ok, ja sobie taką bazylię tylko czarną do kompozycji wsadzę na lato!

Bogda, ja zakładam malutki ogródek ziołowy, już kiedyś miałam, więc wiem, że to dobra sprawa
Poza tym w ogóle dobrze wiedzieć, dlatego tak zbieram wiadomości od Emila

no właśnie chcę sobie zrobić takowe kompozycje min. z ziółkami i kwiatkami sezonowymi-nie wiem co mi z tego wyjdzie!bo te ziółka fajnie kwitną
Emil dawaj więcej o ziółkach

Ja też zainwestuję w bazylię,ale kupię sadzonki,bo z wysianych nasion jakoś nie udała mi się nigdy.

no cos Ty z nasion nic nie wyszło?ja tylko ją sieje z nasion-ta kupna droga a z nasion wyjdzie mnóstwospróbuj!musi mieć ciepełko to urośnie!

to spróbuję ,a przykrywasz czymś doniczkę z wysiankami np folią?

na słoneczny parapet albo do gruntu w warzywniaczku jak juz ciepło jest i rośnie dziewucha jak nie wiem codobra uciekam, bo Emil będzie się złościł, że wątek zaśmiecamysorki Emilku

no to lecimy dalej z rozdziałami sagi

RODZINA: WARGOWE- LABIATEAE
Lebiodka pospolita (oregano)- Origanum vulgare L.

Jest to wieloletnia bylina o aromatycznym zapachu przypominającym Macierzankę. Kłącze ma silnie rozgałęzione, pełzające (5-20cm.długości), z licznymi rozłogami.
Łodyga jest sztywna, walcowata, wzniesiona, wysokości 80cm, rozgałęziona, czasami purpurowo nabiegła, owłosiona.
Liście są naprzeciwległe, podłużnie jajowate, całobrzegie lub prawie ząbkowane, krótkoowłosione, ogonkowe, z drobnymi przeświecającymi punktami (gruczołkami olejkowymi); dolne tępe, górne ostre.
Kwiaty są jedno lub obupłciowe (występują okazy o kwiatach obupłciowych lub słupkowych z niedorozwiniętymi pręcikami; zaznacza się wyraźna przedsłupność); liliowe, różowe lub białawe; drobne, dwuwargowe, zebrane w szczytowych podbaldachach; kielich o 5-ciu prawie jednakowych ząbkach; korona z 3-łatkową wargą dolną. Pręciki o nitkach w górze rozchylonych.
Owocem jest poczwórna rozłupnia. Rozłupki są kulistojajowate, brunatne.
Kwitnie od lipca do sierpnia.

Lebiodka pospolita występuje w stanie dzikim w Europie i Azji. W Polsce należy do roślin bardzo rozpowszechnionych zarówno na niżu, jak i w strefie podgórskiej. Porasta suche zbocza, skały, miedze, rośnie w zaroślach i świetlistych lasach.
Surowcem leczniczym jest ziele (Herba Origani) oraz pozyskany z niego olejek eteryczny. Ziele zbiera się w okresie kwitnienia i suszy zawieszone w pęczkach w przewiewnym miejscu. Surowiec przechowuje się w zamkniętych pojemnikach.
Głównym składnikiem ziela jest olejek eteryczny (do 1,2%), zawierający tymol, karwakrol i seskwiterpeny, garbniki, flawonoidy i fitosterole.
Ma działanie dezynfekujące, wyksztuśne, przeciwskurczowe, wiatropędne, przeciwbiegunkowe, moczopędne i wiążące dla szkodliwych produktów przemiany materii. Stosowane jest w wielu rodzajach schorzeń: nieżytach błon śluzowych żołądka i jelit, atonii jelit, niedoczynności wątroby, zapaleniu dróg oddechowych, chorobach płuc. Zewnętrznie stosuje się go do płukania jamy ustnej i gardła, do kąpieli przy świądach skóry i trudno gojących się ranach.

