Wrzos napisał(a)

Dajanko, bardzo dużo zrobiłas w tym roku. Pieniędzy zazwyczaj brakuje pod koniec, wiem cos o tym
Jak to mówia "nie od razu Kraków zbudowano"
Widzę, ze natura/przyroda stara Ci się rekompensować ból codziennosci i myslę, że przemęczenie.
Grzybków szczerze zazdroszczę, aż mi zapachniało. o rabatach nie wspominając.

Witaj Wrzosiku ! Sporo zrobiłam to prawda,, jestem w tym względzie cierpliwa .Wolniejsza praca nad tworzeniem ogrodu jest korzystniejsza.To nie problem,, lecz przedłużenie przyjemnosci ,lepsze wybory ,mniej błędów.Nie przerażają mnie równiez moje braki ,juz przywyklam i odnajduje radośc w tym co do tej pory osiagnęłam Kto jak kto,, ale ty jestes ze mną prawie od początku mych zmagań Obie wiemy i znamy nasze bolączki typu choćby "fachowcy ".To wszystko jest do przełknięcia .Nie mam tez zwyczaju roztkliwiać się nad sobą,,, życie mnie zahartowało na tym polu dostatecznie .Jesli chodzi o inne bliskie mi osoby ,, tego hartu juz nie posiadam .Ich nieszczęścia ,tragedię i choroby oraz niemoc wraz z bezsilnoscią odbierają mi spokój ,zakłócają sen. Przyszedł czas na pozegnania ,te ostatnie najbardziej bolesne, nieodwracalne ,, Dotyczy to trzech bliskich mi osób Nic nie mozna zrobic ani pomóc ani ulzyć.Nie mogę sobie z tym poradzić,, nie jest to mój M On jest bardzo chory ale funkcjonuje .To nie handra jesienna,, lecz powazne przezycie z którym muszę sobie poradzić .Zanim jednak zaświeci słonko Bożenko a liście zatańczą na wietrze moje oczy przysłania inna aura .Nie mogę tego zmienić .Ściskam was serdecznie i ciebie Haniu oczywiscie

Dajanko nie można sie zamartwiac tym na co nie masz wpływu. Zrób co mozesz by im ulzyc ,czy chocby towarzyszyc choc i z tym pewnie będziesz miec kłopot i trzeba sie ze wszystkim pogodzic mając świadomośc że zrobiło się wszystko co było w mocy.

Dajanko, szczerze współczuję, jestem z Tobą i rozumiem Cię doskonale, bo mam za sobą też takie przeżycia...

Bogdzia napisał(a)

Dajanko nie można sie zamartwiac tym na co nie masz wpływu. Zrób co mozesz by im ulzyc ,czy chocby towarzyszyc choc i z tym pewnie będziesz miec kłopot i trzeba sie ze wszystkim pogodzic mając świadomośc że zrobiło się wszystko co było w mocy.

Nie chcę biadolic na forum ,to nie miejsce na żale Chciałam jedynie wczoraj troszkę sobie ulżyć znajdujac małe ukojenie Bozenko . Twoje słowa trafiaja do mego umyslu,, lecz do serca nic nie trafia To taki rodzinny gen,, martwic sie o wszystkich nigdy o siebie .Poradzę sobie ,człowiek jest silny i wiele moze znieśc,, nawet kiedy wydaje mu się ze tego juz nie udżwignie. dzwiga, upada, a jednak się podnosi .Zmieniam wiec temat na bardziej przyziemny .Piekny kosz orzechów stoi w twoim domku .Masz dobre serce taki zapas jedzenia dla wiewiorek to nie codzienny widok . Ja kupiłam juz pszenice dla ptakow sporo slonecznika i siemienia lnianego kupie tez kolby i sporo sloniny Ja tez kocham wszystko co zyje dokarmiam w domu ,pracy wszedzie gdzie widzę głód.Mam tych glodomorków troszkę.Musze juz konczyc ,jestem w pracy więc nie moge przeciagac struny .Ściskam serdecznie i zycze miłego dnia

grembosia napisał(a)

Dajanko, szczerze współczuję, jestem z Tobą i rozumiem Cię doskonale, bo mam za sobą też takie przeżycia...

No tak ,nie jestem przeciez jedyna z tak trudnymi doznaniami Bardzo ci dziekuję Grembosiu .Wieczorkiem wpadne bo musze zmykac ,jestem w pracy .Pozdrawiam cieplutko

Bolejemy nad wszystkimi,ale cierpienia ciała bliskim się nie usunie,a jak jeszcze i cierpienia duszy, to gorzej niż wojna.Wszystko przez to sumienie......Dbaj o siebie,bo ,że wytrzymasz,wątpliwości nie mam.
Łap te promyki serdeczności,które do Ciebie ślemy,nie z musu,a z potrzeby serca,
Jesteśmy tu też po to by się wspierać.
Bądź dobrej myśli,ci co chorują,wiedzą,że mogą na ciebie liczyć,chociaż pogodzić kilka sytuacji na raz ,jest bardzo trudno.
Ściskam i buziaczki ślę.

Myślami jesteśmy z Tobą, takie jest życie i musimy sobie z tym poradzic .

hanka_andrus napisał(a)

Bolejemy nad wszystkimi,ale cierpienia ciała bliskim się nie usunie,a jak jeszcze i cierpienia duszy, to gorzej niż wojna.Wszystko przez to sumienie......Dbaj o siebie,bo ,że wytrzymasz,wątpliwości nie mam.
Łap te promyki serdeczności,które do Ciebie ślemy,nie z musu,a z potrzeby serca,
Jesteśmy tu też po to by się wspierać.
Bądź dobrej myśli,ci co chorują,wiedzą,że mogą na ciebie liczyć,chociaż pogodzić kilka sytuacji na raz ,jest bardzo trudno.
Ściskam i buziaczki ślę.

I nawzajem Haniu ! Nie mam najmniejszej wątpliwosci że serdeczność twoje płyną z serca Dziękuję ci za nie Haniu

Przyszły moje bukszpany ,miały być spore kule a mam maleństwa .Są dobrze ukorzenione ,zdrowe ale maleńkie No cóż wsadziłam ale oczekiwałam zupełnie innych bukszpanów .Wiosną muszę zamówić następne .

Widownię też miałam podczas sadzenia .