Pięknie piszesz, tak...melancholijnie i subtelnie.

(Pokoje w amfiladzie)


(Kłodzka ławka - można ją wynieść do ogrodu , nad nią kolekcja dzbanków)


("Lepszy pokój"- grzany tylko, gdy są w nim goście)

Kiedy tu trafiłam w sali nad wozownią pokazano formy szklane Wernera Kaspara oraz akwarele jego żony Urszuli. Tradycje szklarskie były i są ciągle żywe na tej ziemi.
Wystawa była połączona ze sprzedażą, więc wyjechałam z Gottwaldówki z przepiękną, szklaną żardinierą…







A wcześniej Renata pokazywała w swojej oborze dorobek śląskiego, przedwojennego malarza i grafika Ericha Fuchsa, którego twórczość jest opowieścią o pracy i życiu ludu sudeckiego, a także kontemplacją górskiego pejzażu. Później była wystawa zatytułowana „Śląskie koronki z babcinego kufra”, pokaz kamionki bolesławieckiej oraz wystawa „Święci w szkle zaklęci” prezentująca prywatną kolekcję dewocyjnych obrazków na szkle, wykonywanych w ciągu XVIII-XIX w. w hucie szkła w Lasówce na Ziemi Kłodzkiej. Kolekcja pochodziła ze zbiorów małżonków Heidi i Fritza Helle. Wystawę zorganizowało Muzeum Śląskie w Görlitz, użyczając jej część Gottwaldówce.

(Szklane ozdoby do ogrodu)


(Fragment biblioteki)

Wystawy to tylko część bogatej działalności gospodarstwa. Renata uczy okoliczną młodzież pieczenia chleba według tradycyjnej receptury, gromadzi regionalny księgozbiór w języku polskim i niemieckim, a w najbliższym czasie planuje organizowanie warsztatów tradycyjnego rzemiosła oraz założenie ogródka zielarskiego i przywrócenie do życia starego sadu.
Kiedy wyjeżdżałam z Gottwaldówki patrzyły za mną bratków granatowe oczy…

Patrzę na moją szklaną żardinierę. W tafli grubego szkła odbija się jak w lustrze wspomnienie o wizycie u Renaty, która dziewiętnastowieczny rytm wiejskiego życia przeniosła w wiek XX i XXI. Przeszłość tego domu jest miarą teraźniejszości i co zadziwiające w owej przeszłości odnajdują swoje miejsce ludzie młodzi zarażeni pasją Renaty…

Dziękuję za uwagę i przepraszam, że tak długo i za jakieś błędy, co pewnie sie wkradły...
Ale co robić w tej zadziwiającej aurze...

Jestem oczarowana. Zaczynam rozumieć dlaczego dla mojego kolegi Ziemia Kłodzka to magiczne miejsce. Widać, że przyciąga ono wyjątkowych ludzi.

Zadumałam się nad ludzkim losem. Pozdrawiam Renatę, Ciebie i całą Ziemię Kłodzką! Którą uwielbiam z daleka i podziwiam!

Pięknie piszesz....i pokazujesz klimatyczne zdjęcia...pozdrawiam.

Dziękuję Wam pięknie Dziewczyny
Czasem myślę, że życie pisze najpiękniejsze i najciekawsze historie, dlatego warto się nad nimi pochylić...
A Ziemia Kłodzka Kraaniu, ma w sobie prawdziwy czar i nie mówię tego tylko dlatego, że tu mieszkam.
Jej pejzaż niejednego uwiódł...
Pozdrawiam Was cieplutko