Iwonka napisał(a)

Ja mam koleżankę po japonistyce, w tym języku oprowadza turystów po wielickiej kopalni. Zaraża mnie wszystkim co japońskie Rozumiem Effka twoją fascynację. Mnie rozczula ich zwyczaj podziwiania sakur, warto świętować ulotne chwile. Miałam swoje hanami na krzesełku pod amanogawą

Super mieć taką koleżankę, można się dowiedzieć sporo ciekawostek o japońskiej kulturze. Jestem totalnym ładunkiem jeśli chodzi o ogrodu w tym stylu, co nie do wiem ale to kropla w morzu tej filozofii.

Które klony palmowe ci kwitną? Długo trwa to kwitnienie?

sylwia_slomczewska napisał(a)

Ja wiśnie ozdobne kocham na równi z jabłonkami rajskimi i magnoliami, wiosna z nimi musowo

Wiosna z kwitnącym drzewem obowiązkowa Cieszę się, że wieki temu posadziłam magnolię i amanogawę, chociaż to w ogrodzie mi wyszło Ich miejscówki może nie koniecznie, ale wielkiej tragedii nie ma. Poz tym zmieniają się priorytety. Kiedyś chciałam aby od drogi było ładniej, teraz egoistycznie wolałabym szczelny żywopłot i ładne drzewa bliżej domu i osi widokowych.

effka napisał(a)

Super mieć taką koleżankę, można się dowiedzieć sporo ciekawostek o japońskiej kulturze. Jestem totalnym ładunkiem jeśli chodzi o ogrodu w tym stylu, co nie do wiem ale to kropla w morzu tej filozofii.

Koleżankę mam fajną, uwielbiamy razem włóczyć się po muzeach, ciekawych wystawach a przede wszystkim ogrodach i parkach O Japonii wie dużo, a to że mówi w tym języku - podziwiam

Nowa12 napisał(a)

Które klony palmowe ci kwitną? Długo trwa to kwitnienie?

Kwietnie mi teraz zielony dissectum, klon palmowy płaczący Ryusen i Atropurpureum. Jak długo? Niestety nie pamiętam. Ale będę obserwować

W ramach remontu ogarnęłam nieco opaskę przy wejściu. Ten pasek to nie lada wyzwanie. Wąziutki, długi, wiecznie zacieniony.
Fotek sprzed lat prawie brak, nigdy nie rosło tam nic ciekawego.
Znalazłam coś z 2008 roku, iglakowe próby wiecznej zieleni

W 2014 roku zmianie uległ kolor elewacji, wśród roślin pojawił się berberys zamiast jałowca na pniu.

Widać jak iglaki cierpiały z braku słońca, zwłaszcza cyprysik i żywotnik nana aurea.

W zeszłym roku wykopałam wszystko i posadziłam trzy kule cisowe. Uznałam, że cis powienien dać radę w cieniu, a poza tym dobrze reaguje na cięcie.


Pomiędzy kulkami posadziłam hakonę albostriata. Nie chciałam tutaj ani żółtej ani zbytnio zielonej. Ta odmiana była najbardziej limonkowa w cieniu a o taki kolor mi chodziło. Niestety nie mogę znaleźć fotek z lata, mam jedynie marcowe, przed cięciem.

Poszłam w symetrię i sprawdzone rośliny. Nie chciałam tam nic wysokiego. Mąż broni tynku więc w grę nie wchodzi żadne pnącze ani też roślina, która opiera się zbytnio o elewację
Zadowolona jestem z tego miejsca, przyjemnie się patrzy na nie o każdej porze roku. Cudów tam nigdy nie będzie, przestrzeń jest trudna do zagospodarowania.

Jesienią doznałam olśnienia i posadziłam w opasce tulipany. Ostatnie jakie dorwałam w Biedrze w moich kolorach: Purple Fflag i Mystic van Eijk.
Na razie rozwinęły się Eijki. Z różem maja niewiele wspólnego, w środku są wściekle czerwone. ale wiecie co, podobają mi się Czerwień jest karminowa a róż z zewnątrz łososiowy. Purple Flag jeszcze w pąkach.

Z cyklu było i jest


Dla przypomnienia drzwi przed i po



A w piątek przemalowałam jeszcze podstopnice i opaskę wokół wejścia. Nie mogłam już patrzeć na ten czerwony marmolit.

Dla porównania jesień sprzed dwóch lat i teraz:

Odrobina farby i jest jakby ładniej... Wiadomo, nowa kostka czy wymiana schodów zrobiłaby wielkie wow, ale niestety takich zmian nie mamy jeszcze w planach. Cieszę się z drobiazgów


Patrząc na to zdjęcie, kolejny plan w głowie kiełkuje


Anabelki zamiast żwirowej ścieżki? Rzadko nią chodzimy, rzadko na całym murku siadamy. Albo ścieżkę zostawić a przesadzić nieco roślin? Ze trzy sztuki? Byłoby spójniej. Marzą mi się te hortensje a stanowisko dla nich byłoby tu idealne, przez większość dnia w cieniu. No i widziałabym je z kuchennego okna, marzenie

Niezła zmiana zastanawiam się tylko czy się brudzić od butów nie będzie?