz w piękną i kwitnąca oazę spokoju )) Powtórzę za Jolą, włożyliście w to wiele własnego potu energii, ale było warto

Były góry, był piec, była przestrzeń. I idee fixe, że te domy trzeba jakoś ratować. Dom był drewniano-murowany, otynkowany. Jest dalej taki sam choć z nowym dachem i zamiast warkocza konopi i starych szmat ma tzw. mszenie między belkami.

jest wspaniale!

Pszczelarnia napisał(a)

Mąż podczas pierwszego naszego spotkania z domem i ogrodem prawie się wycofywał, bo strumień za blisko, bo ktoś mieszka. Ja z miejscowym tubylcem (na zdjęciu) oglądałam dom z zewnątrz. Pamiętam kwitnące śnieżyce albo przebiśniegi, 2 rododendrony, wielkiego bukszpana i jakieś pnącze. Na drzewach kapliczki. Stodoła wciągnięta do strumienia prawie. Na oknach zawieszki ze szkła artystycznego i firanki z pajęczyn. Napis na tekturze "dom podłonczony do prądu" ale - miałam wrażenie, że nie było w ogóle przyłącza elektrycznego! Wiatr obijał się o potłuczone szyby okienne. Drewniane rynny odprowadzały wodę z eternitowego dachu.

Uwielbiam takie przemiany. Przepięknie.

No więc rozpoczęliśmy karczowanie (przy użyciu szpadli), kopanie i nawożenie ziemi. Ziemia jeszcze 4 lata po powodzi była na wagę złota - towar deficytowy. Wynajęcie maszyn graniczyło z cudem, bo wszyscy się odbudowywali.
Za ogromne pieniądze zwożono nam wszystko, min. właśnie ziemię: były to kawałki betonu z tapetami, blachy, asfalty, resztki porcelany, weków (raz nawet saperzy po coś przyjechali), przyjmowaliśmy wszystko. Na miejscu odbywało się sortowanie i decyzja: zostaje w ziemi czy wywozimy. Wtedy za darmo mieliśmy podstawione kontenery gminne na wszelkie odpady. Tak sprzątaliśmy nasz kawałek planety.





I dla porównania miejsce to samo: