a mam też te książki, a ławka - o takiej zawsze marzyłam... jest świetna, teraz pokazać jakiemuś dobremu stolarzowi i będzie nowy mebel w ogrodzie.

Jutro jadę na Czarną, może w drodze powrotnej wjadę do Ciebie?

no ja też mam te książki

Serdecznie dziękuję Ewo ,straszna ze mnie czarownica,ale jest synek bardzo fajne zdjęcie

Pomyślałam.
Wydaje mi się że studnię można włączyć w rabatę z tyłu, tylko trochę zmienić rysunek brzegu tej rabaty. Studnie właczyłabym nie szerokim łukiem, bardziej czymś w rodzaju lekkiego półwyspu żeby nie dodawać za dużo masywaej rabacie.
Myślę też o tym, żeby tę przestrzeń nową do zagospodarowania zasadzić dość oszczędnie, tzn jednorodnie, może nisko- irgą, berberysem Green Carpet, lub nawet cisem niskim- np Repandens. Można w to wkomponowac na brzegu jakieś ozdobniki w postaci kupek małych krzewinek czy kęp traw. Albo jak radziła Danusia krótkie , falujace żywopłoty w czymś jednorodnym.
Jesli nie żywopłoty , to studnia też w tych jednorodnych nasadzeniach, ale z 1 jej strony , troszkę z przodu patrząc od tarasu małe drzewko lisciaste lub iglaste ( albo 3 niewielkie iglaki). Oczywiscie nie zamaskujemy studni szczelnie, ale potraktujemu ją jako element krajobrazu, 'wkleimy' w całość. Gdyby studnia miała ładny dekiel, można postwić na niej płąską, szeroką misę czy podstawę donicy i wsadzić w to rozchodnik, albo rojniki na gęsto, tak żeby się tłoczyły i wypiętrzały. Nie są wymagajace, przeżyją nawet jak zapomnisz podlać. A obok, na rabacie cynowe wiaderka, z jednorocznymi czy trawami.
Wkleję Ci szybki bargroł o jakim przebiegu rabaty pomyślałam. Przepraszam za jakość

Magnolio - podoba mi się ten pomysł.

Angielscy autorzy mają zawsze rabaty mieszane (bylinowo-krzewiaste). Ja ostatnio dużo takich rysowanych gotowców widzę/zaczęłąm zauważać w gazetach (Ogrody, Działkowiec) - mogę Ci pożyczyć roczniki (mam je introligatorsko oprawione, wszystko w jednym). I jeszcze coś. Ja dopiero dzięki OB we Wrocławiu pojęłam, że ogród to jakaś kompozycja, wydzielenie przestrzeni o różnych nastojach. I pierwsze kroki to było spisywanie gatunków i malowanie kwater z tego ogrodu.

Magnolio, dziękuję. To jest po mojej myśli. A te cynowe wiaderka to już odjazd totalny - świetny. No nie wiem co powiedzieć. I są cisy!

uff.Cieszę się
W pierwszej chwili myślałam że ten post wyżej jest do mnie- żebym wzieła się za porządną litearurę i się podszkoliła a nie tu z cynowymi wiaderkami wyjeżdżała.

Ewo jak mieszkałam w rodzinnych stronach często widziałam czarnego bociana regularnie do nas przylatywał... Tutaj gdzie teraz mieszkam mamy tylko te białe ale jaka radość jak podchodzą blisko domku... Spacerują po sąsiednich działkach w poszukiwaniu pewnie żabek

Ławeczka śliczna będzie fajnie wyglądać pod drzewkiem... aż chce się tam przysiąść i popatrzeć na Twój cudny klimatyczny ogród... Rozmarzyłam się

magnolia napisał(a)

uff.Cieszę się
W pierwszej chwili myślałam że ten post wyżej jest do mnie- żebym wzieła się za porządną litearurę i się podszkoliła a nie tu z cynowymi wiaderkami wyjeżdżała.

Magnolia, nie do Ciebie. Odpowiedź Agnieszce, choć pewnie nie do końca na temat. Ja lubię cynowe wiadra od zawsze. I ta prosta myśl o wiadrach dała mi wiele radości. I kształt rabaty. To były moje bolączki, że ja nie widziałam tego zupełnie.