Obecnie największe zastosowanie ma ziele Lebiodki jako cenna przyprawa aromatyczna w kuchni wielu narodów, głównie w krajach zachodnich (używana do przyprawiania wielu potraw m.in. do pizzy, sosu pomidorowego, zapiekanek, spaghetti).
W Grecji występuje ona na górskich polanach, gdzie stanowi bardzo dekoracyjny element krajobrazu. Uprawia się ją w rozstawie 40x40.
Bardzo cenne są również jej odmiany np. Origanum vulgare var. compacta. Jest ona najniższą spośród wszystkich odmian. Wyrasta do wysokości 20-30cm. i tworzy piękne foremne kule (doskonale zatem nadaje się do obsadzania rabat). Bardzo dekoracyjne są też jej delikatne liście, a gdy zaczyna kwitnąć wytwarza kulę przepięknych kwiatów, które występują tak licznie, że roślina przypomina jakby odwróconą miskę. Kwitnie 06-07 i również jest pospolicie uprawiana.

RODZINA: WARGOWE- LABIATEAE
Majeranek ogrodowy- Majorana hortensis Moench. syn.: Origanum majorana L.

W zależności od klimatu jest rośliną jedno, dwu lub wieloletnią.Wywodzi się z Azji Mniejszej i rejonów Morza Śródziemnego. Występuje także w Indiach i tam wyrasta jako krzew wysokości do 1 metra (roślina wieloletnia). W naszym klimacie jest rośliną jednoroczną, gdyż wymarza w temp. poniżej zera, osiągającą 50-60cm..
Roślina mocno rozgałęziona i bardzo gęsto ulistniona.
Liście są ogonkowe, podługowato lancetowate- czyli okrągławe, charakterystycznie kutnerowato srebrnie owłosione. Na wierzchołkach pędów wytwarza kuliste kwiatostany składające się z kilku do kilkunastu białych lub biało-różowych miododajnych kwiatów.
W przypadku Majeranku występują dwie formy:
1.Forma kwiatowa- „niewielka”- charakteryzuje się tym, że ma mniej liści a więcej kwiatów. Cała roślina silnie kutnerowato owłosiona (z daleka lekko srebrzysta).
2.Forma liściowa- bardziej bogate ulistnienie ale ma mniej kwiatów, mniej owłosiona, bardziej zielona z daleka.

Surowcem jest ziele zbierane na początku kwitnienia (ziele także ociera się np. przez sito i pozostawia tylko kwiaty i liście). Zawiera ono przede wszystkim olejek eteryczny (podstawowy zw. czynny w ilości ok. 3,5% w zielu suszonym), dosyć dużą ilość garbników, fitosterole, witaminy (A, z grupy B, dosyć dużo C) i sole mineralne (Ca, K, P, Mg, Zn).
Dziś ma przede wszystkim znaczenie przyprawowe:
- służy do przyprawiania wszelkiego rodzaju ciężkostrawnych potraw z (fasoli, grochu, flaków, pizzy, pieczonego mięsa- szczególnie mięsa tłustego jak gęsina i mięsa kaczki o upierzeniu białym).
- do smażonego smalcu ze skwarkami (zapobiega jełczeniu smalcu- dodajemy go pod koniec gotowania bo inaczej zmieni smak na lekko gorzkawy)
Znaczenie lecznicze:
- poprawia trawienie ciężkostrawnych potraw.
- dobrze wpływa na żołądek (herbata z majeranku na wrzody- jednakże aby kuracja ta była skuteczna należy po każdych czterech tygodniach jej picia robić dwutygodniowe przerwy- w ten sposób postępujemy z każdymi stosowanymi surowcami zielarskimi), nadkwasoty, niedokwasowości.
- maść majerankowa służy do leczenia kataru u małych dzieci (smaruje się nią nosek).

Uprawia się ją z nasion wysiewając je albo bezpośrednio na miejsce stałe 5-10 maja, albo do skrzynek (3 dekada marca) produkując rozsadę:
        niedoniczkowaną (wysiewa się nasiona do skrzyneczki, w której pozostają do momentu ich wysadzenia).
       doniczkowaną.
Nasiona Majeranku są bardzo drobne i trudno je wysiać, gdyż mogą być one zwiane przez wiatr, toteż dodaje się do nich substancji balastowej (nasiona mieszamy np. z piaskiem, trocinami, lub innymi nie kiełkującymi nasionami w proporcji najmniej 10:1 w celu ich równomiernego wysiania). Nasiona kiełkują na słońcu, wiec nie przykrywamy ich (znów zachodzi ryzyko zwiewania). Glebę ubija się a następnie zamgławia, ponieważ nasiona przy podlewaniu są wypłukiwane lub pozostają na brzegach skrzynki.
Przed wysadzeniem rozsady wskazane jest uszczykiwanie wierzchołków pędów (krzewienie).
Zaleca się sadzenie w jednym miejscu 3-4 sztuk (gdyż rośliny są wtedy większe) w rozstawie 30-40x20cm..

