Haniu,
Piękne zdjęcia z wyjazdu! Cieszę się, że wyjazd się udał- baterie naładowane.

Do Albanii można też na dowód pojechać. My byliśmy w tym roku w Czarnogórze- też bez paszportów i nie było żadnych problemów na granicy. Czarnogórę też bardzo polecam

Ja też Haniu uwielbiam jesień nie tylko słoneczną, ale też ponurą, melancholijną. Odpoczywam bez łapczywego myślenia, co jeszcze

(...) wrócić do domu i mieć takie piękne widoki w ogrodzie sama przyjemność i piesio stęskniony a kot przy laptopie to chyba się nie nudzil

Byliście też w muzeum w Heraklionie?

Kot wpatruje się w Mrokasię 

Edit: Buena Vista i kubańskie klimaty stwarzają pozory. Jednak rzeczywistość Kuby jest ogromnie przytłaczająca. Hasło równości w brutalny sposób zniszczyło rzeczywistość. Każdy zarabia tyle samo. Koszmar. Dla mnie to obrazy bardzo przygnębiające.

Moje buraczki jeszcze na warzywniku ciężko mi się za nie zabrać, bo potem gotowanie, ja nie mam piwnicy.

Przypomniało mi się, jak byłam z eMem z 10 lat temu, albo i więcej, kilka razy w Rosji. Oprócz Moskwy i Petersburga, gdzie poruszanie się publicznym transportem było łatwe, to inaczej miała się rzecz w Samarze. Wracałam sama z miasta do hotelu lokalnym busikiem i musiałam przedtem zapamiętać miejsce, gdzie mam wysiąść i, co było trudniejsze, jak powiedzieć po rosyjsku „proszę się tu zatrzymać” (do tej pory pamietam tylko „pażałsta”), bo tylko tak kierowca rozumiał. Udało się i byłam z siebie bardzo dumna

Haniu, w kwestii czerpania radości z każdego aspektu wyjazdu mam podobnie . Nic mi nie jest w stanie zepsuć humoru . To świetna cecha, czyż nie? (dla mnie szczegolnie, bo na co dzień jestem ponuraczką ).

Basia, ja nawet piątkę miałam . Ale taka to była nauka, ze pamietam tak jak Ty - coś tam . Coś tam rozumiem, coś tam powiem, ale ze znajomością języka ma to niewiele wspólnego…

Dokładnie tak jak napisałaś Judith, przymusowych lekcji, straszny nacisk był, u nas nie dało się tego nie uczyć, przedmiot ważniejszy od polskiego, ja to tak zapamiętałam, nie lubiłam, nie umiałam tego załapać, uf to był mój koszmar tak nas przemaglowali, że do teraz coś tam pamiętam.

Odpuściliśmy sobie. Trzeba by było wstać o 2 w nocy i tłuc się ponad 200 km w jedną stronę. W sumie ponad 6 godzin jazdy po drogach. Nie miało to sensu. Może jeszcze kiedyś wrócimy w tamte rejony, zakotwiczymy się wtedy w zachodniej części wyspy i Balos znajdzie się na trasie wypraw.