Asiu, Jolu, Agatko, Zoju, ależ macie wspomnienia. A dzisiaj akuratny dzień na takowe. Cieszę się niezmiernie, że w czasach mojego dzieciństwa mieliśmy dużo wolności, pozwalano nam eksperymentować i uczyć się na błędach. Wedle współczesnych standardów moi rodzice byliby przestępcami z wyrokiem za brak nadzoru nad własnym dzieckiem.
Miałam 16 lat, a mój brat 9, kiedy pierwszy raz samodzielnie pojechaliśmy pociągiem pod namiot do Łagowa. Byliśmy tam 3 tygodnie.
Z kluczem na szyi biegałam od pierwszej klasy, a moja wiara w ludzi była bezgraniczna. Ciągle zostawiałam w drzwiach kartkę "Klucz jest pod wycieraczką". I wierzyłam, że nikt obcy jej nie przeczyta, bo przecież nie wypada kulturalnemu człowiekowi czytać cudzych listów.

O tak, moje dzieciństwo też kojarzy mi się z wolnością i samodzielnością.
Nikt nas nie prowadzał do szkoły i ze szkoły. Zresztą powroty ze szkoły, to dopiero były zabawy integracyjne
Prawie nie bywaliśmy w domu, brat zawsze miał mnóstwo kumpli, z którymi potrafił całymi dniami kopać w piłkę,a ja a to oaza a to harcerstwo
Wiara w ludzi, ich dobro i bezinteresowność pozostała mi częściowo do dzisiaj, chociaż wielu, czasami bardzo skutecznie, próbuje mnie z niej wyleczyć.
Nauczyłam się sama myśleć i wyciągać wnioski, co jest bardzo niewygodne dla wielu (szczególnie dla korporacyjnego pracodawcy)
I jak tak myślę, to to był super czas i moi rodzice wychowali mnie na fajnego człowieka

To było dzieciństwo. Też takie mam wspomnienia i mojej córce jeszcze się udało także.

CMOK zostawaiam

Gruszko, nie mogę zaglądać dziś na forum, bo z powodu treści na wątkach (u Poli, u Ren, u ciebie) uruchamia mi się jakaś fala przemyśleń. I mam burze morską w głowie, tzn. myśli spienione i skłębione.

Dziewczynki, jakże miło was gościć.
Pszczółko, fale przemyśleń to u mnie norma. czasem mam od tego bezsenność. Niestety nie w Seattle.
Zdopingowana przez młodzież (Malkul, Sebek- dzięki!), zabrałam się do wiankowania. Nawet mi się spodobało.Zrobiłam trzy, w tym dwa bliźniacze. Może się zmotywuję do jeszcze jednego.
Wewnętrzny wianek zawisł nad kominkiem





Dekoracje zewnętrzne będą jeszcze uzupełniane. Teraz jest tak

Grucha no ja wymiękam - świetne, obiecuję że ja w przyszłym roku też coś zwiankuję Też chcę takie śliczności mieć

Przeczytałam posty u Polinki i Ren. I ma rację Pszczółka, że galopadę myśli powodują. I tak mi jakoś zaświtało, że od kilkunastu lat nie ma w szkołach sensowej ilości plastyki, muzyki. I coraz więcej osób, jeśli nie miało szczęścia wynieść z domu lub z innego miejsca pewnej wrażliwości estetycznej, jest pozbawiona tego, co nas jako ludzi definiowało.
Wczoraj na innym forum przeczytałam, że sąsiedzi wezwali straż miejską, bo forumka posadziła na zewnątrz kilka krzaczków lawendy. Zawłaszczyła! Lepiej, żeby był ugór.
I smutno, i gorzko, i strach.
Minimalistyczna szopka pozwala puścić wodze wyobraźni, Wszystko, co najistotniejsze tam jest. Jest piękna.
Betonowe ozdoby świetnie odwzorowują pożądane kształty. Czy wyobraźnia wielu tak już skarlała, że bez koloru, aureoli i brokatu nie ma sacrum?

Przy okazji robienia fotek wiankom na zewnątrz, puściłam się galopem przez ogród. Wiało okrutnie.

Galopem? No chciałabym zobaczyć Wianki śliczne.

Myślałam, że będzie więcej zdjęć i poczekałam chwilkę. Nie ma, ale to co pokazałaś bardzo ładnie wygląda. Wiatru nie widać