Dobrze, że wcześniej zerwałam magnoliowe gałęzie i zrobiłam kilka bukietów.
Pięknie się rozwinęły. Tu jedna z gałązek.



Pozostając w tonacji pink pochwalę się hiacyntem, którego kolor okazał się sporym zaskoczeniem.
Pierwszy raz mam kwiaty w takim odcieniu, jakby fuksja połączona z fioletem. Super kolor na tę szarą w tym roku wiosnę.

Z tej przycinki nie jestem dumna. Żal mi takich kalekich drzew, wyglądają mega smutno.
Teraz świadomie nie posadziłabym brzóz na takim skrawku działki. Dlatego pilnujemy wysokości, to już chyba 3 taka akcja.
I mam nadzieję, że ostatnia w wykonaniu męża, szwagra i kuzyna. Umierałam ze strachu patrząc, jak oni to robią.
To zdecydowanie nie na moje nerwy. Nie wiem jednak, jak w przyszłości przekonam ten nadmiar testosteronu i uzyskam zgodę na przyjazd profesjonalnej ekipy. No nie wiem



Drzewo wykorzystamy do kominka.


W zeszłym roku brzozy były już zbyt mocno rozrośnięte i taka wysoka przesłona nie była potrzebna.

Znacznie przyjemniejsza przycinka to utrzymanie w ryzach nowych żywopłotów. Uwielbiam tę robotę




Biforki i afterki Najpierw piłą, potem kosmetyka sekatorem.



A takie grubaski wsadzałam 3 lata temu.


W drugim roku przycięłam je mocno dwa razy, teraz w sumie trzeci raz. Zależy mi na tym, aby zielone pędy były jak najbliżej pnia. Utrzymanie chudej, wąskiej ścianki zaprocentuje w przyszłości.
Przy starym żywopłocie mam problem z wstawieniem drabiny między żywopłot a siatkę. Mieści się dosłownie na styk.
W nowych ściankach postaram się nie mieć tego problemu.

A teraz chwalipost
Dostałam od siostruni taką niespodziankę




Jest niesamowita do przycinania kulek cisowych. Do tej pory robiłam to nożyczkami za jakieś 15 zł ze sklepu papierniczego
No jest różnica

Z ciekawości policzę, ile mam tych kulek do cięcia. Trochę się tego nazbierało

W Twoim ogrodzie gdzie nie spojrzeć i o jakiej porze, zawsze pięknie gratuluję siostry

Bożenko siostra też ogrodniczka, wie co człowiekowi do szczęścia potrzebne
A w ogrodzie remonty bez końca, wzięłam się wreszcie za centralną rabatę na tyłach. Na razie wielka demolka

Wspomniałam Sylwii o iglakowym wyzwaniu, Bożence o remoncie na centralnej rabacie.
Jak ja nie lubię tego miejsca... A taka byłam z siebie kiedyś dumna, jak fajnie to wymyśliłam

Trochę historii i błąd nr 1
Rok 2000, tata ociepla elewację, ja niańczę maleństwo. Nikt nie myśli o wyrównaniu terenu, a przecież byłoby wygodniej, ładniej.



W 2005 roku przyjeżdża wywrotka ziemi i zakładam "genialną" rabatę
Po trzech latach kopiec jeszcze nie wróży tragedii, ale bystre oko dostrzeże zbyt dużą ilość iglaków na małej przestrzeni. I to irytujące wrażenie przechyłu. Boli mnie błędnik, gdy patrzę na to zdjęcie



Z tej perspektywy jest nieco lepiej, ale ilość posadzonych roślin i usypanych kamieni zaczyna przytłaczać.


Rok 2013 - rabata puchnie


Tu widać jak "piękna" to łezka I ostatni moment na cięcie a ja przez kolejnych 10 lat nie robię prawie nic w tym temacie.

Jest moment, że rabata nieco się powiększa, znika żwirkowa obwódka, zostają tylko kamienie wokół.


Dzięki pomysłowi Wiklasi znikają kamienie, pojawiła się próba cięcia.


Rysuję nawet nowy tył rabaty.


A Anitka podejmuje niesamowitą próbę skorygowania przodu rabaty.
I nawet ostatnio o tym rozmawiałyśmy, że "chodzę" bokami a środek nadal leży odłogiem

Jesienią rabata dostała kartony i przekompostowane zrębki.



Bardzo lubię cyprysa na tej rabacie. Ma ładny szaro zielony odcień, trochę jak eukaliptus.
Gałązki są świetne do kompozycji, nie kłują, są miękkie i delikatne.



Świerk Cupressina też ma ładny odcień zieleni i byłby całkiem ładnym, stożkowym iglakiem, gdybym pamiętała o jego cięciu.
Ścinając tylko czubek, po latach świerk stał się przysadzistą "kolubryną"

Jest progres zaczynam świadomie robić zdjęcia tyłu rabaty. Myślę

Listopad 2022


Styczeń 2023


Luty 2023
Iglaki po intensywnych opadach śniegu zupełnie tracą kształt, zwłaszcza świerk.


Działamy
Kwiecień 2023