Z cyklu: "a zobaczę czy to prawda"
Jakiś czas temu stał się cud, którego to owocem było pojawienie się w moim ogródku trzech śliw wiśniowych. W ramach doszkalania się i eksperymentowania na własnej skórze pierwszego drzewka z lewej prawie w ogóle nie cięłam, drugie - a i owszem troszkę skubnęłam to tu, to tam, a to trzecie dość zacnie potraktowałam sekatorem.
Wniosek jaki mi się nasuwa: tnij śmiało!

I w kopytkach im trochę pogrzebałam część rosnących tam dotychczas roślin trafiła na rabaty zastępcze, rozplenice jeszcze czekają na przenosiny, gówienko się maceruje.

Bardzo cenne doświadczenie. Pokazałam mężowi, który za każdym razem jak ostro tnę śliwy panikuje, że przeze mnie nie urosną

Mam nadzieję, że prezentowany przeze mnie wygląd drzewek jest wynikiem tylko i wyłącznie cięcia lub jego braku (pierwsza wiśnia z lewej), a nie, że wpływ na ich wygląd ma jakaś inna przyczyna (jakaś podziemna cholera podgryzająca korzenie, coś (np. płyta betonowa) zakopanego głęboko pod ziemią, a na co ja się nie natknęłam podczas kopania dołka).

Anda w wątku u Asi Makadami pisała, że na małych rabatach sadzenie dużymi plamami nie jest najtrafniejszym rozwiązaniem.
Ha!
Pół rabaty obsadziłam bordowymi żurawkami, ha, ha,
głupia ja!!!