Czosnek niedźwiedzi mam w miejscach gdzie lubią grasować nornice,skutecznie odstrasza,a kokorycz w cieniu pod orzechem włoskim

Bardzo fajnie opracowane zioła,czekam na resztę,dziękuję Emilu)

teraz kilka dni przerwa będzie ale wrócę

będziemy czekać)

no to jedziemy dalej

RODZINA: ŚLAZOWATE- MALVACEAE
Ślaz dziki (leśny)- Malva sylvestris L.

Ślaz dziki należy do rodziny Malvaceae- Ślazowate. Jest to roślina roczna, dwu- lub wieloletnia (trwała) wysokości 30-100 cm. Ma bardzo długi, gruby, wrzecionowaty korzeń.
Łodyga cienka, leżąca, podnosząca się lub wzniesiona, zwykle rozgałęziona, o pędzie głównym prosto wzniesionym, w górze odstająco szorstko owłosiona. Pędy boczne są rozesłane lub wzniesione tylko wierzchołkami. Ogonki liściowe i kielich podobnie jak łodyga, są odstająco owłosione.
Liście koliste, długoogonkowe, dłoniaste, 3-7 klapowe (przeważnie 5-7); klapy ostre z karbowanym brzegiem, z obu stron pokryte delikatnymi włoskami.
Kwiaty duże (do 5cm. średnicy), po 1-5 w kątach liści na długich odstająco owłosionych szypułkach; korona równie długa jak kielich; działki kielicha podłużne, zewnętrzne (kieliszka) podługowate; płatki korony 3-4 razy dłuższe niż działki kielicha, głęboko wycięte, podłużnie odwrotnie jajowate, jasnopurpurowe lub purpuroworóżowe z ciemniejszymi żyłkami, stopniowo zwężone w paznokieć, z 3 ciemnymi, podłużnymi prążkami.

Kwitnie od czerwca do sierpnia (niekiedy nawet od maja do września). 2n=42.
Owocem jest rozłupnia. Pojedyncze owocki rozłupni (rozłupki) siatkowato zmarszczone, na szypułkach odgiętych w dół lub prostopadle odstających, zaostrzone na brzegach.
W Polsce jest pospolity na całym niżu i w niższych partiach gór. Rośnie w rowach, na łąkach, polach, przychaciach, zboczach i przy drogach. Często mylony z M. neglecta i M. pusilla
Do celów leczniczych zbiera się w okresie kwitnienia świeżo rozwinięte kwiaty bez szypułek, które suszy sie rozłożone cienką warstwą w miejscach zacienionych i przewiewnych. Prawidłowo wysuszone kwiaty powinny mieć zabarwienie niebieskie. W ten sposób uzyskuje się surowiec Flos Malvae. Niekiedy zbiera się liście, które zrywa się bez ogonków w porze kwitnienia i po wysuszeniu otrzymuje się surowiec- liść ślazu dzikiego (Folium Malvae sylvestris).
Kwiaty zawierają do 8% śluzu, garbniki, glikozydy antocyjanowe, pektyny, sacharozę, skrobię, betainę, barwny glikozyd syringidynowy (malwina), kwasy organiczne i sole mineralne. W liściach stwierdzono obecność śluzu, garbników, kwasów organicznych, soli mineralnych i niekiedy malwiny; jako emoliens, protectivum.
Podstawowe zastosowanie związane jest z zawartością śluzów, które powlekają i chronią przed podrażnieniem błony śluzowej, jamy ustnej, gardła i krtani; łagodzą kaszel i stany zapalne. Wyciągi wodne stosowane są w nieżycie gardła i krtani, kaszlu i chrypce; jako środek osłaniający w chorobach przewodu pokarmowego.

Surowiec wchodzi w skład wielu wyksztuśnych i przeciwzapalnych mieszanek ziołowych. Stosuje się go przy schorzeniach górnych dróg oddechowych oraz w stanach zapalnych żołądka i jelit.
Kąpiele z dodatkiem odwaru leczą najrozmaitsze choroby skóry, krosty, owrzodzenia, wypryski i liszaje.
Napary łagodzą podrażnienia po wypiciu czystego spirytusu i spowodowane przez żrące leki i kwasy.
Uprawia się podobnie jak malwę i prawoślaz w rozstawie 60x60cm. Dekoracyjna ze względu na gęste aczkolwiek szorstkie owłosienie.

RODZINA: SZCZAWIKOWATE- OXALIDACEAE
Szczawik zajęczy- Oxalis acetosella L.

Szczawik zajęczy jest drobną (5-15cm.), wiotką, wieloletnią rośliną o kwaśnym smaku. Ma kłącze pełzające tuż pod powierzchnią ziemi, pokryte mięsistymi łuskami.
Liście są długogonkowe, zebrane w różyczkę. Zbudowane są z trzech listków, prawie siedzących, o kształcie odwrotnie sercowatym. Niekiedy od dolnej strony są one czerwonawo wybarwione. W nocy listki składają się wzdłuż głównego nerwu.
Kwiaty występują pojedynczo na długich i owłosionych szypułkach. Składają się z 5 podłużnie jajowatych działek kielicha, 5 białych płatków (które są dłuższe od działek) z czerwonymi lub lila żyłkami z żółtą plamą u nasady, 10 pręcików i słupka 5-komorowego.
Owocem jest jajowatego kształtu torebka, otwierająca się pięcioma podłużnymi szparami.
Kwitnie w kwietniu i maju, a po raz drugi jesienią.

