Mnie em wykopał studnię abisynkę i na codzienne podlewanie wody nam starcza.

Przeszłam się po ogrodzie i stwierdzam - trzeba na stipy, rozplenice i inne trawy się zdecydować. Co prawda nie wiem na co patrzeć będę wiosną...


Takiej stipy i rozplenic dotąd nie miałam, wszystko pożerają

Podobne przemyślenia miałam patrząc na moje omorki. One potrzebują baardzo dużo wody, takich warunków w leśnym terenie nigdy nie będą miały. Tylko co w zamian?
Ostatnio pierwsze, co sprawdzam w trakcie zakupów roślinnych, to ich zapotrzebowanie na wodę No myślenie trzeba koniecznie przestawić. Rachunek sumienia co jakiś czas jest niezbędny

Nie mam deszczówki ale zainstaluję sobie kolejną beczkę. Więcej złąpię, dłużej będę miała.

Haniu ile dodać mleka do konewki 14l do pomidorów?

anna_t napisał(a)

Haniu ile dodać mleka do konewki 14l do pomidorów?

Robię to na oko. Między pół litra, a litrem na konewkę.
Kiedy sadzonki były małe konewka wystarczała do podlania całości. Wtedy wlewałam litr mleka. Teraz do podlania potrzebuję dwóch konewek. Do każdej wlewam po pół litra mleka.

Dziękuję wszystkim za osobiste refleksje na temat wody.

Wczoraj robiłam za kuchcika. 24 słoiki z dżemem z czarnej porzeczki stoją już w spiżarni. Czarne porzeczki to mój ulubiony owoc na przetwory. Mam upodobania jak babcia z "Seksmisji- dżemik musi być kwaskowy.
Rano odwiedziłam lokalny ryneczek. Ceny warzyw zwalają z nóg. Dobrze, że jest własny warzywnik. Nabyłam korzeń chrzanu, bo ogórki osiągają wielkość pozwalającą na kiszenie. Jutro wykopię czosnek.Koper jest, liście wiśni i czarnej porzeczki są, nasionka chili są. Sól kamienna niejodowana jest.

Front o poranku





Na drugim zdjęciu formalna część zapłocia.



O zachodzie słońca. Bardzo długo i obficie kwitną róże Meidiland.

Aktualny stan garażowej. Rośliny podrosły i chyba nadeszła pora na usuniecie tymczasowych zadarniaczy, czyli irysów syberyjskich.



Tojeść rozesłana na schodkach przycięta po kwitnieniu, kwiatostany rozchodników ościstych usunięte. Front już bez żółtych plamek kolorystycznych.



Sąsiadowa budka wartownicza wciąż straszy, ale jakby ciut mniej. Jego tuje podrosły.



Wciąż nie wyciągnęłam drabiny, a już najwyższa pora przyciąć te róże przy pergoli.

Po południu przemieliłam w rozdrabniarce resztki ściętego ognika. Wykopałam karpę korzeniową. Na szczęście nie siedziała głęboko. Jakieś pół metra.
Przekopałam glebę z końskim obornikiem i wiórkami rogowymi. Zrobiłam obchód po ogrodzie w poszukiwaniu roślin do cienia. Wykorzystałam sporą tawułkę Arendsa z rodkowej, zagubione w czeluściach hosty, bergenię Flirt nabytą wiosną, żółtolistne żurawki z czerwoną żyłką na liściu i turzyce SS jako zadarniacze. Tawułkę podzieliłam szpadlem.

Tłem jest choina kanadyjska w narożniku, wokół niej rosną paprocie. Uzupełniłam rośliny do brzegu trawnika. Kolory w cieniu nieco przekłamane.
Po prawej rośnie pęcherznica bordowolistna. Mam nadzieję, że będzie rosło bez mojej ingerencji. To pierwsza rabata typowo cienista.







A tuż obok skrajnie odmienne warunki. Wschodnia strona budynku, pod okapem. Zawsze o tej porze trawa zamienia się tam w siano.



Kolekcja tawułek naprzeciw tarasu- drzewka i krzewy podkradają im składniki odżywcze i zabierają przestrzeń życiową.



Tym też już kurczy się przestrzeń życiowa. Na początku rosły na patelni przez cały dzień. Teraz o połowę krócej.