Zoja, ta ławeczka w naszej rodzinie nosi miano "emerycka". Nasz ulubiony pan koparkowy (z czasów budowy) tak ją nazwał. Stwierdził, że idealnie się nada na wyczekiwanie listonosza z przekazem.
U mojej babci ławeczka przed domem służyła do obserwacji wioskowego życia i odbywania pogaduszek z przechodzącymi sąsiadami.
Nam służy do obserwacji wschodów księżyca i popołudniowego odpoczynku w upalne dni.

Właściwie nie wiem czemu u mnie ławeczki nie ma?
Mam kanapkę wiklinową, nada się?

hmmm... do emerytury daleko to długo będę czekać

(a serio, to na razie niekonieczny wydatek więc odpuszczam chwilowo)

Mira, to astry - nie wiem tylko, nowobelgijskie, czy nowoangielskie?

Pszczółko, miłej lektury. Lubię tę moją katalpę, choć opinie o niej tutaj nie są najlepsze. W tym miejscu późny start i wczesna utrata liści są jej zaletą. Potrzebne było coś, co da latem cień na tarasie, a w pozostałych porach nie zabierze światła.

Gosiek33 napisał(a)

Właściwie nie wiem czemu u mnie ławeczki nie ma?
Mam kanapkę wiklinową, nada się?

"Wszystko jest dobre, co karmi duszę"- oczywiście, że się nada.

Zoja, wszystkie trzy ogrodowe ławeczki dostałam w prezencie od pacholęcia po moich opowieściach jak to byłoby ciekawie patrzeć na ogród z różnych punktów siedzenia. Najpierw była jedna. Potem chyba pacholę przekonało się do zmiany punktów widzenia, bo pojawiła się druga, a potem trzecia.
Lubi na nich siadać, my też- zadowolenie jest obopólne.

Gruszka_na_wierzbie napisał(a)

Zoja, ta ławeczka w naszej rodzinie nosi miano "emerycka". Nasz ulubiony pan koparkowy (z czasów budowy) tak ją nazwał. Stwierdził, że idealnie się nada na wyczekiwanie listonosza z przekazem.
U mojej babci ławeczka przed domem służyła do obserwacji wioskowego życia i odbywania pogaduszek z przechodzącymi sąsiadami.
Nam służy do obserwacji wschodów księżyca i popołudniowego odpoczynku w upalne dni.

A widzisz HAniu! Gdybyś w bloku vel kamienicy mieszkała, to musiałbyś całe dnie w oknie spędzać, wychylając się przez parapet i obserwując, co tez się dzieje. A, że masz domek własny, to ławeczka, i nogi można wyprostować, i plecy nie drętwieją od wychylania się
Same plusy

Haniu po zasoby wiedzy Twej wpadłam. Makusia rzecze żeś specjalistka od berberysów.
A ja wskazówki potrzebuję Bo mam zamysł taki by pomiędzy runiankę a hortensje wsadzić kilka berberysów bordo. Kolumnowych takich. Niezbyt ekspansywnych i niezbyt wysokich (ja to się póki co wysokości w ogrodzie jeszcze "bojam"). Rabata niby od strony południowej jest, ale o wystawie północnej. Słońce tam dociera, a i owszem. Rano, a potem w południe (w lecie jak słonko wysoko operuje na niebie) co nieco przefiltrowane. Czy w tej sytuacji mój zamysł z berberysami ma jakiś sens? Fotka w moim wątku na stronie 19.

Wiklasiu, napisałam u Ciebie
Makusia, o nie, nigdy, żadne oglądy przez okno. Okna mam nierozwieralne
Ławeczki są ściśle medytacyjne i niech tak zostanie.




Zobacz jak się sprytnie maskuję od oczu sąsiadów.

Się zmobilizowałam i popołudnie spędziłam walcząc z wąsami truskawek. Że tez tak porosły te wąsy od sierpnia! W dodatku nachalnie się ukorzeniały. Dobrze, że wciąż mamy noce bez przymrozków i proces jesiennych porządków w warzywniku można rozłożyć w czasie. Po stanie moich selerów widzę, że sposób Hanusi na ich dopieszczenie się sprawdził. Po nacięciu w lipcu ostrym nożykiem wokół bulwy i odcięciu w ten sposób bocznych korzonków, moje selery wreszcie mają bulwę korzeniową, a nie liście z piętką korzeniową. Hanusiu- dziękuję!

I takie tam z rabat niejadalnych