monteverde napisał(a)

Weroniko wieki u Ciebie nie byłam, ale dzisiaj obejrzałam relację z Waszej ostatniej wyprawy, bardzo dziękuję za piękne zdjęcia, pozdrawiam

***
Aniu, chciałabym znaleźć pocieszenie na Twoje smuteczki, które są wpisane w nasze życie, w ludzkie życie.
Aniu wolałabym się z Tobą podzielić, a najlepiej Cię tam porwać...do Masadar. Widziałam to nowoczesne miejsce w Tv Turbo, i zaraz wyklikałam, miasto bez spalin, z rozkładającymi się parasolami chroniącymi przed słońcem a jednocześnie zbierającymi jego energię do wykorzystania, bezobsługowe auta w podziemiach. Wyklikaj, pomarzyć dobra rzecz.
Bo widoki w naszych ogrodach teraz smutne, i nawet ostatnie róże i goryczki nas nie rozweselą. Buziaczki.
Nie cieszą mnie te widoki, ale jest czas wiosny i czas jesieni...

Bogdzia napisał(a)

Piękną wycieczke mieliście, mnóstwo wrazeń i zdjęc.Takie wycieczki to już nie dla mnie niestety. Pozdrówka.

***
I ja tak mówię, że wycieczki już nie dla mnie, mojego wieku i zdrowia.
Przychodzi jednak chwila, szybka decyzja, i potem nie żałuję.
Jeżeli Ty radzisz sobie z wyjazdami do Rzeszowa, to komfort tej wycieczki jest większy. A przecież i Holandię zaliczyłaś, a ja się wycofałam.
Ale coraz częściej się boję, by to co nieuchronne, nie przydarzyło się w podróży. Kiedyś lepiej umiałam odganiać negatywne myśli, wiemy, że pozytywne nastawienie kreuje rzeczywistość. Po aspirynie tak filozofuję, w łóżku. Już lepiej. Bogdziu, dużo zdrówka i samych pozytywnych myśli i zdarzeń.
Mój łobuziak Kajtek zawsze poprawia mi nastrój. Ostatnio w naszej wsi przybyły owieczki, a on zaraz poczuł się potrzebny jako owczarek. Czmychnął do nich nie wiadomo kiedy. I chyba się zakumplował. Zeby tylko nie zbaraniał.

witajcie baranki,

będę was pilnował,

co tam plotkujecie,

ze masz iść spać

dobranoc Kajtek.

Jaka fajna historyjka z Kajtusiem i barankami

Milka napisał(a)

Wspaniale! i w końcu fotka z uśmiechem była a pierścionek przecudnej urody, jak ja bym tam wpadła, to aż strach myśleć i za portfel się trzymać

***
Irenko, ja trzymałam się za portfel jeszcze przed wyjazdem. Wydzieliłam sobie kwotę na wydatki, i musiałam wybierać, to czy tamto. Kartę w pogotowiu trzymałam też, i bardzo mnie kusiła by polatać balonem. Lubię bujać w obłokach, czasami.
Mamy tureckie dzbanki i filiżanki do parzenia tureckiej herbaty, przy której też można pomarzyć, pobujać w obłokach, cha, cha.
Przywiozłam kaszmirowy szal z motywami Kapadocji i nowe pancho, dla wspomnień. Może się kiedyś odstroję. Pozdrawiamy.

Coraz rzadziej się uśmiecham, słusznie zauważyłaś, więc uśmiech dodatkowy dla Was.

Ładne niebo, a ceny paliw wysokie, szczególnie przy średniej płacy 825 lirów tureckich.

Przed chwilą zobaczyłam relację z wycieczki. Pięknie tam, macie chyba niezapomniane wrażenia estetyczne Pozdrawiam

olaw napisał(a)

Ale się nawzdychałam ... Piękne widoki i to słoneczko i ciepełko

Pozdrawiam

***
Olu, przypomniałaś mi tym wpisem, że rosną u mnie Twoje zebrinusy i nie tylko. Założę dodatkowy folder Dary z Ogrodowiska, wg darczyńców, bo skleroza blisko.
Do pozdrowień dołączam piękne niebo Kapadocji.

Kapadocja jak z bajki. Ja na ten rok zaplanowałam oglądanie rh w Niemczech ale pojadę tylko wtedy jeśli weźmie mnie Małgosia , na zorganizowane wycieczki i ich reżim nie mam już ochoty .Kajtuś wyraźnie zachwycony nowym towarzystwem. Serial oglądam. Buziaki.

Kapadocja wygląda zjawiskowo, wspaniałe miejsce Pozdrawiam

Jakie towarzystwo Kajtuś dostał!
Ponczo fajne, zapewne i całą reszta też kiedyś obejrzę i posmakuję herbaty jestem jej wielką fanką
Nie zamartwiaj się, mamy chwile...tu i teraz, reszty nie ma...i wspomnienia
Buziaki, jak się zaplączecie w nasze strony,daj znać

weronika77 napisał(a)

[img

A co to na tym drzewie wisi???

Wracam dalej na wirtualny spacer po Kapadocji Tak jest tyle miejsc które chciałoby sie na własne oczy obejrzeć.... wiec fajnie obejrzeć wirtualnie