W Polsce jest pospolity na całym obszarze. Występuje w cienistych lasach, wilgotnych zaroślach i zagajnikach, gdzie niekiedy można go spotkać w dużych skupiskach.
Dawniej w celach leczniczych zbierane było ziele szczawiku (Herba Oxalidis acetosellae). Zarówno świeże, jak i suszone ziele szczawiku zajęczego zawiera duże ilości szczawianu potasowego.
Surowiec ten ma właściwości moczopędne; był także stosowany w medycynie ludowej jako źródło witaminy C. Duże dawki mogą mieć działanie toksyczne.

RODZINA: PIWONIOWATE- PAEONIACEAE
Piwonia lekarska- Paeonia officinalis L.

Piwonia lekarska jest rośliną wieloletnią, 60-100cm. wysoką. Ma bulwiasto zgrubiałe kłącza, z których wyrastają grube i proste łodygi.
Liście są długoogonkowe, podwójnie 3-dzielne.
Kwiaty, występujące pojedynczo na szczycie łodygi, barwy purpurowoczerwonej lub różowej, dochodzą do 8cm. średnicy.
Owocem są duże mieszki zawierające ciemnobrunatne nasiona wielkości grochu. Rozmnażana jest najczęściej przez podział bulwiastych kłączy lub z nasion. W drugim przypadku rośliny kwitną dopiero po kilku latach.
Kwitnie od maja do czerwca.
Pochodzi z południowej Europy, w Polsce często uprawiana w ogrodach. Jest rośliną trującą.

W celach leczniczych używa się tylko roślin o czerwonych kwiatach. Piwonii z białymi, różowymi i innymi kolorami kwiatów nie stosuje się. Używa się głównie płatki kwiatowe (Flos Paeoniae), które zbierane są tuż po przekwitnieniu. Należy je suszyć natychmiast po zebraniu, aby nie straciły swego zabarwienia. Przechowuje się je w szczelnie zamkniętych przewodnikach i bez dostępu światła.
Kwiat piwonii lekarskiej zawiera glikozydy, alkaloidy oraz barwniki. Surowiec ten był dawniej stosowany przy epilepsji i jako środek powodujący poronienia.

RODZINA: MAKOWATE- PAPAVERACEAE 
Glistnik jaskółcze ziele- Chelidonium majus L.

Jest rośliną wieloletnią z walcowatym kłączem, zawierającą pomarańczowy sok mleczny. Należy do rodziny Makowatych- Papaveraceae.
Łodyga wzniesiona, silnie widlasto rozgałęziona, dorasta do 30-80cm. wysokości, cienka, z rzadka odstająco owłosiona.
Liście ułożone są na łodydze skrętolegle, jajowate, podłużnie jajowate lub jajowatopodługowate, o nierówno i głęboko wcinanych ząbkach.
Kwiaty żółte lub złocistożółte, na długich szypułkach, są symetrii promienistej, zebrane po kilka w luźne baldaszki. Zbudowane są z 2 działek kielicha (które szybko odpadają), 4 płatków korony; płatki tępe, całobrzegie; 1 słupka oraz licznych pręcików. Nitki pręcików w górze zgrubiałe. Słupek jednokomorowy; znamię dwudzielne.
Owocem jest przypominająca łuszczynę podłużna, równowąska, pękająca wzdłuż torebka zawierająca czarne nasiona. Nasiona zaopatrzone są w grzebyczek- biały wyrostek mięsisty (elajosom), który jest chętnie zjadany przez mrówki, przyczyniające się przez to do rozsiewania nasion. Cała roślina, szczególnie korzenie, jest trująca.

Kwitnie od maja do sierpnia. 2n=12.
Występuje popularnie w całej Europie Północnej a także w Azji. W Polsce uprawiany jest na plantacjach lecz występuje pospolicie na całym obszarze z wyjątkiem wyższych położeń górskich. Roślinę tą można spotkać głównie w miejscach ruderalnych. Lubi miejsca zacienione w zaroślach, ogrodach, komposty. Występuje także często przy zabudowaniach, przydrożach, na rumowiskach i śmietniskach.
Surowcem leczniczym jest ziele (Herba Chelidonnii a często także korzeń- Radix), które zbiera się w okresie zakwitania i suszy w suszarniach w temperaturze do 35C lub na siatkach w miejscach przewiewnych i zacienionych. Surowiec należy przechowywać w miejscach suchych i bez dostępu światła.
Ziele, korzeń glistnika (Herba, Radix Chelidonii) zawierają mieszaninę około 20 alkaloidów izochinolinowych (w zielu 0,5%, w korzeniach do 1,4%); między innymi chelidoninę, allokryptoinę, berberynę, sangwinarynę, chelerytrynę, protopinę, następnie saponinę triterpenową, kwas chelidonowy, flawonoidy, cholinę, histaminę, tyraminę, metyloaminę, garbniki, saponiny, małe ilości olejków eterycznych i sole mineralne; jako cholagogum, spasmolyticum, sedativum, antineuralgicum, diureticum.

Ziele stosowane jest przy schorzeniach woreczka żółciowego, wątroby i nerek. Zewnętrznie używa się go w formie okładów na trudno gojące się rany. Świeży sok stosowany jest do zwalczania kurzajek i brodawek. Coraz częściej przypisuje się alkaloidom glistnika działanie przeciwnowotworowe.
Wystarczy troszkę ciepła a zaczyna swą wegetację. Po dotknięciu zostają na dłoniach ciemne plamy po soku mlecznym. W wypadku kontaktu ubrania z tymże sokiem plamy mogą utrzymywać się i nie schodzić przez kilka miesięcy, stąd miał on dawniej zastosowanie jako roślina barwierska.

O kurzajkach wiedziałam, parę osób wyleczyło je wg mojej podpowiedzi.

przywiozłam sobie kiedyś z lasu i posadziłam w ogrodzie,a on się wszędzie rozplenia,na jesieni zostawiłam 1 krzaczek pod płotem,a resztę wywaliłam) a kurzajki faktycznie likwiduje)