Ukradłam Marzenie gałązki laurowe
uplotłam i Tobie wciskam na głowę
coś mały wianek uwiłam, wygląda smętnie
lecz Madżen okradać nie chciałam doszczętnie
robale Jej trawnik i żurawki zjadają
więc jedynie laury słusznie wyglądają
lecz Tobie wieniec należy się i basta
choć laurów poszukiwanie mnie przerasta
na jutro rosół gotować miałam
liście z zupy powyciągałam
wygląda to skromnie, lecz szczerze plecione
jak słowa rymem marnym okraszone
Ave Konstancjo, co graby Ci rosną
Twój ogród nas olśni już wczesną wiosną
pod ścianą ceglaną wszyscy staniemy
i z zachwytu tylko westchniemy
Ave Konstancjo, co język masz kwiecisty
i śmiejesz się do nas w dzień szary i dżdżysty
Śmiać się razem z Tobą to terapia prawie
jak chodzenie po rosie na wiosennej trawie

Marta !!! ... ... wierszem !!! ... no padłam i zaniemówiłam ... ... jesteś niesamowita ... tyle się uśmiałam a teraz chyba siem popłaczę bo wzruszyłam się bardzo ...

Marta o w mordę !!!! super

nie zawstydzaj mnie!!! takie rymowanki lubię z Dziećmi w korkach drogowych urządzać teraz w korku nie stoję, ale jakoś tak mnie naszło skoro wielbić, to możliwie najśmieszniej

Marta, szacun!

z poziomu podłogi piszę, bo turlam się ze śmiechu

Tess napisał(a)

Marta, szacun!

z poziomu podłogi piszę, bo turlam się ze śmiechu

i o to chodzi o dobrą zabawę w ułomnym słowie

Hahaha, super ten wierszyk
Ciekawe co Madżenka na to

Litania do Konstancji Ave!

Robaczek napisał(a)

Hahaha, super ten wierszyk
Ciekawe co Madżenka na to

ech... tylko u Niej laury widziałam...

Doczytałam do strony 200, uśmiałam się setnie smutki moje uleciały. Ten wątek zaznaczam mam zamiar go do końca spenetrować .... oczywiście wątek żeby nie było.
Ostatnie zdjęcia ogrodu cudne, bloga też obejrzę....
Konstancja jesteś wielka