Pospacerowałam sobie z Tobą, przyjemnie bardzo

Gosiek33 napisał(a)

Bardzo kojące te zdjęcia. Wiesz o moim zachwycie

Ach, jak mi miło, że możemy się wzajemnie koić widokami.
Podczas przenosin piwonii ze starego ogrodu chyba pomieszałam kłącza. Teraz mam piwonię tricolor.



Jedna z tej trójcy.



Kwitnięcie tej ma szczególną moc. Podarowana przez Tatę. Kwitnie w rocznicę jego odejścia, ale przywołuje piękne wspomnienia. Nie smuci. Patrzę na nią z uśmiechem.





Przestrzał z amsonią (już kończy).



Najbardziej elegancko jest teraz przy kompostowniku. Kwitnie tam piwonia Bowl of beauty i Rose the Resht.

antracyt napisał(a)

Pospacerowałam sobie z Tobą, przyjemnie bardzo

Cieszę się, że spacer się podobał. Dzisiaj nie było już tak przyjemnie. Padało, a momentami wiało okrutnie.
Spadł kalinowy śnieg. Rozeum się osypała.





Ale były tez bardziej optymistyczne widoki.
Na lawendzie są już kwiatki.


Otwierają się kolejne naparstnice. Doorenboskowi do twarzy z białymi.










Żałuję, że nie mam lepszego miejsca dla wyeksponowania uroku hortensji pnącej. Brakuje jakiegoś wysokiego pnia. Toszka miała rację, że ona potrafi 3-4 lata stać w miejscu, żeby się ukorzenić, po czym nabiera wiatru w żagle.

W czerwcu znikają puste miejsca na rabatach.

Z tych pióropuszników będę chyba musiała zrezygnować. Są nazbyt inwazyjne. Póki co usuwam niechciane sztuki.



Pierwsze pióropusze na tawułkach.



Rozplenice jeszcze malutkie, więc jest szansa zobaczyć to, co będzie za moment zakryte.


Rabata zegarowa czeka teraz na róże. Ciężka zima spowodowała konieczność niższego niż zwykle ich przycięcia.



Kwitnienie zaczynają pęcherznice.



W zakątku brzozowym barwy limonki przybrał dereń Aurea.



Obie barbule dobrze przezimowały. Strat nie ma. Trzeba się szykować do cięcia cisów i bukszpanów.


Największy ogrodowy ponurak- perukowiec podolski- zaczyna tworzyć peruczki. Nie mam sumienia pozbawiać go tej wątpliwej ozdoby, zaciskam zęby i czekam na okazanie wdzięczności jesienią. Perukowce cudownie się wtedy przebarwiają.

A mnie się peruczki bardzo podobają i chyba sobie zafunduję jednego krzaczka. Poza tym cud, miód i malina...

W czerwcu zapominam, że trzeba ciąć róże, a jest to najbardziej przeze mnie znienawidzona praca ogrodowa. Z drżeniem serca czekam na różany spektakl.
Comte de Chambord



Mary rose


Rosa rugosa i zmierzch rdestów wężowników. Miały udany debiut.



I na koniec łubin i "królicze uszy" uwielbiane przez bzyki.

tulucy napisał(a)

A mnie się peruczki bardzo podobają i chyba sobie zafunduję jednego krzaczka. Poza tym cud, miód i malina...

Gosia kazała mi na nie patrzeć pod słońce. Ma być wtedy cudniejszy. Ale u mnie on rośnie w północno-zachodnim narożniku. Trudno osiągnąć właściwy kąt spojrzenia.

Ogród to czasem cud i miód, ale najczęściej to twardy orzech do zgryzienia. Sama dobrze o tym wiesz.

Oj lubię sobie u Ciebie pospacerować Haniu nie lubisz tych peruczek u perukowca? Bo powiem Ci że ja na swoim jak zobaczyłam że w tym roku będą to się ucieszyłam bo odkąd go mam to niestety dopiero w tym roku się zaperuczkuje pozdrawiam

Monia81 napisał(a)

Oj lubię sobie u Ciebie pospacerować Haniu nie lubisz tych peruczek u perukowca? Bo powiem Ci że ja na swoim jak zobaczyłam że w tym roku będą to się ucieszyłam bo odkąd go mam to niestety dopiero w tym roku się zaperuczkuje pozdrawiam

Te peruczki podświetlone z tyłu przez słońce pewnie by mi nie przeszkadzały. W cieniu wyglądają bardzo ponuro. Z naciskiem na bardzo.

Ja lubię krople wody w peruczkach
Cud, miód jest dla widza, orzechy zostają dla własciciela