No to u mnie bieda z ptaszkami, albo ja nie widzę tej różnorodności. W domu rodzinnym znałam przede wszystkim jaskółki (już ich dawno nie widziałam) i wróble. Potem przyszła pora na kukułki, które znałam tylko ze słyszenia .
Sikorki zapadły mi w pamięć przez charakterystyczny ciemniejszy "berecik" i białe policzki. Dlatego umiałam je rozpoznać.
Stałymi bywalcami są kosy, pięknie śpiewają. Nazywam je szkodniki, bo parę razy przyuważyłam jak taplają się w stojącej w stawie donicy z jakąś rośliną. Roślina oczywiście na straty, ale widok fajny.
A w ostatnie lato parę razy widziałam niedużego ptaszka z kolorowym - różowym brzuszkiem. Nieco większy niż sikorka, wyglądał mi na samotnika. Może pomożecie rozszyfrować po takich skąpych danych?

Zastanawiam się, dlaczego nie mam rododendronów w moim ogrodzie, a przecież tak mi się podobają. Pewnie dlatego, że przywiozłam kilka dzikorosnących sadzonek ze Szkocji i Walii i myślałam, że rozrosną się szybko i bujnie tak jak tam. Niestety u mnie bardzo się męczą, po zimie brązowieją im liście. Jeden z nich zakwitł po raz pierwszy po trzech latach i przynajmniej wiem, jakiego koloru są kwiaty.
Edward - zaprzyjaźniony Walijczyk opowiadał,że rh są dla nich utrapieniem, gdyż tak szybko się rozrastają. Organizują nawet sobotnie wyjazdy całych rodzin na ich karczowanie. Gdy opowiedział znajomym, że wyrywałam sadzonki do Polski, wyśmiali mnie i skwitowali, że mogę je sobie wszystkie zabrać...

Pozdrawiam i załączam zdjęcie tego szkockiego utrapieńca