Roocika napisał(a)

Fajnie, że sadzą zielone, będzie ładniej.
U nas na wsi wciąż XIX wiek

W mojej rodzinnej wsi też coraz nowocześniej. Wszyscy podłączeni pod kanalizację a teraz robią chodniki i ścieżki rowerowe. Wybrali młodego wójta to idą do przodu a nasze miasto wybrało młodego burmistrza więc też się cieszymy.

vita napisał(a)

Bym się nie łudziła raczej, śpieszący kierowcy są wszędzie. To Twoja inicjatywa z tymi znakami? Mieszkanki ulicy?
12 sadzonek bobu? Ależ starczy Ci ledwie na dwa dania, może trzy. Czekam na tegoroczne ceny wczesnego bobu, już w zeszłym roku były zaporowe. A warzywo moje ulubione

Inicjatywa moja i liczę że znaki staną. Jeśli nie to znowu zapukam do drzwi pana sąsiada z sąsiedniej ulicy i się pięknie uśmiechnę

Bób też jest naszym ulubionym warzywem. Moim i córki. Załamana jestem jak tak. Muszę to inaczej zorganizować

Prężnie działasz. U mnie na ulicy prawdopodobnie rolnik z przyczepą lub kombajn w wakacje uszkodził znak z nazwą ulicy. Od kiedy ten znak zdemontowali nikt nie zamontował ponownie.

Ania, ulica pierwsza klasa, już wygląda elegancko, a jak wszystko się zazieleni, to dopiero będzie co podziwiać.
A teraz to podziwiam Twoje działania ogrodowo-wysiewowe.

A ja to przynajmniej wiem, że na wsi mieszkam, droga dojazdowa szutrowa, jak sucho - pył, jak mokro - błoto
Ale moje byłe miasto to co innego, zawsze było i jest dużo zieleni, parków, łąki kwietne i trawiaste

Ja mieszkam w lesie to droga z tego co wyjeździlismy i utwardzilismy, dziurawa. Ale akurat nikomu nie zalezy by poprawiac, bo czasem zdarza sie pirat drogowy a po dziurach nie poszaleje
Nasza droga prywatna wiec asfaltu, kostki czy nawet plyt na pewno sie nie doczekamy

No ja i wszyscy sąsiedzi wolimy utwardzoną drogę. Przez te kilkanaście lat mieszkania przy drodze „błotnej” z „kraterami” mieliśmy dość jeżdżenia po niej z prędkością 8 km/h, a jak trzeba było przejść pieszo zwłaszcza po deszczowych dniach/dniu to po wejściu na asfalt trzeba było najpierw wilgotnymi chusteczkami wytrzeć buty lub szukać kałuży żeby je chociaż trochę opłukać a sąsiadka lubi chodzić w szpilkach. Samochodów nie opłacało się myć bo po deszczu znowu był obłocony. Te 16-17 lat dało nam się we znaki a niektórzy mieszkali tu dużo wcześniej od nas.
Zimą szło się po lodowisku bo nikt nie sypał piaskiem. O upadek nie było więc trudno
Dla nas to jest spełnienie marzeń i na prawdę się cieszymy. Jesteśmy tu dość zżytą małą społecznością i wszyscy się znamy tzn z tych dwóch ulic. Rozmawiamy ze sobą a czasem nawet wspólnie imprezujemy. Kropką nad i będą tylko te dwa znaki i finito. Za nic w świecie nie zamieniłabym się z powrotem na drogę piaszczystą dlatego raczej nigdy nie zamieszkam w głębi lasu ani w polu bez drogi utwardzonej.

Dom który teraz chcemy kupić też jest przy drodze asfaltowej z łatwym dojazdem.

Patrycja_KG_Lu napisał(a)

Prężnie działasz. U mnie na ulicy prawdopodobnie rolnik z przyczepą lub kombajn w wakacje uszkodził znak z nazwą ulicy. Od kiedy ten znak zdemontowali nikt nie zamontował ponownie.

Ktoś musi zgłosić szkodę do urzędu bo kiedyś jakaś paczka lub list nie dotrze do adresata.

Alija napisał(a)

Ania, ulica pierwsza klasa, już wygląda elegancko, a jak wszystko się zazieleni, to dopiero będzie co podziwiać.
A teraz to podziwiam Twoje działania ogrodowo-wysiewowe.

Jestem ciekawa co za drzew posadzili

Moje działania wysiewowe końca nie mają i aż mnie to przeraża coraz bardziej

Makao napisał(a)

Mało?

Mało A jeżeli lubisz szczerość i brutalną prawdę - to tyle co nic

Ja zrezygnowałam z siania bobu, chociaż go uwielbiamy jeść, a może właśnie dlatego
Jak ktoś lubi jeść bób powinien mieć spore pole do dyspozycji

Z zeszłorocznych moich zapisków wynika, że w dwóch skrzyniach przeznaczonych na warzywa miałam wysiane pięć paczek bobu Jankiel (250 gr nasion), siane po trzy do dołka Z tego co pamiętam cztery obiady były, ale mikre Obiad bobowy to dla mnie bób z cebulką, masłem i pietruszką - na dwie osoby musi być minimum pół kilo bobowych ziaren

Walka z mszycą mnie ostatecznie zniechęciła do uprawy bobu, jak dla mnie mszyca na bobie nie jest do pokonania

Ale próbuj, na własnym doświadczeniu najlepiej się uczymy