Oj, poważne Polaków rozmowy...Agatko dużo racji macie obydwie w dyskusji, ale tak już w naszym życiu jest, że im więcej mamy tym więcej wydajemy...

....ale ja za Irenką....



. W wolnym świecie każdy ma prawo robić ze swoimi pieniędzmi co chce, no prawie

Agatko, wiem, że tu wiele ciekawych tematów było pod moją nieobecność, ale nie nadrobię wszystkiego, natomiast podpisuję się pod tym zdaniem łącznie z tym no prawie



pozdrawiam Karola Ja też zabawki Tessy staram się oddawać, ale tutaj to słabo idzie, dlatego zbieram to wszystko i jak wreszcie samochodem do Polski pojedziemy, a to mam nadzieję będzie na Wielkanoc, to zabiorę do Polski i oddam do jakiegoś domu dziecka.

Jestem z ciebie dumny bo nie wszyscy są tacy jak ty wyprowadzają się zagranicę i zapominają o innych Polakach ciesze się ze oddajesz zabawki innym dzieciom

pozdrawiam!
a w drodze powrotnej auto puste, to i miejsce na jakieś roślinki się znajdzie?

k.

Jest ciekawa dyskusja, to i ja się włączę

Otóż moim zdaniem można wydawać i wydawać. I o ile zdarza mi się psioczyć, jak to krakusowi, że ogórki są gdzieś o złotówkę droższe, o tyle nie drgnie mi nawet ręka, kiedy wydaję fortunę np. na ciekawy wyjazd, mądrą książkę, lub inspirujące warsztaty. Traktuję to jako inwestycję - we własne zainteresowania, ukojone nerwy i zdrowie

Nie żałuję też pieniędzy na rzeczy, może i trochę droższe, ale zostały wykonane przez znane mi firmy czy rękodzielników, bo wiem ile pracy i staranności w nie włożono, no i jakości materiału (a wiecie, że jest taka akcja: kupuję na święta rękodzieło? )

Co się zaś tyczy domów dziecka w Polsce (przynajmniej tych w dużych miastach), to przykry fakt, jest taki, że tak naprawdę nie brakuje im zabawek, których dostają mnóstwo dzięki różnym akcjom (powiedziałabym nawet nadmiar, bo to najłatwiejsza forma pomocy). Nie dostają zaś tego czego najbardziej potrzebują - czasu i uwagi, kontaktu z ,,normalnymi" ludźmi na ulicy, umiejętności załatwiania spraw codziennych jak kupno chleba w piekarni. To przykre, bo będzie im trudniej przez to rozpocząć życie ,,samodzielne" w przyszłości.

Jest ciekawa dyskusja, to i ja się włączę

Otóż moim zdaniem można wydawać i wydawać. I o ile zdarza mi się psioczyć, jak to krakusowi, że ogórki są gdzieś o złotówkę droższe, o tyle nie drgnie mi nawet ręka, kiedy wydaję fortunę np. na ciekawy wyjazd, mądrą książkę, lub inspirujące warsztaty. Traktuję to jako inwestycję - we własne zainteresowania, ukojone nerwy i zdrowie

Nie żałuję też pieniędzy na rzeczy, może i trochę droższe, ale zostały wykonane przez znane mi firmy czy rękodzielników, bo wiem ile pracy i staranności w nie włożono, no i jakości materiału (a wiecie, że jest taka akcja: kupuję na święta rękodzieło? )

Co się zaś tyczy domów dziecka w Polsce (przynajmniej tych w dużych miastach), to przykry fakt, jest taki, że tak naprawdę nie brakuje im zabawek, których dostają mnóstwo dzięki różnym akcjom (powiedziałabym nawet nadmiar, bo to najłatwiejsza forma pomocy). Nie dostają zaś tego czego najbardziej potrzebują - czasu i uwagi, kontaktu z ,,normalnymi" ludźmi na ulicy, umiejętności załatwiania spraw codziennych jak kupno chleba w piekarni. To przykre, bo będzie im trudniej przez to rozpocząć życie ,,samodzielne" w przyszłości.

Witaj Agatko
Trudne Polaków rozmowy tutaj. Ja w ramach przykładu powiem, że młodzież w szkole mojej córki zrezygnowała w tym roku z obdarowywania się nawzajem prezentami, jak to miało miejsce co roku, tylko uzbierają zamiast tego w każdej klasie kasę i przeznaczą dla konkretnej potrzebującej rodziny w mieście. Pieniądze nie trafią więc do fundacji, ale do konkretnych ludzi i to jest super.
Pozdrawiam przedświątecznie



Jest ciekawa dyskusja, to i ja się włączę

Otóż moim zdaniem można wydawać i wydawać. I o ile zdarza mi się psioczyć, jak to krakusowi, że ogórki są gdzieś o złotówkę droższe, o tyle nie drgnie mi nawet ręka, kiedy wydaję fortunę np. na ciekawy wyjazd, mądrą książkę, lub inspirujące warsztaty. Traktuję to jako inwestycję - we własne zainteresowania, ukojone nerwy i zdrowie

Nie żałuję też pieniędzy na rzeczy, może i trochę droższe, ale zostały wykonane przez znane mi firmy czy rękodzielników, bo wiem ile pracy i staranności w nie włożono, no i jakości materiału (a wiecie, że jest taka akcja: kupuję na święta rękodzieło? )

Co się zaś tyczy domów dziecka w Polsce (przynajmniej tych w dużych miastach), to przykry fakt, jest taki, że tak naprawdę nie brakuje im zabawek, których dostają mnóstwo dzięki różnym akcjom (powiedziałabym nawet nadmiar, bo to najłatwiejsza forma pomocy). Nie dostają zaś tego czego najbardziej potrzebują - czasu i uwagi, kontaktu z ,,normalnymi" ludźmi na ulicy, umiejętności załatwiania spraw codziennych jak kupno chleba w piekarni. To przykre, bo będzie im trudniej przez to rozpocząć życie ,,samodzielne" w przyszłości.

Święte słowa OZZ...święte