Pieknie, Magdo. Przepięknie.
pozdrawiam : )

Witaj Magdo. Patrzę na zdjęcia Twojego ogrodu i okolicy, i przechodzą mnie dreszcze. Brak słów. Mogłabym patrzeć bez końca. Pozdrawiam.

Magdo--truchtem z dalekiego północno-wschodu przybiegłam przywitać się z Tobą w jakże urokliwej Dolinie Kłockiej.Z Doliny Kłockiej znam tylko Wambierzyce z ich cudownie położoną Bazyliką.Tułaczy los Polaka na wiele lat przeniósł mnie w inne rejony świata ale to miejsce zawsze miałam w pamięci nawet często myslałam o tym aby tam wrócic na stałe,-cóz los zrzadził inaczej lecz uroki Doliny Kłodzkiej w mojej pamieci pozostały do dzisiaj.Nieprzeciętnej urody miejsce które pokazujesz musiało spotkać nieprzecietnych ludzi.Wielki szacun za to czego tam dokonaliscie.Wiele cech w człowieku cenie --pracowitosć jest jedna z waznych, Wy ja posiadacie w nadmiarze.Wielu sukcesów zyczę--zasługujecie na nie po stokroć.Pozdrawiam z Mazur---też urokliwych.Małgorzata

Magdo, pokazujesz świat Kotliny Kłodzkiej w magiczny wręcz sposób, tylko dlaczego tak rzadko? Czekamy na kolejne zdjęcia. Odezwij się czasem na forum. Serdeczne pozdrowienia z jurajskiego ogrodu

Witaj Magdo całkiem przypadkowo trafiłem na wątek w którym opisujesz i pokazujesz swoje strony. Muszę powiedzieć, że miejsce a przede wszystkim krajobraz jest jak z bajki, chociaż ja także mieszkam na wsi, ale niestety dookoła mam wścibskich sąsiadów, ile bym dał by mieszkać z oddala od nich, by nikt mi nie zagląda przez ogrodzenie. Tylko pozazdrościć wspaniałego ogrodu. Pozdrawiam

agrokotlina napisał(a)

Ruina kaplicy w Czerwonym Strumieniu, wsi której już nie ma, a która kiedyś była przysiółkiem Kamieńczyka..


Krzyż z Czerwonego Strumienia, uratowany, przeniesiony pod kościół w Kamieńczyku

...tu w płomieniach klonów, jak Wielkopiątkowa medytacja...

Porzucone, piaskowcowe koryta... już ich nie ma, dostały nóg...

wróciłam aby obejrzeć zaległe piękne zdjęcia, pozdrawiam

Zima zła sprawiła, że nie bardzo wiem , co powiedzieć...
Mogę się z Wami podzielić mrozem, śniegiem i wielkim czekaniem... czekaniem na wiosnę, która tu tak krótka jest... Ledwie mgnienie i już jej nie ma...A ile czekania, cała zima wyznacza owe...
Mamy więc śnieg, mróz i niewiadome przed nami... bardzo trudno jest ogród na 600 m n.p.m. zagospodarować... Jednak mam nadzieję, choć ona matką głupich jest...
I choć cała rzeczywistość przeczy temu, wiem że wiosna przyjdzie...a wtedy będzie się działo... Dzisiaj, przy minus 12 trudno w to uwierzyć...
Tak było zeszłego roku o tej porze... Dzisiaj tylko biel i nic...

Urocze klimaty wiosenne, dają nadzieję, że wkrótce tak będzie i w tym roku

Ale kiedy Agnieszko, kiedy ....

Magda a te piękne śnieżyce też z tamtego roku? u mnie też mróz i śnieg pozdrawiam