Kolory tak intensywne, ze ogród soczyście wyglada nawet we mgle .

Haniu, gratuluję emerytury. Mi jeszcze do emerytury daleko, uważałam, że pracować trzeba jak najdłużej, bo niby dzięki temu zachowuje się sprawność ciała i umysłu. Ale ostatnio moja koleżanka przeszła na emeryturę (pracowała 5 lat dłużej). Odwiedziła nas po miesiącu. Szczęśliwa, wyluzowana. Nic już nie musi. Wszystko może. Nie ma stresu niedzielnego, co czeka ją w poniedziałek w pracy. Widać, że jest emerytura jej służy.
Fajnie, że teraz masz więcej czasu, by cieszyć się ogrodem.

Haniu, jeśli listopad może tak wyglądać w ogrodzie, to ja się piszę na jego omiatanie razem z Tobą  Piękny on.... Sprawiłaś, że jesienią jest bardzo wytrwały, nie gubi fasonu i emanuje kolorami. Mgła dodaje klimatu i absolutnie nie jest zbędna
Budujące są Twoje słowa o obecnym czasie. Potrafisz cieszyć się życiem, doceniasz miejsce, w którym jesteś, a to podstawa szczęścia. Pisanego drobnymi chwilami uważnego, nie pobieżnego odbierania świata, natury, ludzi. Niech ten stan radości i pięknych widoków trwa Porannie pozdrawiam, Haniu!

Haniu, jako żel mocno nieczasowa ostatnimi czasy, to mocno w tyle i nie na bieżąco. Ale nadrobię, nadrobię, bo mnie skalp Jacqueline zaintrygował.

Braku napięcia zazdroszczę na równi z widokami do omiatania. I miejscówki do omiatania takoż.

Żeby każda osoba na emeryturze miała takie podejście Haniu. Ty, Twoje podejście do życia i ogród jaki stworzyłaś są dla mnie dowodem, że można inaczej, nie znam takich osób w realu.
I chociaż nie umiem pięknie pisać, to chciałam Ci podziękować, że się dzielisz myślami, podejściem do życia i ogrodem, który stworzyłaś.

Fajnie masz Haniu, ze juz nic nie musisz. Do tego etapu u mnie jeszcze daleko. Ale moze to nowe ostatecznie bedzie tym miejscem gdzie kiedys powiem: nic nie musze a chce

Mocno listopadowe widoki Twojego ogrodu jakoś kojąco na mnie podziałały

Cieszę się, że możesz w końcu się teraz cieszyć spokojem

Trochę zazdroszczę ci emerytury a właściwie stanu umysłu i tego, że już "nie musisz". Wzięłam poprzedni tydzień wolnego i... to był najlepszy czas od sierpnia czyli ostatniego urlopu. Praca, a właściwie ludzie w niej i ich pomysły, dobijają mnie psychicznie. Mam ogromną ochotę pyrgnąć to wszystko w diabły i... wyjechać. Ale nie mogę. Ja jeszcze jestem na etapie, że muszę, a przynajmniej muszę mieć plan B zanim gwizdnę papierami, ech...

Gruszko, pisz, pisz i rozprawiaj. Czytam Cię, Twoje słowa balsamują.

Mgieł u mnie nie ma, jeszcze wszystko muszę.