Moja osobista?

Już powoli się kończy.

Ckliwość budzi u mnie pejoratywne odczucia, bo zwykle odczuwam ją w zetknięciu z fikcja literacką bądź filmową.Płakałam i płaczę, wbrew wszelkiej logice, kiedy Mateusz kupuje Ani z Zielonego Wzgórza materiał na sukienkę.
A jeśli miałaś na myśli smutek, to zdolność do jego odczuwania, moim zdaniem, nie jest związana z wiekiem. To raczej oznaka człowieczeństwa w jego najgłębszym rozumieniu.

Wróć, cofam tkliwość, bardziej miałam na myśli szybsze i częstsze uleganie wzruszeniu, duzo więcej rzeczy, zdarzeń powoduje, że oczy mi sie pocą, a gardle staje klucha Zauważyłam, ze mój tato ma podobnie więc to chyba też rodzinne
Smutek ogarnia mnie częściej niż bym tego chciała, zewnętrzny świat ostatnio nie napawa optymizmem...

Piekny ambrowiec, nie przemarza ci? I gaura nadal cudnie wyglada

Smutek po odejściu psa zawsze jest, ja już się zamartwiam o najstarszą, ledwo zipie bidula, 13 rok jej idzie, starzeje się, jak i my.

Ewo, ogród wyszedł niechcący jako wypadkowa moich tęsknot uświadomionych bardziej lub mniej. Sporo w nim prostoty okraszonej nutką pragmatyzmu. Taka botaniczna wersja mnie samej.