agrokotlina napisał(a)

Kopara mi opadła....jaaaaakie hościskaaaa!!! Też je toffam

Urszulo, kamieni mamy pod dostatkiem, gdyż ciągle je wykopujemy, a część z nich sama "wyłazi" z ziemi. One maja taką właściwość, zwłaszcza gdy się regularnie kosi. Masz wrażenie, że po trawie jeździsz kosiarką, a tu nagle ostrze o coś stuka i proszę bardzo kolejny kamol do wygrzebania...
Mamy też ogromne piaskowce zrzucone od północnej strony stodoły, które mój M mozolnie ciągle gdzieś przetacza, rozłupuje, muruje z nich murki, jakieś obwódki etc. Te wielkie kamienie były kiedyś mostem lub wiaduktem, nikt tego do końca nie wie. Kolej rozebrała budowlę i kamienie miały pojechać na wysypisko śmieci. (sic!) Pewien zaprzyjaźniony inżynier zaproponował nam ich kupno... Oboje mamy bzika na punkcie kamieni, więc kupiliśmy, bo nam zwyczajnie się to w głowie nie mieściło, że można taki piaskowiec wywieźć na wysypisko... Dwanaście wielkich wywrot przywiozło nam te kamienie Jak znajdę jakieś foto, to je pokażę, są naprawdę cudne...

eliza3 napisał(a)

Bardzo mi się u Ciebie spodobało, uwielbiam takie klimaty, chyba pora wybrać się do Kotliny Kłodzkiej, nigdy tu nie byłam na dłużej, trzeba to zmienić.
Hosty cudowne, dom i ogród zachęca do odpoczynku i wyciszenia, pięknie. Serdecznie pozdrawiam.

Elu, warto się wybrać, bo to ziemia warta odkrywania, tylko trzeba uważać, bo ma też moc zasysania na długo lub czasem na zawsze. Mnie tak wessała

Sebek napisał(a)



Kopara mi opadła....jaaaaakie hościskaaaa!!! Też je toffam

Sebek, gdybyś słyszał o jakimś fanklubie tofających te liściory, to ja się zapisuję w ciemno
Pozdrawiam

to już jest wspaniały ogród ...

i piękne miejsce na ziemi ... Kotlina ... drewniany kościółek i stary cmentarz ... a wszystko to ujęte na kadrach jakich zazdraszczam ... ...

intryguje mnie ta tajemniczość jaką nadajesz większości zdjęć ... kiedyś o to zapytam ... i mistrzostwo świata - cmentarzyk tonący we mgle ... nawet mistrz Kelby by zaklaskał ...

wielkie brawa

Te hosty to byśmy z Sebkiem chyba przygarnęli w małej części


Wspaniale opowiadasz swoje historie.....uczuciowa więź przebija, dlatego tak Ci tam dobrze

agrokotlina napisał(a)





Kopara mi opadła....jaaaaakie hościskaaaa!!! Też je toffam

Sebek, gdybyś słyszał o jakimś fanklubie tofających te liściory, to ja się zapisuję w ciemno
Pozdrawiam

Sebek,nie tylko Tobie...Jej,to to cudo...

Konstancja30 napisał(a)

to już jest wspaniały ogród ...

i piękne miejsce na ziemi ... Kotlina ... drewniany kościółek i stary cmentarz ... a wszystko to ujęte na kadrach jakich zazdraszczam ... ...

intryguje mnie ta tajemniczość jaką nadajesz większości zdjęć ... kiedyś o to zapytam ... i mistrzostwo świata - cmentarzyk tonący we mgle ... nawet mistrz Kelby by zaklaskał ...

wielkie brawa

Izo, witam Cię serdecznie... właśnie czytam Twojego bloga i talent snucia opowieści podziwiam
Poczułam, że Ci w duszy gra, gdy przeczytałam Twoją "relację" z pobytu u Ewy... Znalazłaś w jej ogrodzie i domu, to wszystko, co tak zachwyca...
Fotografia jest... czym jest dla mnie... czasem mam wrażenie, ze dzięki niej udaje mi się opowiedzieć kawałek świata, mojego świata, takiego jakim go widzę... Lubię, gdy zdjęcia dotyka tajemnicy, rejestruje ją ( o dziwo ). Czyżby, gdyby nie ono, pozostałaby niezauważona ? Ciekawe...

Aż sobie głęboko westchnęłam!

Hostowisko poprostu powala na kolana ... cudnie...