Bardzo przepraszam (zwłaszcza Kasieńkę, bo to jej wątek), że jestem upierdliwa... ale podobny punkt widzenia reprezentuje mój teść, który w przypływie impulsu, emocji, fanaberii (i któż wie czego jeszcze) sadząc na działce 7-8m szerokości(!!!!!) przytachane z lasu pospolite świerki, lub takowąż sosnę, pięć klonów jesionolistnych (posadzonych na 3m kwadratowych) na wszystko ma odpowiedź "to najwyżej się wytnie". Albo co gorsza mówi "po mojej śmierci to już nie będzie mój problem" Możecie uznać mnie za nawiedzoną, ale dla mnie to też kwestia odpowiedzialności za podejmowane decyzje. To odpowiedzialność za czyjeś lub czegoś, życie. Dla mnie to to samo jak pozbycie się psa, bo nie spełnił naszych oczekiwań, albo wyrzucenie z domu ciężarnej córki, bo zawiodła nasze nadzieje..no dobra, zapędziłam się...
Tess, bardzo cię przepraszam za ten wywód, ale taki jest mój punkt widzenia.