RODZINA: WARGOWE- LABIATEAE 
Rozmaryn lekarski- Rosmarinus officinalis L.

Rozmaryn lekarski jest krzewem wysokości do 2m. Odznacza się charakterystycznym silnym i aromatycznym zapachem (pachnie przepięknie). Jest wrażliwy na niskie temperatury dlatego w krajach o niesprzyjającym jego uprawie klimacie uprawiany jest w donicach, które corocznie wiosną wystawia się w ogrodzie a na zimę chowa do ciepłego pomieszczenia.
Liście są równowąskie, skórzaste, szydlaste, podłużnie zwinięte, z wierzchu barwy ciemnozielonej, od spodu białawe, kutnerowate- również dekoracyjne.
Kwiaty są drobne, niebiesko-fioletowe, dwuwargowe, występują w kątach górnych liści. Kwitnie od lipca do sierpnia.
Owocem jest poczwórna rozłupnia.

W stanie dzikim występuje w rejonie Morza Śródziemnego, uprawiany jest w krajach środkowej Europy. W Polsce znany jako roślina doniczkowa. Rozmaryn uprawiany był już w czasach starożytnych jako roślina lecznicza, ozdobna i używana do celów obrzędowych. Szczególnie cenione były jego właściwości aromatyzowania i konserwowania potraw.
Jego walorem jest bardzo wiele odmian tworzących szeroko rozbudowane barwne tonacje (biała-różowa-liliowa-ciemno niebieska; jednak najpiękniejsze są kwiaty odmiany ’Blue’ koloru jasno błękitnego); ciekawie wygląda ich kolekcja np. na schodach, w werandzie. Przy każdym ruchu powietrza roślina jakby rozmawiała z nami (substancje lotne).
Surowcem leczniczym są liście (Folium Rosmarini). Zbiera się je wraz z fragmentami młodych pędów w czasie słonecznej pogody i suszy rozłożone na siatkach w temperaturze nie wyższej niż 40 stopni.
Surowiec zawiera do 2,5% olejku eterycznego, flawonoidy, kwasy fenolowe (rozmarynowy i kawowy), trójterpeny, substancję gorzką, fitosterole i garbniki.

Surowiec wywiera działanie uspokajające, moczopędne i żółciopędne, obniża ciśnienie krwi i poprawia trawienie. Zastosowany zewnętrznie powoduje silne przekrwienie skóry. Stosowany jest do leczenia chorób gośćcowych, nadciśnienia, w okresie przekwitania u kobiet, przy upośledzonym krążeniu krwi i jako środek wzmacniający.
Stosowany także przy anemii, rekonwalescencji osób starszych, „wyczerpaniu wiosennym”. Bardzo dobre do tego celu jest wino rozmarynowe (na 1-ą butelkę dobrego wina gronowego 3 łyżki rozmarynu i 1-ą róży; trzyma się 3 tygodnie a następnie odlewa i pije). Poprawia ono kondycję, zwiększa zawartość żelaza we krwi.
Powszechnie używa się go w gastronomii wielu krajów jako przyprawy do potraw poprawiającej ich smak i konserwującej. Jest to przyprawa ciężka i ostra. Służy do przyprawiania mięs, warzyw, ryb, ale najciekawszy jest do potraw z grilla (1-2 gałązek na ruszt). W czasie jego wegetacji można zrywać listki i cały czas dodawać do potraw (1 łyżeczka na 4 osoby- nie więcej, gdyż w nadmiernych ilościach źle działa na organizm i wpływa niekorzystnie na ciążę; trzeba używać go z umiarem).
Jest również stosowany w kosmetyce, gdzie stanowi składnik płynów tonizujących, soli do kąpieli, maseczek, mydeł i perfum.
Wysokość 30-50 cm. osiąga młody (1-2 letni) Rozmaryn. Starsze 1,5 nawet do 2 metrów.