Róże trochę podmarzły ale większy pogrom ja zrobiłam jesienią tnąc te wielkie do zera, wkurzały mnie no i musiałam wepchać je w podpory.
Co tam przyszły rok, o nim zimą podumamy o ile pamiętam to była mowa o tym roku, więc jak? U mnie rarytasów brak, ogród jakich wiele ale ja jestem, czy to zły argument

Więcej pokazuj, bardzo ładnie pokazujesz. Ekipie telewizyjnej nie zawsze się to udaje, czasem mam wrażenie, że skupiają się na rzeczy nieważnej, a na najciekawsze brakuje czasu. A Twoje zdjęcia są klimatyczne i oddają szczegóły, do których zawsze można wrócić, te Twoje zestawienia są naprawdę wyjątkowe

Narobiłaś mi smaka na tą kapustę i rabarbar. Mój w tym roku bardzo ładnie zakwitł
Obuwiki przecudnej urody. Bogatą kolekcję zgromadziłaś i widać, że świetnie się u Ciebie czują.

Sylwia, ja nie daję już rady, poza tym nie potrafię 'robić' ogrodu. Każdego roku wiosną wysadzam ok. osiemdziesięciu doniczek, a o czterdzieści więcej zapełniam. Sieję, dzielę, jak chcę zdjęcia robić, to najpierw zbieram doniczki. Teraz jeszcze ciągnie mnie na północ i do jej wszystkich uroków, mało czasu

Dokładnie tak samo uważam. Masz taki oryginalny i piękny ogród, grzechem jest, żeby nie widzieli go wszyscy ogrodowo zakręceni. Musze wypróbować z tym bieleniem warzyw. Storczyki obłędne.

Crambe maritima, muszę zdobyć gdzieś znowu, może w tym ogrodzie będzie chciała rosnąc? Jakie ma u Ciebie stanowisko?

Takie klosze do bielenia rabarbaru mi się marzą, ech tak je zdobyć gdzieś...

buziaki!!!

Dzięki Magdo Tworzenie nagrania zależy od wielu czynników, i to jest piękne, wieloaspektowe, nie do końca dopowiedziane. Więcej pokazywać? Gdyby nie trzeba było pisać, he, he.
Poszperałam w starych notatkach, znalazłam paragon zakupu róż z 2009.
Lista zawiera 30 pozycji, a róże historyczne : Cardinal de Richeelieu, Charles de Mills, Comte de Chambord, Jacques Cartier, La Reine Victoria, Mme Pierre Oger, Reine des Violettes, Blanche Moreau, Muscosa, Petite de Holande, Koszuty, Officinalis, Versicolor, Rose de Resht, Victor Verdier, Therese Bugnet.

Wszystkie kwitły raz i tworzyły wielkie krzaki. O kolczastych pędach nie wspominam i o powoju, który bujał w nich jak w niczym innym.
Nie dała się eksmitować Officcinalis, będzie do konfitury.
Tak się czasami kończą ostre napady różyczkomanii. Chluby to raczej nie przynosi. Hm.