Święta prawda, przyjacielu.
Jak się zamknie w czterech ścianach
to nie widać zza nich celu.
Patrzeć ciągle na sąsiada,
to nie spodoba się znów wielu.

Wiec skromnie swoim siłami
ze Zbyszkiem klecimy rymy.
Może ktoś powie, że grafomani,
ale my przecież to lubimy.

Trochę z sarkazmem,
trochę z uśmiechem,
mówimy o naszym życiu,
to chyba lepsze niż kiedy,
nos swój trzymamy w ukryciu.

Dziękuję Zbyszku za radę. Wzięłam się za te berberysy. Rzeczywiście sprawdziły się chyba skórzane robocze rękawice (nie wiem dokładnie, bo to prezent). Wiosenne cięcie z głowy i ani jednego kolca w ręce. Ufff W lipcu przetestuję nożyce elektryczne. Czas się przełamać (boję się trochę takich ostrych sprzętów).
Dużo zdrówka i pogody

Całkiem możliwe droga Haniu
że uśmiechają się pod wąsami.
My gonimy precz Alzhaimera
niech humor nadal będzie z nami.


Kasiu wczoraj też obciąłem żywopłot berberysowy. U mnie kilka kolców znalazło się w dłoniach. Też mam nożyce elektryczne - one są bardzo lekkie i wygodna praca.

O rany!!! Jakie kępy krokusów. Piękne.

Jolu - co roku większe są i kiedyś utworzą jedną wielką plamę.

Zbyszku, moje nowe rękawiczki się sprawdziły, ale doczytałam już, że są specjalne, np. do cięcia róż albo chroniące przed skaleczeniem igłą (np. dla policji). Może kiedyś wypróbuję.

A co robisz z tymi ściętymi gałązkami? Chyba przydałoby mi się miejsce na ognisko, żeby je po prostu spalić. Wrzuciłam je do worka na odpady bio i nakleiłam kartkę "uwaga kolce", żeby panowie się nie pokaleczyli.

Pozdrawiam

Cudowne łany krokusów wiosna pełną gębą Rymowanki wspaniałe

Kasiu nasza miejscowość uzdrowiskowa i o paleniu nie ma mowy. Składam w ustronnym miejscu i jesienią spalam w piecu na drewno. Jak się robi chłodniej to z ogrzewaniem przechodzę na gaz.

Irenko dziękujemy z Hanią. Piękny był dzisiaj dzień a temperatura ponad 20. Chodzę w krótkim rękawku.

Jak oglądam tak piękne łany krokusów, to dochodzę do wniosku, że u mnie jest naprawdę skromnie pięknie będę dossdzać u siebie pozdrawiam

Słońce w oczy nam zajrzało,
ozłociło wszystkie kwiaty,
ale to jest wciąż za mało,
nazad poszło do swej chaty.

Znów nocami jest przymrozek,
chociaż chciałoby się wiosny.
Wielkanocny przyodziewek
znowu tuli się do sosny.

Nie sprzyja nam latoś aura,
stale wieje z każdej strony.
Na dodatek niż Isaura,
znów nagoni burze, gromy.

Ale nam ona nie straszna,
My hartowni są od dziadzi.
Zjemy jajko, żur z kiełbasą,
I śmigusa też my radzi.

Słonecznych spokojnych świąt w zdrowiu, Zbyszku.